Το 7,5 cm χωρίς ανάκρουση τουφέκι Leichtgeschütz 40 (7,5 cm LG40) είναι ένα γερμανικό όπλο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σχεδιασμένο για τις ανάγκες αερομεταφερόμενων μονάδων (Fallschirmjäger), αλλά χρησιμοποιείται και από σκοπευτές βουνού. Οι εργασίες σχεδιασμού ξεκίνησαν στις αρχές του 1937 στην εταιρεία Rheinmetall και οι πρώτες μονάδες παρέλαβαν τα έτοιμα όπλα το 1940. Το όπλο χρησιμοποιούσε δύο τύπους πυραύλων: πυραύλους υψηλής έκρηξης και αντιαρματικούς πυραύλους. Λόγω της ελαφριάς σχεδίασης, τα πρώτα LG40 είχαν μέση διάρκεια ζωής περίπου 300 λήψεις. Το όπλο βαφτίστηκε κατά την επιχείρηση Mercury (προσγείωση στην Κρήτη το 1941) και χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα από Γερμανούς σκοπευτές βουνών στους πρόποδες του Καυκάσου το 1942. Το όπλο παρέμεινε σε απόθεμα μέχρι το τέλος του πολέμου. Το LG40 ήταν πολύ επιτυχημένο και άρεσε στους στρατιώτες επειδή ήταν 90% ελαφρύτερο από το όπλο Pak40, αλλά με συγκρίσιμες βαλλιστικές ιδιότητες του κελύφους. Τεχνικά στοιχεία: εμβέλεια: 6800m, διαμέτρημα: 75mm, βάρος μάχης: 145 kg, ταχύτητα βολής: 8 βολές / λεπτό.
Fallschirmjäger είναι ο συλλογικός όρος για τις γερμανικές αερομεταφερόμενες μονάδες από την περίοδο του Μεσοπολέμου και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρώτη μονάδα αλεξιπτωτιστών οργανώθηκε στη ναζιστική Γερμανία το 1936 - ίσως ως αποτέλεσμα παρατηρήσεων που έγιναν κατά τη διάρκεια των σοβιετικών ελιγμών του προηγούμενου έτους. Η πρώτη ομάδα αλεξιπτωτιστών δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του Herman Göring και ανατέθηκε στη Luftwaffe. Ένα χρόνο αργότερα (1937), η πρώτη μονάδα αυτού του τύπου υποτάχθηκε στη Βέρμαχτ και πιο συγκεκριμένα στις χερσαίες δυνάμεις. Το 1938, αυτές οι μονάδες συνδυάστηκαν και επεκτάθηκαν για να σχηματίσουν την 7η Μεραρχία Αεροπορίας υπό τη διοίκηση του στρατηγού Kurt Student. Αποτελούνταν από αλεξίπτωτο πεζικού, στρατεύματα εκπαιδευμένα να μεταφέρουν ανεμόπτερα και πεζικό που μεταφέρονταν στο πεδίο της μάχης με αεροπλάνα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δημιουργήθηκαν περισσότερες μονάδες Fallschirmjäger, συμπεριλαμβανομένων. το 1943, στη βάση της 7ης Μεραρχίας Αεροπορίας, ιδρύθηκαν η 1η και η 2η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών. Την περίοδο 1939-1941 τα γερμανικά Fallschirmjäger χρησιμοποιήθηκαν για τον προορισμό τους (π.χ. κατά τη διάρκεια των μαχών στη Δυτική Ευρώπη το 1940), αλλά μετά τις μεγάλες απώλειες που υπέστησαν κατά τη διάρκεια των μαχών στην Κρήτη το 1941, τα γερμανικά στρατεύματα αλεξιπτωτιστών άρχισαν να να χρησιμοποιηθούν κυρίως ως επίλεκτες μονάδες πεζικού, στον οποίο ρόλο αποδείχθηκαν πολύ καλά, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Πράσινοι Διάβολοι» μεταξύ των Συμμάχων.