Το Yamato ήταν ένα ιαπωνικό θωρηκτό που τοποθετήθηκε κάτω από την καρίνα το 1937, καθελκύστηκε τον Αύγουστο του 1940 και τέθηκε σε λειτουργία στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό τον Δεκέμβριο του 1941. Το συνολικό μήκος του πλοίου ήταν 263 μέτρα, πλάτος 38,9 μέτρα και πλήρες εκτόπισμα 65.000 τόνων. Η μέγιστη ταχύτητα του θωρηκτού Yamato ήταν περίπου 27-28 κόμβοι. Ο κύριος οπλισμός τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 9 πυροβόλα των 460 mm σε τρεις πυργίσκους των τριών πυροβόλων ο καθένας και ο δευτερεύων οπλισμός ήταν κυρίως 12 πυροβόλα των 152 mm.
Το Yamato ήταν το πρώτο θωρηκτό του τύπου με το ίδιο όνομα - δηλαδή Yamato. Η γένεση αυτού του τύπου θωρηκτών χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν η διοίκηση του ιαπωνικού ναυτικού, ελπίζοντας να λήξει σύντομα η Συνθήκη της Ουάσιγκτον (από το 1922) και προετοιμάζοντας τον πόλεμο στον Ειρηνικό, αποφάσισε να δημιουργήσει το πιο ισχυρό και το καλύτερο θωρηκτό στην ιστορία, το οποίο θα ξεπερνούσε τους ομολόγους τους στο Ναυτικό των ΗΠΑ ή το Βασιλικό Ναυτικό και θα κρατούσε την κατασκευή του εντελώς μυστική. Ως αποτέλεσμα, όταν μπήκε σε υπηρεσία το 1941, το Yamato ήταν το ισχυρότερο θωρηκτό (το πυροβόλο των 460 χλστ. είχε εμβέλεια βολής 42.000 μέτρα!) Και ήταν το καλύτερο θωρακισμένο πλοίο αυτού του τύπου στον κόσμο! Έτσι οι παραδοχές του Αυτοκρατορικού Ναυτικού πραγματοποιήθηκαν πλήρως! Το Yamato έγινε η ναυαρχίδα ολόκληρου του ιαπωνικού ναυτικού το 1942. Από την τράπουλα του ο Ισορόκου Γιαμαμότο διέταξε την ήττα της Ιαπωνίας στη Μάχη του Μίντγουεϊ (Ιούνιος 1942). Ο Γιαμάτο πέρασε τα έτη 1943-1944 στα ιαπωνικά νερά, παίρνοντας περιορισμένο μέρος στις μάχες στον Ειρηνικό. Τον Ιούνιο του 1944 πήρε μέρος στη Μάχη της Θάλασσας των Φιλιππίνων, αλλά ο ρόλος του σε αυτήν ήταν οριακός. Πολέμησε επίσης στη μάχη του Leyte τον Οκτώβριο του 1944. Η τελευταία αποστολή μάχης του Yamato ήταν το ταξίδι αυτοκτονίας του εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων που προσγειώθηκαν στην Οκινάουα (Επιχείρηση Ten-Go) - αφού χτυπήθηκε με τουλάχιστον 11 τορπίλες και 8 βόμβες, αυτό το μεγαλύτερο θωρηκτό στην ιστορία βυθίστηκε στις 7 Απριλίου 1945.
Το Hyuga ήταν ένα ιαπωνικό θωρηκτό που τοποθετήθηκε κάτω από την καρίνα το 1915, καθελκύστηκε τον Ιανουάριο του 1917 και τέθηκε σε λειτουργία στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό τον Απρίλιο του 1918. Το πλοίο είχε μήκος 219 μέτρα, πλάτος 33,8 μέτρα και πλήρες εκτόπισμα 38.800 τόνων. Η μέγιστη ταχύτητα του θωρηκτού Hyuga ήταν γύρω στους 21-23 κόμβους και μετά από αναβαθμίσεις έφτασε τους 25 κόμβους. Ο κύριος οπλισμός τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 12 πυροβόλα 356 mm σε έξι πυργίσκους, δύο πυροβόλα ο καθένας και ο πρόσθετος οπλισμός ήταν κυρίως 20 πυροβόλα των 140 mm.
Το Hyuga ήταν το δεύτερο και τελευταίο θωρηκτό κατηγορίας Ise. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπέστη μεγάλο εκσυγχρονισμό, ενώ τα έτη 1926-1928 και 1934-1936 υποβλήθηκε σε μεγάλες ανακατασκευές. Πρώτα απ 'όλα, η θωράκιση ενισχύθηκε σημαντικά, προστέθηκαν καταπέλτες για υδροπλάνα και αντιαεροπορικό πυροβολικό. Ολόκληρο το γυμναστήριο εκσυγχρονίστηκε επίσης. Παρόλα αυτά, το Hyuga στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν αρκετά διαφορετικό από άλλα ιαπωνικά ή αμερικανικά θωρηκτά και θεωρήθηκε μάλλον ξεπερασμένο. Ως εκ τούτου, όταν η Ιαπωνία έχασε 4 αεροπλανοφόρα στη Μάχη του Μίντγουεϊ, πάρθηκε η απόφαση να μετατραπεί το Huyga σε υβριδικό θωρηκτό-πλοίο μεταφοράς. Η ανοικοδόμηση διήρκεσε από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο του 1943, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν μια εντελώς λανθασμένη ιδέα! Μετά την ανοικοδόμηση, ο Hyuga πολέμησε στη μάχη του Leyte. Τον Ιούλιο του 1945 υπέστη σοβαρές ζημιές στη βάση του Kure ως αποτέλεσμα επίθεσης από αμερικανικά αεροπλάνα που επέβαιναν. Το πλήρωμα αποφάσισε να αυτοβυθιστεί το πλοίο. Μετά τον πόλεμο, η Hyuga διαλύθηκε το 1947.
Το Ise ήταν ένα ιαπωνικό θωρηκτό που τοποθετήθηκε κάτω από την καρίνα το 1915, καθελκύστηκε τον Νοέμβριο του 1916 και τέθηκε σε λειτουργία στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό τον Δεκέμβριο του 1917. Το πλοίο είχε μήκος 219 μέτρα, πλάτος 33,8 μέτρα και πλήρες εκτόπισμα 38.800 τόνων. Η μέγιστη ταχύτητα του θωρηκτού Ise ήταν περίπου 21-23 κόμβοι. Ο κύριος οπλισμός τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 12 πυροβόλα 356 mm σε έξι πυργίσκους, δύο πυροβόλα ο καθένας, και ο πρόσθετος οπλισμός ήταν κυρίως 16 πυροβόλα των 140 mm.
Το Ise ήταν το πρώτο θωρηκτό του τύπου με το ίδιο όνομα, δηλαδή Ise. Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπέστη μεγάλο εκσυγχρονισμό, ενώ τα έτη 1921-1928 και 1934-1937 υποβλήθηκε σε μεγάλες ανακατασκευές. Πρώτα απ 'όλα, η θωράκιση ενισχύθηκε σημαντικά, προστέθηκαν καταπέλτες για υδροπλάνα και αντιαεροπορικό πυροβολικό. Ολόκληρο το γυμναστήριο εκσυγχρονίστηκε επίσης. Από τον Σεπτέμβριο του 1942, το Ise υποβλήθηκε σε έναν άλλο εκσυγχρονισμό, που το έκανε υβριδικό: θωρηκτό-αεροπλανοφόρο. Προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κατάστρωμα προσγείωσης για τα αεροπλάνα, αποσυναρμολογήθηκαν δύο πύργοι πυροβόλων πίσω. Η ιδέα, ωστόσο, αποδείχθηκε εντελώς ανεπιτυχής και το Ise χάθηκε ως θωρηκτό, χωρίς να γίνει πραγματικό αεροπλανοφόρο με κανένα τρόπο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ise πολέμησε στην περιοχή των Αλεούτιων Νήσων τον Μάιο του 1942 και τον Οκτώβριο πήρε μέρος στη μάχη του Leyte, όπου υπέστη ζημιές. Τον Φεβρουάριο του 1945, υπέστη και πάλι ζημιά στη βάση στο Kure ως αποτέλεσμα επίθεσης από αμερικανικά αεροπλάνα που επέβαιναν. Το 1946, το πλοίο διαλύθηκε.
Το Haruna ήταν ένα ιαπωνικό καταδρομικό μάχης, η καρίνα του οποίου τοποθετήθηκε το 1912, εκτοξεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1913 και τέθηκε σε λειτουργία στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό τον Απρίλιο του 1915. Το συνολικό μήκος του πλοίου ήταν 222 μέτρα, πλάτος 31 μέτρα και πλήρες εκτόπισμα 36.000 τόνων. Η τελική ταχύτητα του Harun ήταν περίπου 30-31 κόμβοι. Ο κύριος οπλισμός τη στιγμή της εκτόξευσης ήταν 8 πυροβόλα των 356 mm σε τέσσερις πυργίσκους, δύο πυροβόλα ο καθένας, και ο δευτερεύων οπλισμός ήταν κυρίως 14 πυροβόλα των 152 mm.
Το Haruna ήταν το τέταρτο και τελευταίο θωρηκτό κλάσης Κονγκό. Στην περίοδο του Μεσοπολέμου, ο Haruna εκσυγχρονίστηκε εντατικά, γεγονός που οδήγησε σε: σημαντική βελτίωση της θωράκισης του πλοίου, την ανακατασκευή της μπροστινής υπερκατασκευής, η οποία πήρε το σχήμα ιαπωνικής παγόδας, και την αύξηση της ισχύος και τον εκσυγχρονισμό του κινητήρα. δωμάτιο. Ο Haruna έλαβε επίσης καταπέλτες που επιτρέπουν τη λειτουργία υδροπλάνων. Η μαχητική καριέρα της Haruna στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ξεκίνησε με τη συμμετοχή της στην υποστήριξη της εισβολής στο βρετανικό έδαφος στην Ινδοκίνα. Τον Απρίλιο του 1942, το πλοίο συμμετείχε επίσης στην περίφημη επιδρομή του ιαπωνικού στόλου στον Ινδικό Ωκεανό και αργότερα -τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους- συμμετείχε στη μάχη του Midway, όπου, παρά τις πολλές αεροπορικές επιθέσεις, υπέστη μόνο μικρές ζημιές. . Ο Haruna συμμετείχε επίσης στη μάχη των νησιών Santa Cruz τον Οκτώβριο του 1942. Το 1944, πολέμησε στη Μάχη της Θάλασσας των Φιλιππίνων τον Ιούνιο του 1944 και στη Μάχη του Λέιτε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το 1945, λόγω έλλειψης καυσίμων, ο Haruna δεν συμμετείχε πλέον σε πολεμικές επιχειρήσεις και τον Ιούλιο του ίδιου έτους υπέστη σοβαρές ζημιές και αργότερα βυθίστηκε από αμερικανικά αεροπλάνα στη ναυτική βάση στο Kure. Τα συντρίμμια του καταδρομικού Haruna διαλύθηκαν το 1948.