Το AIM-7 Sparrow είναι ένας σύγχρονος αμερικανικός πύραυλος αέρος-αέρος μεσαίου βεληνεκούς. Τα πρώτα του πρωτότυπα εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και εισήλθε στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ το 1956 και παραμένει ακόμα εκεί. Το AIM-7 Sparrow είναι ένας πύραυλος στερεού καυσίμου με βεληνεκές έως και 70 χιλιόμετρα, ικανός να φέρει κεφαλή βάρους 40 κιλών με συνολικό συγκρατημένο βάρος 213 κιλά.
Ο πύραυλος AIM-7 Sparrow αναπτύχθηκε από τη Raytheon και διαθέτει - σύγχρονες εκδόσεις - ένα ημιενεργό σύστημα καθοδήγησης. Η γένεση αυτού του τύπου βλημάτων χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες για κατευθυνόμενους πυραύλους αέρος-αέρος κατόπιν εντολής του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Από το 1956, διαδοχικές εκδόσεις του πυραύλου Sparrow, που ονομάζονται Sparrow I, II και III, εισήχθησαν στον εξοπλισμό, ωστόσο, είχαν πολλές «παιδικές ασθένειες», ειδικά προβλήματα με την καθοδήγηση στις παλαιότερες εκδόσεις. Το 1963, ωστόσο, τέθηκε σε λειτουργία ο εκσυγχρονισμένος πύραυλος AIM-7E, αλλά ήταν κατώτερος από τους πυραύλους AIM-9 Sidewinder που παράγονται παράλληλα. Ο πύραυλος AIM-7F Sparrow αποδείχθηκε μια μεγάλη αλλαγή όσον αφορά την ποιότητα, με αποτελεσματικό βεληνεκές έως και 45 χιλιόμετρα, αποτελεσματικό και αξιόπιστο σύστημα καθοδήγησης και σημαντικά βελτιωμένη πρόωση. Στη δεκαετία του 1980, παρουσιάστηκε μια άλλη έκδοση του πυραύλου: το AIM-7M, το οποίο διέθετε ένα εκσυγχρονισμένο σύστημα καθοδήγησης που ήταν πολύ λιγότερο επιρρεπές σε παρεμβολές. Υπολογίζεται ότι πάνω από 70.000 αντίγραφα του πυραύλου Sparrow έχουν παραχθεί κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας του πυραύλου Sparrow. Στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, μεταφέρθηκε ή μεταφέρεται από αεροσκάφη όπως: F-4 Phantom II, F-15 Eagle, F-16 C / D Fighting Falcon ή F-14 Tomcat. Οι χρήστες των πυραύλων AIM-7 Sparrow ήταν ή είναι και πολλές άλλες χώρες, για παράδειγμα: Αυστραλία, Αίγυπτος, Ελλάδα, Ιορδανία, Κουβέιτ, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο.