Ο V2 (γερμανικά: Vergeltungswaffe-2 - όπλο αντιποίνων Νο. 2) ήταν γερμανικός βαλλιστικός πύραυλος από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το V2 ήταν ένα βλήμα υγρού καυσίμου ενός σταδίου με βεληνεκές 320-380 χιλιόμετρα, ικανό να φέρει κεφαλή βάρους έως και 975 κιλών.
Τα πρώτα σχέδια και οι θεωρητικές υποθέσεις ενός κάθετου πυραύλου εκτόξευσης που τροφοδοτείται από κινητήρα πυραύλων αναπτύχθηκαν στη Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις ενδιαφέρθηκαν για την ιδέα σχετικά γρήγορα και άρχισαν να ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά για έρευνα. Από το 1937, η εργασία επικεντρώθηκε στο νησί Usedom, στην περιοχή του Peenemunde, σε ένα ειδικά δημιουργημένο και κατασκευασμένο από την αρχή ερευνητικό κέντρο, το οποίο διαχειριζόταν ο Werner von Braun. Οι πρώτες επιτυχημένες εκτοξεύσεις V2 πραγματοποιήθηκαν το 1942 και η κατασκευή μιας γραμμής συναρμολόγησης πυραύλων ξεκίνησε το 1943, αλλά οι εργασίες για το νέο όπλο καθυστέρησαν πολύ αποτελεσματικά από μια επιδρομή της RAF που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1943 σε ερευνητικά κέντρα στο Peenemunde. Οι Βρετανοί καθοδηγήθηκαν από τις πληροφορίες που συγκέντρωσε η υπηρεσία πληροφοριών του Εσωτερικού Στρατού. Παρόλα αυτά, τα πρώτα V2 μπήκαν στη γραμμή στις αρχές του 1944, αλλά η πρώτη τους πολεμική χρήση πραγματοποιήθηκε μόλις τον Σεπτέμβριο του 1944. Ο κύριος στόχος τους ήταν να επιτεθούν σε βρετανικές πόλεις, ιδιαίτερα στο Λονδίνο. Υπολογίζεται ότι μεταξύ Σεπτεμβρίου 1944 και Μαρτίου 1945, εκτοξεύτηκαν περίπου 5.500 πύραυλοι, εκ των οποίων περίπου το 70% έπληξαν τον στόχο. Αναμφίβολα, το V2 ήταν ένα επαναστατικό όπλο που είχε σημαντικό και σαφές αντίκτυπο στην ανάπτυξη βαλλιστικών πυραύλων κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά είχε επίσης πολλά μειονεκτήματα: ήταν στην πραγματικότητα αδύνατο να κατευθύνει έναν πύραυλο V2 κατά την πτήση, η ακρίβειά του ήταν τραγικά κακή (θα μπορούσε να χτυπήσει αρκετά χιλιόμετρα από τον επιδιωκόμενο στόχο!), ήταν επίσης δύσκολο να προσδιοριστεί το ακριβές βεληνεκές του πυραύλου. Η επιρροή της στην πορεία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οριακή.
Ο Fries 16 Ton (άλλο όνομα: Strabo 16 Ton) είναι ένας γερμανικός γερανός σκελετών από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παραγωγή αυτής της συσκευής ξεκίνησε το 1942 στο εργοστάσιο Fries und Son στη Φρανκφούρτη. Υπολογίζεται ότι συνολικά κατασκευάστηκαν περίπου 100 τέτοιες συσκευές όλων των εκδόσεων. Το Fries 16 Ton δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της επιθυμίας να εισαχθούν πολύ βαρύτερα τανκς στην υπηρεσία των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν μέχρι το 1942. Μιλάω κυρίως για τα αυτοκίνητα Pz.Kpfw.V και Pz.Kpfw.VI. Αυτό, με τη σειρά του, απαιτούσε από τις γερμανικές μονάδες επισκευής και επισκευής να διαθέτουν, μεταξύ άλλων, κατάλληλους γερανούς, οι οποίοι θα επέτρεπαν αποτελεσματικές επισκευές και ανύψωση βαρέων στοιχείων, π.χ. πυργίσκους δεξαμενών. Ο γερανός Fries 16 Ton ανταποκρίθηκε με επιτυχία σε τέτοιες ανάγκες, επιπλέον, λόγω του ότι ήταν αναδιπλούμενος, μπορούσε να μεταφερθεί εύκολα σιδηροδρομικώς ή οδικώς. Αξίζει να προστεθεί ότι χρησιμοποιήθηκε και σε επιχειρήσεις με πυραύλους V2.