Η Μάχη του Σομ διεξήχθη την περίοδο από 1 Ιουλίου έως 18 Νοεμβρίου 1916. Θεωρείται μια από τις πιο αιματηρές και βαρύτερες μάχες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη διεξήχθη κυρίως από βρετανικά στρατεύματα (με σημαντική γαλλική υποστήριξη), υπό την ανώτατη διοίκηση του Ντάγκλας Χέιγκ, και γερμανικά στρατεύματα όπου τον κύριο ρόλο έπαιξαν οι στρατηγοί Μαζ φον Γκάλβιτς και Φριτς φον Μπέλοου. Στην αρχή της μάχης, οι Βρετανοί έβαλαν περίπου 390.000. άτομα, Γάλλοι - περίπου 330 χιλιάδες άτομα και τη Γερμανία - περίπου 315 χιλιάδες. στρατιώτες. Αρχικά, στο συμμαχικό στρατηγείο θεωρήθηκε ότι η επίθεση στο Somme θα έσπασε το γερμανικό μέτωπο και θα επιτάχυνε το τέλος του πολέμου, αλλά στην αρχή του πολέμου, προοριζόταν κυρίως να ανακουφίσει τους Γάλλους που πολεμούσαν στο Βερντέν. Ένα από τα πιο τραγικά επεισόδια της ήταν η πρώτη μέρα της επίθεσης, την 1η Ιουλίου 1916, όταν ο βρετανικός στρατός έχασε περίπου 57.000 τραυματίες και σκοτώθηκαν. Αυτές ήταν οι μεγαλύτερες απώλειες που υπέστη ο βρετανικός στρατός σε μια μέρα στην ιστορία του! Η ίδια η μάχη, που διαρκεί πολλούς μήνες, είναι κλασικό παράδειγμα πολέμου χαρακωμάτων, όταν το μέτωπο -παρά τη χρήση τεράστιων δυνάμεων και μέσων- κινούνταν το πολύ μερικές εκατοντάδες μέτρα. Ήταν λοιπόν μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της Μάχης του Βερντέν. Αξίζει να προστεθεί ότι κατά τη διάρκεια της Μάχης του Σομ, για πρώτη φορά στη στρατιωτική ιστορία, ο βρετανικός στρατός χρησιμοποίησε τανκς σε μεγάλη κλίμακα. Υποτίθεται ότι κατά τη διάρκεια της μάχης οι βρετανικές, γαλλικές και γερμανικές δυνάμεις έχασαν συνολικά περίπου 1 εκατομμύριο στρατιώτες ...
Στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914, ολόκληρος ο βρετανικός στρατός, συμπεριλαμβανομένου του πεζικού, αποτελούνταν από εθελοντές και αριθμούσε περίπου 250.000. τακτικά στρατεύματα. Αξίζει να προστεθεί ότι ο στρατός υπέστη σημαντικές αλλαγές μετά τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερ (1899-1902), που αφορούσαν στολές (π.χ. εισαγωγή χακί στολών), εξοπλισμό και όπλα. Ήταν αναμφίβολα άριστα εκπαιδευμένη και έδωσε μεγάλη έμφαση στην προπόνηση σκοποβολής. Ωστόσο, η πραγματικότητα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησε στην καθιέρωση της γενικής επιστράτευσης στη Μεγάλη Βρετανία τον Ιανουάριο του 1916, η οποία οδήγησε σε σημαντική αύξηση του μεγέθους των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων - συμπεριλαμβανομένου του πεζικού. Όπως και σε άλλους ευρωπαϊκούς στρατούς εκείνη την εποχή, η βασική οργανωτική μονάδα σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο ήταν η μεραρχία. Για παράδειγμα, η 27η Μεραρχία Πεζικού που σχηματίστηκε το 1914 αποτελούνταν από τρεις και από το 1915 τέσσερις ταξιαρχίες πεζικού. Επιπλέον, υπήρχαν μονάδες υποστήριξης με τη μορφή μονάδων πυροβολικού, ξιφομάχους, ιατρικών και εφοδίων. Το κύριο όπλο του Βρετανού πεζικού ήταν το τουφέκι Lee Enfield Mark III Short Magazine. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα επιτυχημένα ελαφριά πολυβόλα Lewis εισήχθησαν σε μεγάλη κλίμακα. Οι μονάδες πυροβολικού πεδίου, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιούσαν συχνότερα πυροβόλα 84 χλστ. των 18 λιβρών. Η τακτική του βρετανικού πεζικού κατά τη διάρκεια του πολέμου άλλαξε και εξελίχθηκε σαφώς - από την έμφαση στα πυρά ενός μόνο πεζικού, μέσω επίθεσης με τυράλιο, στη χρήση το 1918 των πιο ευέλικτων τακτικών επίθεσης με τη μέγιστη χρήση πολυβόλων και χειροβομβίδες. Αξίζει να προστεθεί ότι μέχρι το τέλος του 1918, ο βρετανικός στρατός είχε συνολικά 3,82 εκατομμύρια στρατιώτες σχηματισμένους σε 70 μεραρχίες. Η μερίδα του λέοντος από αυτούς είναι το πεζικό. Είναι αρκετά κοινά αποδεκτό ότι το βρετανικό πεζικό βάπτισε το βάπτισμα του πυρός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο στο Μονς το 1914 και η πιο αιματηρή του μάχη ήταν η Μάχη του Σομ το 1916.