Το AIM-120 AMRAAM είναι ένας σύγχρονος αμερικανικός πύραυλος αέρος-αέρος. Τα πρώτα πρωτότυπά του εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και ο πύραυλος τέθηκε σε υπηρεσία το 1991 και εξακολουθεί να είναι σε υπηρεσία. Το AIM-120 AMRAAM είναι ένας πύραυλος στερεού καυσίμου με βεληνεκές -στην έκδοση C-5- έως και 120 χιλιόμετρα, ικανός να φέρει κεφαλή βάρους από 18 έως 23 κιλά, με συνολικό συγκρατημένο βάρος 152 κιλά.
Οι εργασίες για τον πύραυλο AIM-120 AMRAAM ξεκίνησαν γύρω στο 1975 και είχαν ως στόχο τη δημιουργία ενός εντελώς νέου πυραύλου ικανού να πολεμήσει εχθρικά αεροσκάφη σε μεσαία βεληνεκές. Οι Hughes και Raytheon ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη και την παραγωγή της τελικής έκδοσης. Χρησιμοποιεί ενεργή καθοδήγηση ραντάρ, με πιθανές διορθώσεις από το σύστημα INS. Ο πύραυλος μπορεί επίσημα να φτάσει σε ταχύτητα 4 Ma. Μέχρι τώρα, έχουν εμφανιστεί αρκετές εκδόσεις ανάπτυξης του πυραύλου, όπως: AIM-120B (η βασική έκδοση παραγωγής αυτή τη στιγμή), AIM-120C (συντομευμένη έκδοση που προορίζεται για μαχητικά F-22 Raptor), AIM-120C-7 (α βλήμα εκτεταμένου βεληνεκούς, που προορίζεται να αντικαταστήσει τους πυραύλους AIM-54). Ο πύραυλος AIM-120 AMRAAM χρησιμοποιείται επί του παρόντος από πολλούς ξένους φορείς, συμπεριλαμβανομένων: Σαουδική Αραβία, Αυστραλία, Βέλγιο, Ελβετία, Ταϊλάνδη, Μεγάλη Βρετανία και Ουγγαρία.
Το AGM-84 H / K SLAM-ER είναι ένας σύγχρονος αμερικανικός πύραυλος αέρος-εδάφους ή αέρος-νερού. Τα πρώτα του πρωτότυπα εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και η μαζική παραγωγή ξεκίνησε το 2000 και συνεχίζεται ακόμα. Το AGM-84 H/K είναι ένας πύραυλος με βεληνεκές έως και 270 χιλιόμετρα με συνολικό απόλυτο βάρος 675 κιλά.
Ο πύραυλος AGM-84 H / K SLAM-ER αναπτύχθηκε από την εταιρεία Boeing ως μια εκτεταμένη ανάπτυξη του πυραύλου AGM-84 E SLAM. Ο νέος πύραυλος είναι αφιερωμένος στην επίθεση στόχων επιφάνειας και ξηράς σε μικρές και μεσαίες αποστάσεις. Κατά τη διάρκεια της καθοδήγησης χρησιμοποιεί το σύστημα πλοήγησης GPS και μετά την εκτόξευσή του μπορεί να αλλάξει ο στόχος του. Είναι επίσης πολύ ακριβές. Πύραυλοι αυτού του τύπου χρησιμοποιούνται από πολλά αμερικανικά αεροσκάφη, όπως: F / A-18 C / D Hornet, F / A-18 E / F Super Hornet, F-15 E Strike Eagle, P-3C Orion και P-8 Poseidon . Οι πύραυλοι AGM-84 H / K SLAM-ER χρησιμοποιούνται επίσης από τις ένοπλες δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας, της Νότιας Κορέας, της Τουρκίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Το AIM-9 Sidewinder είναι ένας σύγχρονος αμερικανικός πύραυλος αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς. Τα πρώτα του πρωτότυπα εμφανίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και εισήλθε στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ το 1955/1956, παραμένοντας εκεί σήμερα. Το AIM-9 Sidewinder είναι ένας πύραυλος με βεληνεκές έως και 35 χιλιόμετρα, ικανός να φέρει κεφαλή βάρους 9,4 κιλών με συνολικό συγκρατημένο βάρος 91 κιλά.
Το AIM-9 Sidewinder αποδείχθηκε ότι είναι ο πρώτος αποτελεσματικός και μάχιμος πύραυλος αέρος-αέρος στην ιστορία του αμερικανικού στρατού. Η Raytheon ήταν κυρίως υπεύθυνη για την ανάπτυξή του, αλλά και η Philco και η General Electric. Πολλές παραλλαγές αυτού του πυραύλου δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής. Ένα από τα πιο σημαντικά ήταν το AIM-9L, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 1977. Μπορούσε να παρακολουθεί το εχθρικό αεροπλάνο ανεξάρτητα από την κατεύθυνση που εκτοξεύτηκε προς αυτό (από το πλάι, από κάτω κ.λπ.). Είχε επίσης πολύ καλύτερα συστήματα καθοδήγησης από τις προηγούμενες εκδόσεις. Η τελευταία έκδοση είναι το AIM-9X, το οποίο δοκιμάστηκε για πρώτη φορά το 1999. Το AIM-9X μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλες τις καιρικές συνθήκες, μέρα και νύχτα, μπορεί επίσης να εκτοξευθεί χωρίς να «ανάψει» προηγουμένως τον στόχο. Χαρακτηρίζεται από πολύ υψηλό βαθμό ευελιξίας και υψηλή αντοχή στο μπλοκάρισμα. Στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, πύραυλοι AIM-9 διαφόρων εκδόσεων μεταφέρθηκαν ή μεταφέρονται από αεροσκάφη και ελικόπτερα όπως, για παράδειγμα: F-4 Phantom, F-15 Eagle, F-16 C / D Fighting Falcon ή AH-64 Apache . Οι χρήστες των πυραύλων AIM-9 Sidewinder ήταν ή είναι επίσης πολλές άλλες χώρες, για παράδειγμα: Αυστραλία, Βέλγιο, Αίγυπτος, Ελλάδα, Ισραήλ, Κουβέιτ, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο. Πύραυλοι αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν στη μάχη, μεταξύ άλλων κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ (1964 / 1965-1975), τον πόλεμο των Φώκλαντ το 1982 και κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου (1990-1991).