MiniArt 16005 Roman Legionary I Century AD

Το πεζικό στον ρωμαϊκό στρατό έπαιζε πάντα μεγάλο, ακόμη και καθοριστικό ρόλο και μάλιστα αποφάσιζε για την έκβαση των μαχών. Κατά την πρώιμη δημοκρατία (6ος-5ος αιώνας π.Χ.), το ρωμαϊκό πεζικό πιθανότατα χρησιμοποιούσε σχηματισμό φάλαγγας και ήταν κάπως παρόμοιο με μονάδες αυτού του τύπου στην ελληνική πόλη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των σαμνιτικών πολέμων (4ος-3ος αι. π.Χ.), υπέστη βαθιές αλλαγές, οι οποίες πιθανώς οδήγησαν στον σχηματισμό τριών βασικών τύπων ρωμαϊκού πεζικού: τριάρι (βαρύ οπλισμένο, λόγχη και πιο έμπειρο πεζικό) hastati. ή πρίγκιπες (κύρια μάζα ρωμαϊκού πεζικού, οπλισμένοι με δύο πύλες, βαριά ασπίδα και έχουν) και βελίτες (ελαφρύ πεζικό). Τότε το πεζικό χρησιμοποιούσε χειριστικό σχηματισμό. Το ρωμαϊκό πεζικό διαμορφωμένο με αυτόν τον τρόπο πολέμησε επίσης κατά τη διάρκεια των Πουνικών πολέμων με την Καρχηδόνα (264-146 π.Χ.) ή κατά τη διάρκεια των μαχών στο ανατολικό τμήμα του Mare Nostrum. Στο γύρισμα του 2ου και 1ου αιώνα π.Χ., το ρωμαϊκό πεζικό υποβλήθηκε σε άλλη μια μεταρρύθμιση χάρη στον πρόξενο Mariusz. Τα όπλα και ο εξοπλισμός του τυποποιήθηκαν και λίγο αργότερα εισήχθη η διαίρεση σε κοόρτες και ο ίδιος ο ρωμαϊκός στρατός - συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, του πεζικού - επαγγελματίστηκε. Κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων, ο ρωμαϊκός στρατός επεκτάθηκε ποσοτικά, αλλά δεν υπέστη θεμελιώδεις οργανωτικές αλλαγές. Αξίζει όμως να προστεθεί ότι πιθανώς στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ., στον εξοπλισμό των λεγεωνάριων εμφανίστηκε η lorica segmentata, η πιο γνωστή και αναγνωρίσιμη ρωμαϊκή πανοπλία. Στην περίοδο του Πριγκιπάτου (χρόνια από περίπου το 30 π.Χ. έως περίπου το 235 μ.Χ.) ο τακτικός στρατός αποτελούνταν συνήθως από 28 έως 32 λεγεώνες, καθεμία από τις οποίες αριθμούσε περίπου 5.000 στρατιώτες. Κατά την κρίση του τρίτου αιώνα (235-284 μ.Χ.) και την εποχή της κυριαρχίας, ο ρωμαϊκός στρατός επεκτάθηκε πιθανώς σε περίπου 400-500 χιλιάδες. άνθρωποι, και ο οπλισμός του έχει επίσης αλλάξει. Η παραγωγή κρανών, ασπίδων και πανοπλιών απλοποιήθηκε και οι στρατιώτες άρχισαν να χρησιμοποιούν νέους τύπους όπλων, όπως τα plumbata. Υποτίθεται συμβατικά ότι ο ρωμαϊκός στρατός, μέχρι τη Μάχη της Αδριανούπολης το 378 μ.Χ., ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει σχετικά αποτελεσματικά άλλους αντιπάλους. Μόνο μετά από αυτή τη μάχη αρχίζει το σούρουπο της στο δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.