Italeri 15771 8.8 cm Flak 37 with crew

Τα γερμανικά στρατεύματα είχαν εμπειρία στην καταπολέμηση αεροπλάνων με αντιαεροπορικό πυροβολικό από την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, η ανάπτυξη του αντιαεροπορικού πυροβολικού, αν και έλαβε χώρα, δεν αντιμετωπίστηκε ως προτεραιότητα στη Γερμανία. Να προστεθεί, ωστόσο, ότι τη δεκαετία του 1930 τέθηκαν σε υπηρεσία τα πολύ επιτυχημένα πυροβόλα 88 Flak 18 (μαζί με τις επόμενες εκδόσεις), καθώς και τα πυροβόλα Flak 18 των 37 mm και τα πυροβόλα Flak 30 και Flak 38 των 20 mm. Αυτά τα όπλα ήταν υπεύθυνα για την παροχή αεράμυνας κυρίως στις δικές τους χερσαίες μονάδες, αν και υποτίθεται ότι η γερμανική Luftwaffe θα κυριαρχούσε στον αέρα πάνω από το πεδίο της μάχης και ότι οι χερσαίες δυνάμεις θα αντιμετώπιζαν περιορισμένη απειλή από την εχθρική αεροπορία. Τέτοιες υποθέσεις επηρέασαν, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι το γερμανικό τμήμα πεζικού το 1939 διέθετε μόνο 12 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 χλστ. Ωστόσο, με την αυξανόμενη αεροπορική υπεροχή των Σοβιετικών, και ιδιαίτερα των Συμμαχικών, αεροπορικών δυνάμεων, ο γερμανικός στρατός άρχισε να αναπτύσσει εντατικά τη δική του αντιαεροπορική άμυνα (ειδικά από το 1943). Επιπλέον, υπήρχε επίσης η ανάγκη παροχής αεράμυνας σε γερμανικές πόλεις και εργοστάσια που αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν στρατηγικές αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων. Η τελευταία απειλή αύξησε την παραγωγή τέτοιων κανονιών 10,5 cm FlaK 38/39 πώς ή FlaK 12,8 cm 40 .