Το Pz.Kpfw VI (Sd.Kfz.181) Tiger είναι ένα γερμανικό βαρύ τανκ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα από τα πιο διάσημα οχήματα μάχης εκείνης της εποχής. Η διοίκηση του γερμανικού Panzerwaffe είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα βαρύ άρμα από την αρχή του πολέμου, αλλά οι πρώτες προσπάθειες με τη μορφή του αιωνόβιου τανκ Neubaufahrzeuge αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Το 1939 και το 1940 διεξήχθησαν αναποτελεσματικά, αλλά μετά τη σύγκρουση με τα T-34 και KW-1 στο ανατολικό μέτωπο, οι εργασίες για το νέο βαρύ τανκ επιταχύνθηκαν. Στις 20 Απριλίου 1942, το πρωτότυπο της νέας δεξαμενής, με την ονομασία VK 4501 (H), υποβλήθηκε σε δοκιμές πεδίου παρουσία του Αδόλφου Χίτλερ και τέθηκε σε μαζική παραγωγή λίγο αργότερα. Οι πρώτες εκδόσεις παραγωγής ονομάστηκαν Pz.Kpfw VI Ausf.H1 (αργότερα Ausf.E). Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, τα έτη 1942-1945, η δεξαμενή τροποποιήθηκε συστηματικά με, για παράδειγμα, προσθήκη φίλτρων σκόνης Feifell, διαφορετική τοποθέτηση προβολέων, εκσυγχρονισμό οπτικού εξοπλισμού, αλλαγές στον πυργίσκο του διοικητή κ.λπ. από έναν 12κύλινδρο κινητήρα καρμπυρατέρ Maybach HL230 P45 με χωρητικότητα 700 HP. Το άρμα Pz.Kpfw VI, αν και δεν είχε τέτοιο περιγραμμένο μπροστινό κύτος όπως το T-34 ή το Pantera, ήταν ένα βαριά θωρακισμένο όχημα (μετωπική θωράκιση έως 120 mm), οπλισμένο με ένα πολύ αποτελεσματικό πυροβόλο KwK 36 L / 56 88 mm , το οποίο κέρδισε τη φήμη του πιο αποτελεσματικού τανκ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ένα όχημα πολύ καλύτερο από το Συμμαχικό Μ4 ή τον Τσόρτσιλ και το Σοβιετικό T-34/76. Θα μπορούσε επίσης εύκολα να πολεμήσει τα IS-2 ή M-26, ξεπερνώντας τα με την αποτελεσματικότητα του κύριου οπλισμού. Από την άλλη πλευρά, το Pz.Kpfw VI είχε κάποια μειονεκτήματα - πρώτα απ 'όλα, ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα στην παραγωγή του και είχε μια πολύ περίπλοκη ανάρτηση. Στην μεταγενέστερη περίοδο του πολέμου, η ποιότητα της πανοπλίας του Τίγρη επιδεινώθηκε επίσης, γεγονός που προέκυψε από την έλλειψη πρόσβασης στα κοιτάσματα μολυβδαινίου από τη γερμανική οικονομία. Παρά αυτά τα μειονεκτήματα, η Τίγρη στα πεδία των μαχών αποδείχθηκε ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο. Πολέμησε με επιτυχία στην Τυνησία, στην Αψίδα του Κουρσκ, στη Νορμανδία και στο Ανατολικό Μέτωπο. Τεχνικά στοιχεία: μήκος (με κάννη): 8,45 m, πλάτος: 3,7 m, ύψος: 2,93 m, ισχύς κινητήρα: 700 km, βάρος: 56,9 t, αυτονομία (στο δρόμο): 100 km, μέγιστη ταχύτητα (στο δρόμο) : 38 km/h, οπλισμός: 1 πυροβόλο 88 mm KwK 36 L / 56, 3 πολυβόλα MG 34 των 7,92 mm.
Το M4 Sherman ήταν ένα αμερικανικό μεσαίο τανκ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1941 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1942-1945. Συνολικά, δημιουργήθηκαν περίπου 49.000 αντίγραφα αυτού του τανκ όλων των εκδόσεων, γεγονός που το καθιστά ένα από τα πιο παραγόμενα άρματα μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το πιο σημαντικό τανκ στον εξοπλισμό των Συμμαχικών στρατών κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Το M4 Sherman τροφοδοτήθηκε από μια έκδοση με έναν κινητήρα του M4A1 Continental R 975 C4 με ισχύ 400 ίππων . Το όχημα ήταν οπλισμένο με -ανάλογα με την έκδοση- ένα πυροβόλο Μ3 των 75 χλστ. ή ένα πυροβόλο Μ1 των 76 χλστ. ή ένα οβιδοβόλο M4 των 105 χλστ. και δύο πολυβόλα Browning1919A των 7,62 χλστ.
Το M4 Sherman αναπτύχθηκε ως ο διάδοχος των αρμάτων Μ2 και Μ3, αν και χρησιμοποίησε πολλά από τα εξαρτήματα του τελευταίου. Πρώτα απ 'όλα, χρησιμοποίησε μόνο ένα ελαφρώς αλλαγμένο πλαίσιο του αυτοκινήτου M3 Lee. Κατά τον σχεδιασμό του M4 Sherman, η έμφαση δόθηκε κυρίως στο να παίξει το ρόλο ενός οχήματος υποστήριξης πεζικού και όχι στην καταπολέμηση των εχθρικών αρμάτων - αυτός ήταν ο ρόλος των αμερικανικών καταστροφέων τανκ. Εικαζόταν μόνο πιθανές συγκρούσεις με τα κάρα Pz.Kpfw III και Pz.Kpfw IV. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης η μαζική παραγωγή του νέου τανκ και το χαμηλότερο δυνατό κόστος παραγωγής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άρμα με καλό οπλισμό για το 1942 και αρχές του 1943, μέτρια θωράκιση, αλλά με κεκλιμένη μπροστινή πλάκα, αλλά και με κακή ευελιξία και - ειδικά στις πρώτες εκδόσεις - πολύ επιρρεπή στη φωτιά ως αποτέλεσμα πρόσκρουσης στο χώρο του κινητήρα. Ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε ένα τανκ που θα μπορούσε να είναι πραγματικά μεγάλης κλίμακας παραγωγής και να είχε σημαντικές δυνατότητες εκσυγχρονισμού. Πολλές εκδόσεις ανάπτυξης δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής Μ4 Σέρμαν. Χρονολογικά η πρώτη ήταν η έκδοση M4A1 που είχε ήδη χυτή θωράκιση. Ένα άλλο - M4A2 - είχε συγκολλημένη θωράκιση και έναν νέο κινητήρα General Motors 6460 με 375-410 ίππους, αλλά πολύ λιγότερο επιρρεπείς σε πυρκαγιά. Εμφανίστηκε επίσης μια έκδοση του M4A3, οπλισμένη με όπλο των 105 mm και τροφοδοτούμενη από κινητήρα Ford GAA χωρητικότητας 450 HP. Με βάση την έκδοση M4A3, δημιουργήθηκαν δύο υπο-εκδόσεις: η M4A3E2 Jumbo με ενισχυμένη θωράκιση και η M4A3E8 με το πυροβόλο HVSS και 76 χλστ. Μια ενδιαφέρουσα έκδοση ανάπτυξης ήταν επίσης το T34 Calliope με τοποθετημένους πυραύλους που δεν καθοδηγούνται στον πυργίσκο. Το M4 Sherman προμηθεύτηκε επίσης σε τεράστιους αριθμούς τους Βρετανούς και τον Κόκκινο Στρατό. Ο πρώτος ανέπτυξε μια έκδοση του Firefly βασισμένη σε αυτό, με ένα υπέροχο αντιαρματικό πυροβόλο όπλο 17 λιβρών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα άρματα μάχης M4 Sherman πολέμησαν στη Βόρεια Αφρική (1942-1943), στην Ιταλία (1943-1945), στις μάχες στη Νορμανδία, τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία (1944-1945), αλλά και στον Ειρηνικό ή στις τάξεις. Ο Κόκκινος Στρατός στο Ανατολικό Μέτωπο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το M4 Sherman χρησιμοποιήθηκε σε πολλές χώρες, όπως η Αργεντινή, το Βέλγιο, η Ινδία, το Ισραήλ, η Ιαπωνία, το Πακιστάν και η Τουρκία. Πήρε επίσης μέρος σε πολλές συγκρούσεις μετά το 1945, συμπεριλαμβανομένου του ινδο-πακιστανικού πολέμου του 1965 και του πολέμου των έξι ημερών του 1967.