Το AGM-154 JSOW (Joint Stand Off Weapon) είναι μια σύγχρονη αμερικανική βόμβα αέρος-εδάφους κλάσης στα ύψη. Τα πρώτα του πρωτότυπα εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και η μαζική παραγωγή ξεκίνησε το 1999. Η AGM-154 είναι μια βόμβα με εύρος πτήσης άξονα από 22 έως 130 χιλιόμετρα, ικανή να φέρει κεφαλή βάρους 223 κιλών και η συνολική της μάζα είναι 483 κιλά.
Η βόμβα AGM-154 JSOW δημιουργήθηκε ως κοινή επιχείρηση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Αυτή η βόμβα αναπτύχθηκε από την Texas Instruments (τώρα μέρος της ανησυχίας της Raytheon) ως όπλο πυρός και ξεχασμένου, δηλαδή ένα όπλο που μετά την ρίψη δεν απαιτεί περαιτέρω στόχευση. Παρά την έλλειψη τζετ πρόωσης, στις περισσότερες εκδόσεις, το AGM-154 χρησιμοποιεί τα συστήματα πλοήγησης GPS και INS, τα οποία του επιτρέπουν να διορθώνει την πτήση καθοδόν προς τον προορισμό, αφού πέσει από το αεροπλάνο. Η πρώτη μεγάλης κλίμακας έκδοση της βόμβας ήταν η AGM-154A, η οποία είχε μέγιστη εμβέλεια 74 χιλιόμετρα. Ήταν αφιερωμένο στην καταστροφή κυρίως τεθωρακισμένων στόχων. Υπήρχε επίσης μια έκδοση του AGM-154C με βελτιωμένα συστήματα πλοήγησης και καλύτερη προστασία από παρεμβολές του εχθρού. Υπήρχαν επίσης εκδόσεις των AGM-154 D και E, οι οποίες έχουν κινητήρα στροβιλοκινητήρα και είναι de facto πύραυλοι. Οι αιωρούμενες βόμβες AGM-154 JSOW χρησιμοποιούνται από πολλά αμερικανικά αεροσκάφη, όπως: F-15 E Eagle, F-16 Fighting Falcon, F / A 18 A / B Hornet, F / A 18 E / F Super Hornet ή F -35 Lightning II. Εξοπλίζομαι επίσης από τις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας, της Πολωνίας, της Σιγκαπούρης και της Τουρκίας.
Η GBU-31 είναι μια σύγχρονη αμερικανική κατευθυνόμενη εναέρια βόμβα βασισμένη στην κλασική βόμβα BLU-109 βάρους 907 κιλών με κεφαλή βάρους 240 κιλών. Το GBU-31 δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα των εργασιών που πραγματοποιήθηκαν από την Boeing και τη Lockheed Martin στα μέσα της δεκαετίας του 1990, για λογαριασμό της USAAF και του Ναυτικού των ΗΠΑ. Οι εργασίες αυτές έμελλε να οδηγήσουν στη δημιουργία της δυνατότητας στόχευσης κλασικών αεροπορικών βομβών (π.χ. BLU-109) στο στόχο. Αυτός ο στόχος επιτεύχθηκε με την ανάπτυξη ενός σχετικά φθηνού (το κόστος μονάδας είναι περίπου 20.000 $) και εύκολο στην εγκατάσταση συστήματος JDAM, το οποίο περιλαμβάνει μια πρόσθετη ουρά τοποθετημένη στη βόμβα, αδρανειακά συστήματα καθοδήγησης και έναν δέκτη GPS. Το σύστημα είναι ικανό να λειτουργεί σε όλες τις καιρικές συνθήκες και -πιθανότατα- σε όλες τις κλιματικές συνθήκες. Υπολογίζεται ότι τα έτη 1998-2016, η Boeing παρήγαγε πάνω από 300.000 σετ JDAM. Οι βόμβες GBU-31 θα μπορούσαν ή θα μπορούσαν να μεταφερθούν από αεροπλάνα όπως, για παράδειγμα: F-14D, F-16 C / D ή F / A-18 E / F, αλλά και βομβαρδιστικά B-1B Lancer ή B-2 Spirit. Όπλα αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν μεταξύ της σύγκρουσης του 1999 στο Κοσσυφοπέδιο και της εισβολής στο Ιράκ το 2003.