Το Jeep Willys (άλλα ονόματα: Willys MB, Jeep) είναι ένα αμερικάνικο αυτοκίνητο εκτός δρόμου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μεταπολεμική περίοδο. Τα πρώτα πρωτότυπα του αυτοκινήτου κατασκευάστηκαν το 1940 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε το 1940-1945. Σχεδόν 650.000 αντίτυπά του δημιουργήθηκαν στην πορεία του! Το βάρος του κάρου ήταν περίπου 1,1 τόνοι, με μήκος 3,36 μέτρα και πλάτος 1,57 μέτρα. Η κίνηση παρείχε έναν μόνο κινητήρα ισχύος 60 HP. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν έως και 105 km / h.
Το Jeep Willys αναπτύχθηκε κατά παραγγελία και απαίτηση από τον στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος το 1940, αντιμέτωπος με τον πόλεμο, ζήτησε ένα εντελώς νέο επιβατικό αυτοκίνητο 4x4 με χωρητικότητα φορτίου έως 250 κιλά, το οποίο θα μπορούσε να παραχθεί μαζικά. Αξίζει να προστεθεί ότι αρχικά το αμερικανικό Bantam Car με το Bantam BRC ήταν το ξεκάθαρο φαβορί στον διαγωνισμό. Ωστόσο, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή σχεδίαση αυτοκινήτου και προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη σειρά παραγωγής χωρίς προβλήματα, παρέδωσε τα σχέδια για το Bantam BRC στα εργοστάσια Willys και Ford. Με βάση αυτά τα σχέδια, η Willys ανέπτυξε ένα Jeep που είχε πολύ καλύτερη μονάδα ισχύος από το αρχικό Bantam BRC, καθώς και μηχανικά πιο τέλειο. Τελικά, ήταν αυτό το αυτοκίνητο, το Willys Jeep, που κέρδισε τον διαγωνισμό για τον αμερικανικό στρατό. Το αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε ήταν στην πραγματικότητα μαζικής παραγωγής και πήγε σε όλους σχεδόν τους αγγλοσαξονικούς στρατούς που πολεμούσαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και χάρη στο πρόγραμμα Lend-and-Lease, επίσης στη Σοβιετική Ένωση. Πήρε μέρος σε εχθροπραξίες στη Βόρεια Αφρική, την Ιταλία, τη Βορειοδυτική Ευρώπη και τον Ειρηνικό. Συχνά θεωρείται ότι το Jeep Willys είναι ένα από τα σύμβολα του αμερικανικού θριάμβου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το M4 Sherman ήταν ένα αμερικανικό μεσαίο τανκ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1941 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1942-1945. Συνολικά, δημιουργήθηκαν περίπου 49.000 αντίγραφα αυτού του τανκ όλων των εκδόσεων, γεγονός που το καθιστά ένα από τα πιο παραγόμενα άρματα μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το πιο σημαντικό τανκ στον εξοπλισμό των Συμμαχικών στρατών κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Το M4 Sherman τροφοδοτήθηκε από μια έκδοση με έναν κινητήρα του M4A1 Continental R 975 C4 με ισχύ 400 ίππων . Το όχημα ήταν οπλισμένο με -ανάλογα με την έκδοση- ένα πυροβόλο Μ3 των 75 χλστ. ή ένα πυροβόλο Μ1 των 76 χλστ. ή ένα οβιδοβόλο M4 των 105 χλστ. και δύο πολυβόλα Browning1919A των 7,62 χλστ.
Το M4 Sherman αναπτύχθηκε ως ο διάδοχος των αρμάτων Μ2 και Μ3, αν και χρησιμοποίησε πολλά από τα εξαρτήματα του τελευταίου. Πρώτα απ 'όλα, χρησιμοποίησε μόνο ένα ελαφρώς αλλαγμένο πλαίσιο του αυτοκινήτου M3 Lee. Κατά τον σχεδιασμό του M4 Sherman, η έμφαση δόθηκε κυρίως στο να παίξει το ρόλο ενός οχήματος υποστήριξης πεζικού και όχι στην καταπολέμηση των εχθρικών αρμάτων - αυτός ήταν ο ρόλος των αμερικανικών καταστροφέων τανκ. Εικαζόταν μόνο πιθανές συγκρούσεις με τα κάρα Pz.Kpfw III και Pz.Kpfw IV. Σημαντικό ρόλο έπαιξε επίσης η μαζική παραγωγή του νέου τανκ και το χαμηλότερο δυνατό κόστος παραγωγής. Το αποτέλεσμα ήταν ένα άρμα με καλό οπλισμό για το 1942 και αρχές του 1943, μέτρια θωράκιση, αλλά με κεκλιμένη μπροστινή πλάκα, αλλά και με κακή ευελιξία και - ειδικά στις πρώτες εκδόσεις - πολύ επιρρεπή στη φωτιά ως αποτέλεσμα πρόσκρουσης στο χώρο του κινητήρα. Ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε ένα τανκ που θα μπορούσε να είναι πραγματικά μεγάλης κλίμακας παραγωγής και να είχε σημαντικές δυνατότητες εκσυγχρονισμού. Πολλές εκδόσεις ανάπτυξης δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής Μ4 Σέρμαν. Χρονολογικά η πρώτη ήταν η έκδοση M4A1 που είχε ήδη χυτή θωράκιση. Ένα άλλο - M4A2 - είχε συγκολλημένη θωράκιση και έναν νέο κινητήρα General Motors 6460 με 375-410 ίππους, αλλά πολύ λιγότερο επιρρεπείς σε πυρκαγιά. Εμφανίστηκε επίσης μια έκδοση του M4A3, οπλισμένη με όπλο των 105 mm και τροφοδοτούμενη από κινητήρα Ford GAA χωρητικότητας 450 HP. Με βάση την έκδοση M4A3, δημιουργήθηκαν δύο υπο-εκδόσεις: η M4A3E2 Jumbo με ενισχυμένη θωράκιση και η M4A3E8 με το πυροβόλο HVSS και 76 χλστ. Μια ενδιαφέρουσα έκδοση ανάπτυξης ήταν επίσης το T34 Calliope με τοποθετημένους πυραύλους που δεν καθοδηγούνται στον πυργίσκο. Το M4 Sherman προμηθεύτηκε επίσης σε τεράστιους αριθμούς τους Βρετανούς και τον Κόκκινο Στρατό. Ο πρώτος ανέπτυξε μια έκδοση του Firefly βασισμένη σε αυτό, με ένα υπέροχο αντιαρματικό πυροβόλο όπλο 17 λιβρών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα άρματα μάχης M4 Sherman πολέμησαν στη Βόρεια Αφρική (1942-1943), στην Ιταλία (1943-1945), στις μάχες στη Νορμανδία, τη Γαλλία και τη Δυτική Γερμανία (1944-1945), αλλά και στον Ειρηνικό ή στις τάξεις. Ο Κόκκινος Στρατός στο Ανατολικό Μέτωπο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το M4 Sherman χρησιμοποιήθηκε σε πολλές χώρες, όπως η Αργεντινή, το Βέλγιο, η Ινδία, το Ισραήλ, η Ιαπωνία, το Πακιστάν και η Τουρκία. Πήρε επίσης μέρος σε πολλές συγκρούσεις μετά το 1945, συμπεριλαμβανομένου του ινδο-πακιστανικού πολέμου του 1965 και του πολέμου των έξι ημερών του 1967.
Η 2η Μεραρχία Panzer (Γαλλική 2e Division Blindee), κοινώς γνωστή ως "Division Leclerc", είναι μια γαλλική τεθωρακισμένη μονάδα που σχηματίστηκε τον Αύγουστο του 1943 και διαλύθηκε τον Μάρτιο του 1946. Οι στρατιώτες της ανήκαν στους λεγόμενους Ελεύθερος Γάλλος του στρατηγού Ντε Γκωλ, και οργανωτής της μεραρχίας και διοικητής της ήταν ο στρατηγός Phillipe Marie Leclerc. Φυσικά η κοινή ονομασία της μεραρχίας προέρχεται από το όνομα του διοικητή της. Η γένεση της μονάδας χρονολογείται από το τέλος της εκστρατείας στη Βόρεια Αφρική, όταν σχηματίστηκε η 2η Ελεύθερη Γαλλική Μεραρχία με εντολή του στρατηγού de Gaulle, η οποία τον Αύγουστο του 1943 μεταφέρθηκε στο Μαρόκο και μετατράπηκε σε 2η Μεραρχία Panzer. Οι Αμερικανοί ανέλαβαν την εκπαίδευση και τα όπλα της μεραρχίας. Η μεραρχία πλήρους απασχόλησης αποτελούνταν από περίπου 14.500 στρατιώτες. Περιλάμβανε μεταξύ άλλων: τρία συντάγματα τεθωρακισμένων, ένα μηχανοκίνητο σύνταγμα πεζικού και ένα σύνταγμα αντιαρματικού πυροβολικού. Αρχικά, η μεραρχία ήταν εγκατεστημένη στο Μαρόκο, αλλά τον Απρίλιο του 1944 μεταφέρθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Ξεκίνησε τη μάχη του στις αρχές Αυγούστου 1944 με μάχες στη Νορμανδία, κατά τη διάρκεια της Μάχης του Falaise. Διαπράττοντας μια πράξη ανυποταξίας, ο στρατηγός Leclerc ήρθε σε βοήθεια των ανταρτών του Παρισιού και ώθησε ένα μεγάλο μέρος της μεραρχίας προς το Παρίσι. Αργότερα στην εκστρατεία, η 2η Μεραρχία Πάντσερ πολέμησε στην Αλσατία και τη Λωρραίνη και αργότερα στη Δυτική Γερμανία. Τερμάτισε τη μάχη του στο Berghof και στο Berchtesgaden στη Βαυαρία. Το 1946, η μονάδα διαλύθηκε, αλλά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου επαναδραστηριοποιήθηκε και παρέμεινε με αυτό το όνομα στη γραμμή μέχρι το 1999. Τις παραδόσεις της συνεχίζει πλέον η 2η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία.