Το M4 Sherman ήταν ένα αμερικανικό μεσαίο τανκ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1941 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1942-1945. Συνολικά, δημιουργήθηκαν περίπου 49.000 αντίγραφα αυτού του τανκ όλων των εκδόσεων, γεγονός που το καθιστά ένα από τα πιο παραγόμενα άρματα μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το πιο σημαντικό τανκ στον εξοπλισμό των Συμμαχικών στρατών κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Το M4 Sherman τροφοδοτήθηκε από μια έκδοση με έναν κινητήρα του M4A1 Continental R 975 C4 με ισχύ 400 ίππων . Το όχημα ήταν οπλισμένο με -ανάλογα με την έκδοση- ένα πυροβόλο Μ3 των 75 χλστ. ή ένα πυροβόλο Μ1 των 76 χλστ. ή ένα οβιδοβόλο M4 των 105 χλστ. και δύο πολυβόλα Browning1919A των 7,62 χλστ.
Το M4 Sherman αναπτύχθηκε ως ο διάδοχος των αρμάτων Μ2 και Μ3, αν και χρησιμοποίησε πολλά από τα εξαρτήματα του τελευταίου. Πρώτα απ 'όλα, χρησιμοποίησε μόνο ένα ελαφρώς αλλαγμένο πλαίσιο του αυτοκινήτου M3 Lee. Κατά τον σχεδιασμό του M4 Sherman, η έμφαση δόθηκε κυρίως στο να παίξει το ρόλο ενός οχήματος υποστήριξης πεζικού και όχι στην καταπολέμηση των εχθρικών αρμάτων - αυτός ήταν ο ρόλος των αμερικανικών καταστροφέων τανκ. Εικαζόταν μόνο πιθανές συγκρούσεις με τα κάρα Pz.Kpfw III και Pz.Kpfw IV. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης η μαζική παραγωγή του νέου τανκ και το χαμηλότερο δυνατό κόστος παραγωγής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άρμα με καλό οπλισμό για το 1942 και αρχές του 1943, μέτρια θωράκιση, αλλά με κεκλιμένη μπροστινή πλάκα, αλλά και με κακή ευελιξία και - ειδικά στις πρώτες εκδόσεις - πολύ επιρρεπή στη φωτιά ως αποτέλεσμα πρόσκρουσης στο χώρο του κινητήρα. Ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε ένα τανκ που θα μπορούσε να είναι πραγματικά μεγάλης κλίμακας παραγωγής και να είχε σημαντικές δυνατότητες εκσυγχρονισμού. Πολλές εκδόσεις ανάπτυξης δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής Μ4 Σέρμαν. Χρονολογικά η πρώτη ήταν η έκδοση M4A1 που είχε ήδη χυτή θωράκιση. Ένα άλλο - M4A2 - είχε συγκολλημένη θωράκιση και έναν νέο κινητήρα General Motors 6460 με 375-410 ίππους, αλλά πολύ λιγότερο επιρρεπείς σε πυρκαγιά. Εμφανίστηκε επίσης μια έκδοση του M4A3, οπλισμένη με όπλο των 105 mm και τροφοδοτούμενη από κινητήρα Ford GAA χωρητικότητας 450 HP. Με βάση την έκδοση M4A3, δημιουργήθηκαν δύο υπο-εκδόσεις: η M4A3E2 Jumbo με ενισχυμένη θωράκιση και η M4A3E8 με το πυροβόλο HVSS και 76 χλστ. Μια ενδιαφέρουσα έκδοση ανάπτυξης ήταν επίσης το T34 Calliope με τοποθετημένους πυραύλους που δεν καθοδηγούνται στον πυργίσκο. Το M4 Sherman προμηθεύτηκε επίσης σε τεράστιους αριθμούς τους Βρετανούς και τον Κόκκινο Στρατό. Ο πρώτος ανέπτυξε μια έκδοση του Firefly βασισμένη σε αυτό, με ένα υπέροχο αντιαρματικό πυροβόλο όπλο 17 λιβρών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα άρματα μάχης M4 Sherman πολέμησαν στη Βόρεια Αφρική (1942-1943), στην Ιταλία (1943-1945), στις μάχες στη Νορμανδία, τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία (1944-1945), αλλά και στον Ειρηνικό ή στις τάξεις. Ο Κόκκινος Στρατός στο Ανατολικό Μέτωπο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το M4 Sherman χρησιμοποιήθηκε σε πολλές χώρες, όπως η Αργεντινή, το Βέλγιο, η Ινδία, το Ισραήλ, η Ιαπωνία, το Πακιστάν και η Τουρκία. Πήρε επίσης μέρος σε πολλές συγκρούσεις μετά το 1945, συμπεριλαμβανομένου του ινδο-πακιστανικού πολέμου του 1965 και του πολέμου των έξι ημερών του 1967.
Ήδη μετά τις πρώτες εμπειρίες μαχών στη Βόρεια Αφρική στο γύρισμα του 1942-1943, ο στρατός των ΗΠΑ άλλαξε τη θέση του αμερικανικού τμήματος πεζικού. Από το 1943 και μετά, κάθε μεραρχία πεζικού είχε τρία συντάγματα πεζικού πλήρους απασχόλησης, με τη σειρά τους αποτελούμενα από τρία τάγματα πεζικού. Επιπλέον, το σύνταγμα πεζικού περιλάμβανε και άλλες μονάδες, για παράδειγμα: έναν αντιαρματικό λόχο, έναν λόχο πυροβολικού ή έναν λόχο προσωπικού. Συνολικά, το σύνταγμα πεζικού του αμερικανικού στρατού αριθμούσε περίπου 3.100 στρατιώτες. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι το τμήμα περιελάμβανε επίσης ένα ισχυρό εξάρτημα πυροβολικού αποτελούμενο από τέσσερα τάγματα πυροβολικού - 3 ελαφρύ και 1 μεσαίο, πιο συχνά οπλισμένο με οβίδες 105 και 155 mm. Υπήρχαν επίσης, μεταξύ άλλων, ένα τάγμα μηχανικού, ένας επισκευαστικός λόχος, μια μονάδα αναγνώρισης και μια διμοιρία της Στρατιωτικής Αστυνομίας. Συνολικά, η Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ αριθμούσε περίπου 14.200 άτομα από το 1943. Κυριάρχησε ξεκάθαρα στο πυροβολικό έναντι της γερμανικής μεραρχίας και διέθετε πολύ καλύτερα και - κυρίως - πλήρως μηχανοκίνητα μεταφορικά μέσα, που το καθιστούσαν έναν εξαιρετικά ευκίνητο τακτικό σχηματισμό. Διέθετε επίσης πολύ πιο πλούσια «μεμονωμένα» αντιαρματικά όπλα με τη μορφή μεγάλου αριθμού εκτοξευτών μπαζούκας, από τους οποίους υπήρχαν πάνω από 500 σε ολόκληρη τη μεραρχία.