Smer 0929 Siebel Si-204 A

Το Siebel Si 204 είναι ένα γερμανικό, δικινητήριο, πολλαπλών ρόλων, ημι-κελύφους αεροσκάφος, εξ ολοκλήρου μεταλλικό, με χαμηλά φτερά. Η κίνηση ήταν κατασκευασμένη από δύο κινητήρες Argus As 410 με μέγιστη ισχύ 360 HP. Η πτέρυγα μονής ράβδου ήταν εξοπλισμένη με κροκοδείλια πτερύγια που τροφοδοτούνταν από ηλεκτροϋδραυλικό μηχανισμό. Οι σαΐτες ήταν καλυμμένες με λινό. Η γάστρα είχε μια διατομή παρόμοια με ένα ορθογώνιο στρογγυλεμένο στην κορυφή. Η καμπίνα του πληρώματος με δύο θέσεις βρισκόταν στο μπροστινό μέρος της ατράκτου. Στην άτρακτο τοποθετήθηκε καμπίνα επιβατών με οκτώ θέσεις. Η πόρτα εισόδου της καμπίνας ήταν στην αριστερή πλευρά της ατράκτου. Η κάθετη ουρά διπλασιάστηκε, το πηδάλιο είχε αντιστάθμιση κέρατος. Τα στραγγαλιστικά πηνία καλύφθηκαν με λαμαρίνα, ενώ τα κινούμενα μέρη με λινό. Το ηλεκτροϋδραυλικό αναδιπλούμενο σύστημα προσγείωσης ανασύρθηκε προς τα πίσω στα άκρα του κινητήρα. Το Siebel Si-204V1 πέταξε στις 23 Μαΐου 1941. Το αεροσκάφος μπήκε σε σειριακή παραγωγή με την ονομασία Si-204A-1. Ένα χρόνο αργότερα, δοκιμάστηκε η έκδοση Si-204D, η οποία έλαβε ένα νέο, πλήρως τζάμι μπροστά με την καμπίνα του πληρώματος εγγεγραμμένη στο διαμήκη περίγραμμα της ατράκτου. Το αεροσκάφος κινούνταν από δύο κινητήρες Argus As 411 με ισχύ απογείωσης 580 KM, εξοπλισμένους με έλικες διπλάνου. Αυτά τα αεροπλάνα χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς σε σχολές αεροπορίας. Το μηχάνημα πήρε δύο μέλη, πέντε μαθητευόμενους καθώς και ειδικό εξοπλισμό πλοήγησης ή ραντάρ και, εάν χρειαζόταν, ένα μικρό φορτίο βόμβας. Αυτά τα αεροπλάνα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για αβάσιμη εκπαίδευση πιλότων, πλοήγηση, καθώς και ως αίθουσα διαλέξεων για τους υποψήφιους χειριστές ασυρμάτου. Τα πρωτότυπα Si-204 V22, V23 και τα αεροσκάφη Si-204E-O ήταν εξοπλισμένα με έναν ραχιαίο πυργίσκο βολής 01 131 με ένα μονοβόλο MG 131 των 13 mm. Αυτά τα αεροπλάνα μπορούσαν να μεταφέρουν φορτίο βόμβας έως και 1000 kg σε εξωτερικούς γάντζους. Σχεδιάστηκε επίσης να ξεκινήσει η παραγωγή της παραλλαγής Si-204D-3 με φτερά, κάθετη και οριζόντια ουρά εξολοκλήρου ξύλινης κατασκευής. Η παραγωγή των αεροσκαφών Si-204 πραγματοποιήθηκε από το εργοστάσιο SNCAC στη Γαλλία (168 συνολικά, εκ των οποίων η Luftwaffe ανέλαβε 147) και τα εργοστάσια Aero (515) και MBB (491) στο Προτεκτοράτο της Βοημίας και της Μοραβίας. Πλήθος αεροπλάνων Si-204 έπεσαν στα χέρια των νικητών Συμμάχων. Εκτός από τη Σοβιετική Ένωση, η Μεγάλη Βρετανία έχει αποκτήσει τον μεγαλύτερο αριθμό αεροσκαφών αυτού του τύπου. Περίπου είκοσι αεροσκάφη Si-204 βρίσκονταν στο έδαφος της Ελβετίας. Στην Ολλανδία, το αεροσκάφος Si-204D χρησίμευσε ως ιπτάμενο εργαστήριο μετά τον πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, η παραγωγή του Si-204D συνεχίστηκε από το εργοστάσιο Aero στην Πράγα, το οποίο παρήγαγε συνολικά 172 αντίγραφα αυτών των μηχανών με την ονομασία C-3 και C-103. Τα εργοστάσια της SNCAC στη Γαλλία συνέχισαν επίσης την παραγωγή Si-204, τα αεροσκάφη Si-204 ονομάστηκαν Nord NC-701 και Si-2O4A Nord NC-702. Και οι δύο τύποι ονομάζονταν Martinet. Τα γαλλικά αεροσκάφη ήταν εξοπλισμένα με κινητήρες Renault12S, οι οποίοι είναι αντίστοιχοι με τους κινητήρες Argus As 411 A1 με τριών λεπίδων, μεταλλική, αυτορυθμιζόμενη προπέλα Ratier με διάμετρο 2,65 μ. Συνολικά, 350 αντίγραφα αυτών των αεροσκαφών κατασκευάστηκαν στη Γαλλία Μετά τον πόλεμο. Η Air France χρησιμοποίησε 31 Martinets, έξι NC702 χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά αλληλογραφίας από τα τέλη του 1946, και έξι ακόμη μηχανήματα στην αεροφωτογραμμετρική έκδοση χρησιμοποιήθηκαν από το National Geographic Institute. Τα περισσότερα από τα Martinets, ωστόσο, ανελήφθησαν από τη γαλλική στρατιωτική αεροπορία, η οποία τα χρησιμοποιούσε ως αεροσκάφη μεταφοράς, μεταξύ άλλων στις μάχες στο Βιετνάμ. Προδιαγραφές: μήκος: 13m, άνοιγμα φτερών: 21,33m, ύψος: 4,25m, μέγιστη ταχύτητα: 364km/h, ταχύτητα ανάβασης: 6m/s, πρακτική οροφή: 6400m, μέγιστη εμβέλεια: 1400km.