Το Bergepanzer Panther ή Bergepanther (Sd.Kfz 179) ήταν γερμανικό άρμα τεχνικής υποστήριξης και εκκένωσης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1944 και η σειριακή παραγωγή ξεκίνησε την ίδια χρονιά, οδηγώντας στη δημιουργία περίπου 300 οχημάτων αυτού του τύπου. Το όχημα κινούνταν με κινητήρα Maybach HL230 P30 με 700 ίππους. Το τανκ ήταν οπλισμένο με ένα μονοβόλο MG34 των 7,92 χλστ. και - σε ορισμένα παραδείγματα - ένα πυροβόλο των 20 χλστ.
Λόγω της εισαγωγής των οχημάτων Pz.Kpfw V και Pz.Kpfw VI στη γραμμή, η διοίκηση της Wehrmacht αντιμετώπισε το πρόβλημα της εκκένωσης κατεστραμμένων οχημάτων αυτού του τύπου από το πεδίο της μάχης. Για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό το πρόβλημα επιλύθηκε με την αποστολή σε τέτοια οχήματα ελαφρύτερων οχημάτων τεχνικής υποστήριξης (π.χ. Sd.Kfz 7 ή 9), αλλά 2-3 οχημάτων ανά δεξαμενή. Το 1944, ωστόσο, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα όχημα εκκένωσης με βάση το σασί της δεξαμενής Pz.Kpfw V σε εκδόσεις Α και G. Η ανακατασκευή συνίστατο στην αφαίρεση του πυργίσκου και στην αντικατάστασή του με γερανό. Εγκαταστάθηκε επίσης ένα πολύ πιο ανθεκτικό σύστημα μετάδοσης κίνησης. Ορισμένα αυτοκίνητα αυτού του τύπου ήταν επίσης εξοπλισμένα με βαρούλκο με ανυψωτική ικανότητα έως και 40 τόνων. Για την παραγωγή καροτσιών Η Bergepanther ήταν υπεύθυνη για τα εργοστάσια MAN, Henschel, Daimler-Benz και Demag.
Τα πρώτα τανκς του γερμανικού στρατού εμφανίστηκαν στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - αυτά ήταν τα μηχανήματα A7V. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις απαγορεύτηκε να αναπτύξουν τεθωρακισμένα όπλα, αλλά η γερμανική πλευρά δεν τήρησε αυτούς τους περιορισμούς και ανέπτυξε κρυφά τεθωρακισμένα όπλα. Ωστόσο, μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία το 1933, αυτή η εξέλιξη έγινε πλήρως επίσημη και το 1935 σχηματίστηκε η 1η Μεραρχία Τεθωρακισμένων. Την περίοδο 1935-1939 σχηματίστηκαν περαιτέρω τμήματα και ο κύριος εξοπλισμός τους ήταν τα αυτοκίνητα Pz.Kpfw: I, II, III και IV. Ένα ενιαίο τμήμα τεθωρακισμένων την εποχή εκείνη αποτελούνταν από μια ταξιαρχία αρμάτων μάχης χωρισμένη σε δύο τεθωρακισμένα συντάγματα, μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού και μονάδες υποστήριξης, μεταξύ άλλων: αναγνώριση, πυροβολικό, αντιαεροπορικά και ξιφομάχους. Αποτελούνταν από περίπου 300 τανκς σε πλήρη απασχόληση. Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι οι γερμανικές τεθωρακισμένες δυνάμεις (γερμανικά: Panzerwaffe) εκπαιδεύτηκαν και προετοιμάστηκαν για να εφαρμόσουν το δόγμα του αστραπιαίου πολέμου και όχι - όπως σε πολλούς στρατούς της εποχής - για να υποστηρίξουν δραστηριότητες πεζικού. Ως εκ τούτου, δόθηκε έμφαση στην εκπαίδευση "pancerniaków" στην εναλλαξιμότητα των λειτουργιών, την ανεξαρτησία στη λήψη αποφάσεων από αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και την καλύτερη τεχνική γνώση των αρμάτων μάχης που ανήκουν. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλες επιτυχίες των γερμανικών τεθωρακισμένων όπλων στην Πολωνία το 1939, αλλά ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη το 1940. Επίσης στην πορεία των μαχών στη Βόρεια Αφρική -ιδιαίτερα την περίοδο 1941-1942- τα γερμανικά τεθωρακισμένα αποδείχθηκαν πολύ δύσκολος αντίπαλος. Πριν από την εισβολή στην ΕΣΣΔ, ο αριθμός των γερμανικών τεθωρακισμένων μεραρχιών σχεδόν διπλασιάστηκε, αλλά ο αριθμός των αρμάτων μάχης σε αυτές τις μονάδες μειώθηκε σε περίπου 150-200 οχήματα. Επίσης στην πορεία των μαχών στο Ανατολικό Μέτωπο -ιδιαίτερα το 1941-1942- τα γερμανικά τεθωρακισμένα ήταν ανώτερα σε εκπαίδευση και οργάνωση από τον σοβιετικό αντίπαλό τους. Ωστόσο, η επαφή με οχήματα όπως το T-34 ή το KW-1 ανάγκασε την εισαγωγή των αρμάτων μάχης Pz.Kpfw V και VI στη γραμμή το 1942 και το 1943. Οι αυξανόμενες απώλειες στο Ανατολικό Μέτωπο, καθώς και οι χαμένες μάχες -στο Στάλινγκραντ ή στο Κουρσκ- έκαναν το γερμανικό Panzerwaffe να αποδυναμωθεί. Η δομή του περιελάμβανε τάγματα βαρέων αρμάτων (με 3 λόχους αρμάτων μάχης) και το 1943 ιδρύθηκαν τμήματα τεθωρακισμένων γρεναδιέρων. Υπήρχε επίσης ένα ολοένα και πιο σαφές πλεονέκτημα της σοβιετικής πλευράς, και από το 1944 - η ανάγκη να πολεμήσει ταυτόχρονα τα σοβιετικά στρατεύματα στα ανατολικά και τους συμμάχους στη δύση. Υποτίθεται επίσης ότι τότε (τα έτη 1944-1945) η εκπαίδευση των γερμανικών τεθωρακισμένων ήταν πιο αδύναμη από την προηγούμενη περίοδο και δεν αποτελούσε τόσο σημαντικό πλεονέκτημα για τη γερμανική πλευρά από πριν. Οι τελευταίες μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις της γερμανικής Panzerwaffe ήταν οι επιθέσεις στις Αρδέννες (1944-1945) και στην Ουγγαρία (1945).
Τα προϊόντα ICM καλύπτονται από εγγύηση εφ' όρου ζωής και άμεση εξυπηρέτηση του κατασκευαστή.
Ακόμα κι αν καταστρέψετε μόνοι σας το αντικείμενο, μπορείτε να υποβάλετε αίτημα για να λάβετε ένα νέο!
Απλώς συμπληρώστε τη φόρμα που είναι διαθέσιμη στην ακόλουθη διεύθυνση:
https://icm.com.ua/contacts/