Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, εντυπωσιασμένος από τη δράση των γερμανικών αερομεταφερόμενων δυνάμεων στην Κρήτη το 1941, οδήγησε στη συγκρότηση των πρώτων βρετανικών αερομεταφερόμενων μονάδων. Η πρώτη τέτοια μονάδα ήταν το Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών και η πρώτη επιχείρηση πραγματοποιήθηκε από Βρετανούς αλεξιπτωτιστές το 1942. Ένα χρόνο νωρίτερα δημιουργήθηκε η 1η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών και δύο χρόνια αργότερα (το 1943) η 6η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών. Αξίζει να προστεθεί ότι δίπλα σε αυτά τα δύο τμήματα υπήρχε και η 2η Ανεξάρτητη Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών που συγκροτήθηκε το 1942. Και οι δύο βρετανικές μεραρχίες αλεξιπτωτιστών διέθεταν τέσσερις έως πέντε ταξιαρχίες πεζικού αλεξιπτωτιστών και ανεμόπτερου και μονάδες υποστήριξης, όπως αντιαρματικά στρατεύματα, μια υπομονάδα ελαφρών αρμάτων μάχης ή μονάδες μηχανικής και σκαπανέων. Τα βρετανικά στρατεύματα αλεξιπτωτιστών πολέμησαν τόσο κατά τη διάρκεια των μαχών στη Βόρεια Αφρική (1942-1943), κατά την απόβαση στη Σικελία και τη νότια Ιταλία (1943), όσο και κατά τη διάρκεια των μαχών στη Νορμανδία (1944) ή κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης επιχείρησης Market-Garden (1944). Χρησιμοποιήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια του αναγκασμού του Ρήνου (1945) και στους τελευταίους αγώνες στη Γερμανία.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βρετανικός Στρατός σχημάτισε συνολικά 43 Μεραρχίες Πεζικού. Στην αρχή του πολέμου, το προσωπικό της μεραρχίας αριθμούσε περίπου 13.800 αξιωματικούς και στρατιώτες, ενώ το 1944 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε περίπου 18.300 άτομα. Αυτή η σημαντική αλλαγή στον αριθμό των εργαζομένων προήλθε κυρίως από την αύξηση των διαφόρων τύπων μονάδων υποστήριξης και όχι από την αύξηση του αριθμού των ίδιων των πεζικών. Το 1944, το βρετανικό τμήμα πεζικού αποτελούνταν από τρεις ταξιαρχίες πεζικού, η καθεμία με το δικό της αρχηγείο, μια διμοιρία επιτελείου, 3 τάγματα πεζικού και τμήματα μηχανικών. Αξίζει να προστεθεί ότι ένα μόνο τάγμα πεζικού είχε περίπου 780 αξιωματικούς και στρατιώτες και διέθετε πολυάριθμες μονάδες υποστήριξης (π.χ. μια διμοιρία όλμων ή μια διμοιρία αναγνώρισης). Η μεραρχία περιελάμβανε επίσης μια de facto ταξιαρχία πυροβολικού με πέντε συντάγματα πυροβολικού (συμπεριλαμβανομένου ενός αντιαρματικού και ενός AA), ένα τάγμα πολυβόλων και όλμων, καθώς και μονάδες αναγνώρισης, επικοινωνίας και σάρων. Ένα σημαντικό στοιχείο που αύξανε την κινητικότητα του βρετανικού τμήματος πεζικού ήταν η πλήρης μηχανοκίνησή του. Το κύριο τουφέκι του Βρετανού πεζικού ήταν το τουφέκι Lee Enfield No.1 ή No.4. Ως πολυβόλα, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιήθηκαν υποπολυβόλα Sten, χειροκίνητα πολυβόλα Bren και πολυβόλα Vickers. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα αντιαρματικά όπλα ήταν τα πυροβόλα των 40 και 57 χλστ. 2 και 6 λιβρών και αργότερα επίσης τα πυροβόλα των 76 χλστ. Με τη σειρά του, ο κύριος οπλισμός του πυροβολικού πεδίου ήταν ένα πολύ επιτυχημένο οβιδοβόλο Πυροβολικό QF 25 λιβρών.
Η μάχη της Καέν το 1944 έμεινε πραγματοποιήθηκε στο διάστημα από 6/7 Ιουνίου έως 19 Ιουλίου 1944. Η μάχη διεξήχθη μεταξύ γερμανικών στρατευμάτων και κυρίως βρετανικών και καναδικών μονάδων. Εικάζεται ότι σε όλη τη μάχη συμμετείχαν στον Άξονα 7 μεραρχίες πεζικού, 8 τεθωρακισμένα και 3 τάγματα βαρέων αρμάτων μάχης. Από τη συμμαχική πλευρά, σε όλη τη μάχη συμμετείχαν 3 μεραρχίες τεθωρακισμένων και 11 μεραρχίες πεζικού. Οι παραπάνω αριθμοί ισχύουν για μονάδες που συμμετείχαν στη μάχη καθ' όλη τη διάρκειά της (Ιούνιος-Ιούλιος 1944) και ως εκ τούτου μικρότερες δυνάμεις ενεπλάκησαν σε αυτήν κάποτε - ειδικά στις αρχές Ιουνίου 1944. Η Μάχη του Καέν διεξήχθη λίγο μετά την απόβαση των πρώτων συμμαχικών στρατευμάτων στη Νορμανδία (Επιχείρηση Overlord) και ο στόχος της από τη βρετανοκαναδική πλευρά ήταν να καταλάβει αυτή τη σημαντική πόλη. Το αρχικό σχέδιο των Συμμάχων ήταν να καταλάβουν την Καέν στις 6 Ιουνίου 1944, αλλά απέτυχε. Από την άλλη πλευρά, οι μεταγενέστερες προσπάθειες περικύκλωσης της πόλης, που ανέλαβαν Βρετανο-Καναδά στρατεύματα υπό τη διοίκηση του BL Montgomery, συνάντησαν σκληρή και αποφασιστική αντίσταση από τη γερμανική πλευρά - ειδικά τη 12η Μεραρχία SS Hitlerjugend και την 21η Μεραρχία Panzer. Στις αρχές Ιουλίου 1944, μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών περικύκλωσης, οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να εξαπολύσουν κατά μέτωπο επίθεση στην Καέν. Με τη συμμετοχή σημαντικών αεροπορικών δυνάμεων, η πόλη απελευθερώθηκε οριστικά στις 19 Ιουλίου 1944 από τους Συμμάχους.