Το Ural-375 είναι ένα στρατιωτικό, τετρακίνητο (6x6) τετρακίνητο φορτηγό (6x6) αυθεντικής σοβιετικής παραγωγής, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε περιορισμένο βαθμό από τις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τα εργοστάσια της UralAZ με έδρα την πόλη Miass ήταν υπεύθυνα για την παραγωγή του. Η σειριακή παραγωγή του οχήματος ξεκίνησε το 1961 και διήρκεσε μέχρι το 1983. Η κίνηση παρέχεται από έναν μόνο κινητήρα βενζίνη ZIL-375YA με χωρητικότητα 180 HP.
Το Ural-375 αναπτύχθηκε ως ο διάδοχος του φορτηγού Zil-157. Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, χρησιμοποιήθηκε νέος κινητήρας με υψηλότερη μέγιστη ισχύ, ενισχύθηκε η δομή του πλαισίου, χρησιμοποιήθηκε διαφορετική καμπίνα οδηγού, η χωρητικότητα φορτίου του αυτοκινήτου αυξήθηκε σημαντικά από 2,5 τόνους σε 4 - 4,5 τόνους και η απόδοση ήταν ριζικά βελτιώθηκε, ιδιαίτερα η μέγιστη ταχύτητα, η οποία αυξήθηκε από 40 km/h σε 75 km/h. Διάφορες εκδόσεις του αυτοκινήτου Ural-375 κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής, για παράδειγμα: Ural-375 (αυτοκίνητο με ανοιχτή καμπίνα οδηγού), Ural-375A (αυτοκίνητο με κλειστή, πλήρως ατσάλινο καμπίνα οδηγού) ή Ural-375D (η πιο συχνά παραγόμενη έκδοση). Το πλαίσιο αυτού του φορτηγού χρησίμευε επίσης ως τροχήλατη πλατφόρμα για τον εκτοξευτή πυραύλων BM-21 Grad.
Το τροχοφόρο τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού BTR-60 αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και τέθηκε σε υπηρεσία στον Σοβιετικό Στρατό το 1959. Η σειριακή παραγωγή του οχήματος έγινε τα έτη 1959-1976. Το όχημα κινούνταν από δύο κινητήρες καρμπυρατέρ συνολικής ισχύος 180 HP και χρειάστηκε από 8 έως 16 στρατιώτες αποβίβασης. Το πλήρωμα αποτελούνταν από δύο άτομα: τον διοικητή και τον μηχανικό-οδηγό.
Ο μεταφορέας BTR-60 δημιουργήθηκε ως ένας αρκετά επιτυχημένος διάδοχος του BTR-152. Στην έκδοση BTR-60 PB, το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του σε σχέση με τον προκάτοχό του ήταν ο κύριος οπλισμός (ένα πολυβόλο των 7,62 χλστ.) στον κινητό πυργίσκο, ο οποίος επέτρεπε αποτελεσματική κυκλική βολή, ελαφρώς καλύτερη θωράκιση, καθώς και πολύ καλύτερη προσαρμογή του όχημα για την καταπολέμηση του πεδίου της μάχης με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής. Μακράν το μεγαλύτερο μειονέκτημα του BTR-60, καθώς και των διαδόχων του από τη σειρά «BTR», ήταν η καταστροφική τοποθέτηση πολύ μικρών καταπακτών για τα στρατεύματα αποβίβασης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το αυτοκίνητο πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που στην πράξη οδήγησε σε μια παράδοξη κατάσταση κατά την οποία η ομάδα προσγείωσης κινήθηκε κυρίως στην οροφή του BTR-60, όχι μέσα σε αυτό! Τα τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BTR-60 χρησιμοποιήθηκαν σε μάχες στο Αφγανιστάν το 1979-1989. Το BTR-60 εξήχθη ή αδειοδοτήθηκε σε: Πολωνία, Φινλανδία, Εσθονία και Λιθουανία.