Ο George Patton (στην πραγματικότητα George Smith Patton Junior) γεννήθηκε το 1885 και πέθανε το 1945. Ήταν ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους και, κατά τη γνώμη πολλών, ένας από τους καλύτερους Αμερικανούς στρατηγούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Απέκτησε την πρώτη του στρατιωτική εμπειρία κατά τη διάρκεια της αποστολής General Pershing στο Μεξικό το 1917 και αργότερα συμμετείχε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Ήταν ο κύριος οργανωτής του αμερικανικού τεθωρακισμένου σώματος σε αυτή τη σύγκρουση, αλλά πολέμησε και στην πρώτη γραμμή όπου τραυματίστηκε βαριά. Για γενναιότητα στο πρόσωπο του εχθρού, διακοσμημένος με τις διαταγές της Purple Heart και του Distinguished Service Cross. Ο στρατηγός George Patton ξεκίνησε τη συμμετοχή του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με τη συμμετοχή του στην Επιχείρηση Torch, δηλαδή στις συμμαχικές αποβάσεις στη Βόρεια Αφρική (τέλη 1942). Στη συνέχεια πολέμησε στη Σικελία (1943), αλλά υπήρξε ένα περιστατικό με το χαστούκι ενός στρατιώτη που έπασχε από διαταραχή μετατραυματικού στρες. Ως αποτέλεσμα, απομακρύνθηκε από την διοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επέστρεψε στην πρώτη γραμμή επικεφαλής της 3ης Στρατιάς των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Cobra τον Αύγουστο του 1944, όπου έδειξε σημαντική τακτική αίσθηση και επιδέξιο συντονισμό των ενεργειών των χερσαίων δυνάμεων και της αεροπορίας. Πιθανώς η μεγαλύτερη φήμη ήρθε από την 3η Στρατιά κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στις Αρδέννες στο γύρισμα του 1944-1945, όταν μπόρεσε να αλλάξει γρήγορα τις πρώτες γραμμές του στρατού του και να προχωρήσει σε αντεπίθεση. Πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα στην κατεχόμενη Γερμανία. Ο στρατηγός Τζορτζ Πάτον ήταν μια αντισυμβατική φυσιογνωμία, με μεγάλα οργανωτικά ταλέντα, σημαντικές τακτικές και επιχειρησιακές ικανότητες, δείχνοντας μεγάλη προσωπική γενναιότητα. Ταυτόχρονα, είχε το παρατσούκλι «αίμα και έντερα», πίστευε ότι ήταν η μετενσάρκωση ενός Ρωμαίου λεγεωνάριου και ενός ναπολεόντειου στρατηγού.
Ο Bernard Law Montgomery, 1ος Viscount Montgomery of Alamein γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1887 και πέθανε τον Μάρτιο του 1976. Ήταν Βρετανός στρατάρχης και ένας από τους καλύτερους διοικητές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Bernard Law Montgomery ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο St. Paul's School, και έλαβε θεωρητική στρατιωτική εκπαίδευση στη Στρατιωτική Ακαδημία στο Sandhurst, την οποία αποφοίτησε το 1908 σε ηλικία 21 ετών. Η στρατιωτική θητεία ξεκίνησε με αποστολή στο 1ο Βασιλικό Σύνταγμα Πεζικού και αποστολή στην Ινδία. Ο Μπέρναρντ Λο Μοντγκόμερι συμμετείχε πολύ ενεργά στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: πολέμησε στο Υπρ και στο Μπέιλ το 1914, όπου τραυματίστηκε βαριά. Για αυτές τις μάχες του απονεμήθηκε το παράσημο της Διακεκριμένης Υπηρεσίας. Το 1916, πολέμησε στο Somme ως αξιωματικός του επιτελείου. Τον Ιούλιο του 1918 διορίστηκε αντισυνταγματάρχης και επιτελάρχης της 47ης Μεραρχίας Πεζικού. Επίσης, υπηρέτησε ενεργά στον Βρετανικό Στρατό στον Μεσοπόλεμο, παίρνοντας τον βαθμό του ταξίαρχου. Ξεκίνησε τις δραστηριότητές του στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο με τη γαλλική εκστρατεία το 1940, ως διοικητής του 2ου Σώματος BEF (British Expeditionary Force). Είχε κερδίσει την πίστη του στην υποχώρηση από τη Δουνκέρκη. Πέρασε τα έτη 1940-1942 στις Βρετανικές Νήσους. Το 1942, διορίστηκε στη Βόρεια Αφρική, όπου του δόθηκε η διοίκηση της 8ης Στρατιάς. Διοικώντας αυτές τις δυνάμεις, αρχικά ανέστειλε τη γερμανική προέλαση στο Alam El-Halfa και αργότερα νίκησε τις δυνάμεις του Άξονα στη μάχη του El-Alamein, επιτυγχάνοντας τη μεγαλύτερη και πιο διάσημη νίκη του. Αργότερα διοικούσε την 8η Στρατιά κατά τη διάρκεια των μαχών στη Βόρεια Αφρική, κατά τις αποβάσεις στη Σικελία και στη νότια Ιταλία το 1943. Ήταν ένας από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς των Συμμάχων που σχεδίασαν και εφάρμοσαν το σχέδιο απόβασης στη Νορμανδία τον Ιούνιο του 1944. Μετά την απόβαση, οι δυνάμεις του πολέμησαν στην περιοχή της Καέν όπου τελικά κέρδισε παρά τις πολυάριθμες τακτικές ήττες. Αργότερα (Σεπτέμβριος 1944) επέβλεψε την ανεπιτυχή επιχείρηση Market-Garden. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατείχε σημαντικές θέσεις στη δομή του βρετανικού στρατού και αργότερα και στο ΝΑΤΟ. Τελείωσε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία το 1958.
Erich von Manstein (στην πραγματικότητα: Fritz Erich von Lewinski ) γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1887 και πέθανε τον Ιούνιο του 1973 σε ηλικία 86 ετών. Ήταν Γερμανός στρατάρχης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ευρέως αναγνωρισμένος ως ο πιο εξέχων Γερμανός διοικητής αυτού του πολέμου. Ο μελλοντικός στρατάρχης γεννήθηκε σε μια οικογένεια με μακρά στρατιωτική παράδοση. Αφού βαφτίστηκαν οι γονείς του, έδωσαν τον μικρό Έριχ στην αδερφή της μητέρας του και στον σύζυγό της, που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Σε ηλικία 14 ετών υιοθετήθηκε από τους θετούς γονείς του και με τον καιρό άρχισε να χρησιμοποιεί μόνο το επώνυμό τους, δηλαδή φον Μάνσταϊν. Το 1900 ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία, εισερχόμενος ως δόκιμος στο Σώμα Δόκιμων της Πρωσίας και το 1906, αφού αποφοίτησε από τις απολυτήριες εξετάσεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εντάχθηκε στο 3ο Σύνταγμα Ταχυδρομικών Φρουρών ως δόκιμος. Τα έτη 1913-1914 φοίτησε σε στρατιωτική σχολή. Ο Έριχ φον Μάνσταϊν συμμετείχε ενεργά στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας μεταξύ της Ναμούρ και των λιμνών Μασουρίας το 1914. Από το καλοκαίρι του 1915, αφού υπέστη σοβαρό τραύμα και προαγωγή στο βαθμό του λοχαγού, υπηρέτησε κυρίως στα επιτελεία. Τερμάτισε τον πόλεμο ως επικεφαλής του επιχειρησιακού τμήματος της 213 Μεραρχίας Πεζικού. Στο Μεσοπόλεμο, έμεινε στη Ράιχβεχρα και η καριέρα του συνέχισε να αναπτύσσεται. Στο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ήδη αντιστράτηγος. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Σεπτεμβρίου το 1939, ήταν επιτελάρχης της Ομάδας Στρατού «Α». Εικάζεται συνήθως ότι ήταν ο Έριχ φον Μανστάιν που ανέπτυξε ένα ουσιαστικά λαμπρό σχέδιο επιχειρήσεων κατά της Γαλλίας, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως «σχέδιο δρεπανοκοπής» και το οποίο εφαρμόστηκε την περίοδο Μάιος-Ιούνιος 1940. Έφερε στη Βέρμαχτ μια μεγάλη και λαμπρή νίκη. Για τη συμμετοχή στο δεύτερο στάδιο της εκστρατείας στη Γαλλία, του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Ιππότη του Σιδηρού Σταυρού. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Barbarossa διοικούσε το LVI Panzer Corps, που επιχειρούσε με επιτυχία εντός της Ομάδας Στρατού "North". Τον Σεπτέμβριο έγινε διοικητής της 11ης Στρατιάς που πολεμούσε στα νότια της ΕΣΣΔ. Τον Ιούλιο του 1942 πήρε επικεφαλής της τη Σεβαστούπολη, για την οποία προήχθη στο βαθμό του στρατάρχη. Ως διοικητής της Ομάδας Στρατού Νότου, κέρδισε την Τρίτη Μάχη του Χάρκοβο τον Μάρτιο του 1943. Λίγους μήνες αργότερα πολέμησε κοντά στο Κουρσκ τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Τον Μάρτιο του 1944 απολύθηκε από τον Χίτλερ από τις διοικητικές του θέσεις. Μέχρι το τέλος του πολέμου δεν διοικούσε πλέον καμία μονάδα. Το 1945 συνελήφθη από τους Βρετανούς και ως αποτέλεσμα της σοβιετικής πίεσης κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου και καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκιση, αλλά το 1950 αυτή η ποινή μειώθηκε και το 1953 αποφυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκισή του, συνέβαλε σημαντικά στην ανοικοδόμηση της γερμανικής Bundeswehr ως σύμβουλος. Πέθανε στις 10 Ιουνίου 1973.