Το StG 44 (πλήρες όνομα: Sturmgewehr 44) είναι μια γερμανική αυτόματη καραμπίνα 7,92 mm από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα αυτού του όπλου κατασκευάστηκαν το 1942 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε κατά τα έτη 1943-1945. Στην πορεία του δημιουργήθηκαν περίπου 430 χιλιάδες θέσεις εργασίας. κομμάτια αυτού του όπλου. Το βάρος του όπλου με πλήρη γεμιστήρα είναι περίπου 6 κιλά και το συνολικό μήκος με το κοντάκι είναι περίπου 94 εκατοστά. Η αρχική ταχύτητα της σφαίρας που εκτοξεύτηκε από αυτό το τουφέκι ήταν μέχρι 690 m / s και ο θεωρητικός ρυθμός πυρκαγιάς - έως και 470 φυσίγγια ανά λεπτό. Το εύρος των λεγόμενων η αποτελεσματική βολή δεν ξεπέρασε τα 400-500 μέτρα. Οι εργασίες σχεδιασμού για το StG 44 ξεκίνησαν το 1942 και είχαν ως στόχο την ανάπτυξη μιας de facto εντελώς νέας κατηγορίας φορητών όπλων που θα συνδύαζε τα πλεονεκτήματα ενός υποπολυβόλου με ένα παραδοσιακό επαναληπτικό τουφέκι. Ως εκ τούτου, ο στόχος ήταν να διατηρηθεί ο υψηλότερος δυνατός ρυθμός βολής, αλλά με καλή ακρίβεια και αποτελεσματικό βεληνεκές. Στην πραγματικότητα, από την αρχή της εργασίας, υποτίθεται ότι το νέο όπλο θα χρησιμοποιούσε ένα ενδιάμεσο φυσίγγιο των 7,92 χλστ. Τελικά, δημιουργήθηκε ένα εξαιρετικά επιτυχημένο όπλο φορητών όπλων που πληροί σχεδόν όλες τις αρχικές υποθέσεις. Επιπλέον, το κόστος παραγωγής ενός μόνο StG 44 δεν ήταν πολύ υψηλό, γεγονός που έκανε το όπλο αρκετά κατάλληλο για μαζική παραγωγή. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το StG 44 χρησιμοποιήθηκε ακόμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - μεταξύ άλλων από την πολιτοφυλακή της ΛΔΓ. Μπορείτε να ρισκάρετε μια δήλωση ότι το StG 44 είναι μια από τις πρώτες αυτόματες καραμπίνες στην ιστορία της μαζικής παραγωγής.
Το Panzergrenadier είναι ένας γερμανικός όρος για έναν σχηματισμό γρεναδιέρων panzer, δηλαδή μονάδες πεζικού που εκπαιδεύονται να πολεμούν σε στενή συνεργασία με τα δικά τους άρματα μάχης. Αυτός ο όρος χρησιμοποιήθηκε επίσημα το 1942, όταν τα τμήματα πεζικού μετονομάστηκαν σε τμήματα γρεναδιέρων και τα μηχανοκίνητα τμήματα πεζικού σε τμήματα γρεναδιέρων πάντζερ. Αξίζει να προστεθεί ότι τα έτη 1937-1942 ο όρος Schützen Regiment χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα συντάγματα πεζικού που υπηρετούσαν σε τεθωρακισμένες μονάδες. Θεωρητικά, ο βασικός εξοπλισμός των τμημάτων τεθωρακισμένων γρεναδιέρων επρόκειτο να είναι τεθωρακισμένα μισοτροχιασμένα μεταφορικά, ειδικά το Sd.Kfz.251, αλλά λόγω ανεπαρκούς παραγωγής, αυτά τα πεζικά συχνά μεταφέρονταν με φορτηγά. Ως πρότυπο, μια μεραρχία τεθωρακισμένων γρεναδιέρων αποτελούνταν από τρία συντάγματα πεζικού, δύο τάγματα σε κάθε σύνταγμα και πολυάριθμες μονάδες υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων μονάδων αντιαρματικών, αντιαεροπορικών, σκαφών και επικοινωνιών. Σε αυτούς τους σχηματισμούς χρησιμοποιούνταν συχνά αυτοκινούμενα όπλα, όπως το StuG III. Αξίζει να προστεθεί ότι τα τμήματα τεθωρακισμένων γρεναδιέρων σχηματίστηκαν όχι μόνο στη Βέρμαχτ, αλλά και στα Waffen SS - για παράδειγμα η Μεραρχία Totenkopf ή η Μεραρχία Hohenstaufen.
Η πρώτη παραστρατιωτική μονάδα που είχε τη συντομογραφία SS (γερμανικά: Schutz Staffel) στο όνομά της ήταν η προσωπική προστασία του δικτάτορα του Τρίτου Ράιχ που ονομάζεται Leibstandarte Adolf Hitler, η οποία ιδρύθηκε επίσημα το 1933. Από το 1934, τα SS ήταν ένας ανεξάρτητος σχηματισμός με επικεφαλής τον Χάινριχ Χίμλερ. Με τον καιρό, σχηματίστηκαν και άλλες μονάδες SS, συμπεριλαμβανομένων των SS-Totenkopfverbände και των SS-Verfügungstruppe. Αξίζει να προστεθεί ότι ο τελευταίος εκπαιδεύτηκε παρόμοια με τις κανονικές μονάδες πεζικού της Βέρμαχτ. Σε σχετικά μικρή κλίμακα, οι μονάδες των SS χρησιμοποιήθηκαν στη μάχη κατά τη διάρκεια των μαχών στην Πολωνία το 1939 και στη γαλλική εκστρατεία το 1940. Οι πρώτες μονάδες που προορίζονταν από την αρχή να πολεμήσουν στο μέτωπο δημιουργήθηκαν στα μέσα του 1940, δίνοντάς τους το όνομα Waffen SS. Αρχικά προσλαμβάνονταν σε εθελοντική βάση και μεταξύ μη Γερμανών, αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισε να ισχύει η υποχρεωτική πρόσληψη. Μέσα στα Waffen-SS, σχηματίστηκαν πολλές μεραρχίες διαφορετικής μαχητικής αξίας. Ωστόσο, μερικές από αυτές (π.χ. η 1η μεραρχία SS LAH Panzer, η 2η SS Das Reich Division Panzer ή η 12η SS Hitlerjugend Panzer Division) μπορούν να θεωρηθούν ελίτ μονάδες, με πολύ υψηλή αξία μάχης και συχνά εξοπλισμένες με τον καλύτερο διαθέσιμο εξοπλισμό. Έδειξαν τα σημαντικά πλεονεκτήματά τους όχι μόνο στο Ανατολικό Μέτωπο (1941-1945), ειδικά κατά τις μάχες κοντά στο Χάρκοβο το 1943, αλλά και κατά τις μάχες στη Γαλλία το 1944. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι η ποιότητα του διοικητικού επιτελείου αυτών των μονάδων ήταν σε πολλές περιπτώσεις συζητήσιμη, και πολλοί στρατιώτες των Waffen-SS διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.