M-Model 32061 Austrian Wachtmeister, 4 th Hussars c.1805

Όταν ξέσπασαν οι πόλεμοι με την επαναστατική Γαλλία (1792-1799), ο αυστριακός στρατός θεωρήθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους και ισχυρότερους στην Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι υπέστη πολλές ήττες κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αυστριακής Διαδοχής (1740-1748), αλλά κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου (1756-1763) κατάφερε να διατηρήσει το πεδίο του μεγάλου πρωσικού στρατού, ακόμη και (αν και σπάνια) προκαλεί ήττες - όπως στη Μάχη του Κολίν το 1757. Ο αυστριακός στρατός είχε επίσης καλές επιδόσεις κατά τον πόλεμο της βαυαρικής διαδοχής (1778-1779). Ωστόσο, παρά τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Μαρίας Θηρεσίας (1740-1780) και του Ιωσήφ Β' (1780-1790), ο αυστριακός στρατός αποδείχθηκε κατώτερος στον τομέα από τα στρατεύματα της επαναστατικής και ναπολεόντειας Γαλλίας, η οποία ήταν σαφώς αποδείχθηκε από την ιταλική εκστρατεία του 1796-1797 και μάχες όπως το Austerlitz (1805) ή το Wagram (1809). Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων (1799-1815) ο αυστριακός στρατός υπέστη μεταρρυθμίσεις (όμοια με τον πρωσικό στρατό μετά το 1806), και αυτές οι αλλαγές ίσχυαν και για το αυστριακό ιππικό. Μία από τις βασικές μονάδες του ελαφρού ιππικού ήταν τα συντάγματα ουσάρων, από τα οποία ήταν 11 το 1809 - το καθένα από αυτά αριθμούσε περίπου 1.480 άνδρες, χωρισμένους σε 8 μοίρες, περίπου 185 άνδρες η καθεμία. Το βασικό όπλο του ουσάρ μετά το 1805 ήταν το σπαθί Model 1803 με μήκος λεπίδας 84 εκατοστά. Ο πρόσθετος οπλισμός ήταν ένα τυφέκιο ιππικού μοντέλου 1798, μήκους 85 εκατοστών και βάρους 2,45 κιλών. Τα συντάγματα των Ουσάρων στον αυστριακό στρατό στρατολογήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά από Ούγγρους. Ήταν γνωστοί ως μεγάλο ελαφρύ ιππικό και οι Αυστριακοί ουσάροι ήταν γνωστοί για την τέλεια μαεστρία τους στην απόκρυψη της ιππασίας. Μπόρεσαν επίσης να πολεμήσουν στο ανοιχτό πεδίο, κάτι που αποδείχθηκε ξεκάθαρα από τη Μάχη της Λειψίας το 1813.