G±sienicowy pojazd amfibijny amtrac z rodziny amerykanskch pływaj±cych transporterów g±sienicowych, używanych w czasie II wojny ¶wiatowej do celów desantowych. Amtrac powstał na bazie elementów podwozia czolgu M3 i z pocz±tku nie miał przeznaczenia bojowego. Pierwsze "amtraki" zaprojektowano do celów cywilnych na bagnistych terenach na Florydzie. Jednak w pocz±tkach wojny, gdy stało się oczywiste, że wojska amerykańskie będ± musiały podejmować operacje desantowe na wyspach Pacyfiku, zaistniała konieczno¶ć zaadaptowania cywilnego projektu do celów wojskowych. W ten sposób doszło do skonstruowania pojazdów LVT-1, -2, -3 i -4 (Landing Vehicle, Tracked) z silnikiem benzynowym Continental W970 o mocy 250 KM pozwalaj±cym na osi±ganie prędko¶ci na l±dzie 32 km/h i w wodzie 12 km/h. LVT ważyły około 11 (z ładunkiem do 13) ton. Zasięg 160 km. Uzbrojenie w wersji LVT-4 to karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm i 7,62 mm. W póĽniejszych wersjach pojawiały się armaty 37 mm, a nawet 75 mm. Do zakończenia działań wojennych na Pacyfiku wyprodukowano ponad 14 tysięcy amtraków.
Το Amtrac ανίχνευσε αμφίβιο όχημα από την οικογένεια αμερικανικών πλωτών μεταφορέων που χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για αμφίβιες επιχειρήσεις. Το Amtrac αναπτύχθηκε από το σασί του άρματος M3 και αρχικά δεν προοριζόταν για πολεμική χρήση. Τα πρώτα «amtraks» σχεδιάστηκαν για πολιτική χρήση σε μια βαλτώδη περιοχή στη Φλόριντα. Ωστόσο, στην αρχή του πολέμου, όταν έγινε φανερό ότι τα αμερικανικά στρατεύματα θα έπρεπε να αναλάβουν αμφίβιες επιχειρήσεις στα νησιά του Ειρηνικού, έγινε απαραίτητο να προσαρμοστεί ο πολιτικός σχεδιασμός σε στρατιωτική χρήση. Με αυτόν τον τρόπο, τα οχήματα LVT-1, -2, -3 και -4 (Land Vehicle, Tracked) αναπτύχθηκαν με κινητήρα βενζίνης Continental W970 χωρητικότητας 250 HP, ικανό να φτάσει ταχύτητες σε ξηρά 32 km/h. και στο νερό με 12 km/h. Το LVT ζύγιζε περίπου 11 (με φορτίο έως 13) τόνους. Εμβέλεια 160 χλμ. Ο οπλισμός της έκδοσης LVT-4 είναι πολυβόλα 12,7 mm και 7,62 mm. Σε μεταγενέστερες εκδόσεις εμφανίστηκαν κανόνια 37 χλστ. ακόμη και 75 χλστ. Μέχρι το τέλος των εχθροπραξιών στον Ειρηνικό, είχαν παραχθεί περισσότερα από 14.000 LVT.
Το Jeep Willys (άλλα ονόματα: Willys MB, Jeep) είναι ένα αμερικάνικο αυτοκίνητο εκτός δρόμου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μεταπολεμική περίοδο. Τα πρώτα πρωτότυπα του αυτοκινήτου κατασκευάστηκαν το 1940 και η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε το 1940-1945. Σχεδόν 650.000 αντίτυπά του δημιουργήθηκαν στην πορεία του! Το βάρος του κάρου ήταν περίπου 1,1 τόνοι, με μήκος 3,36 μέτρα και πλάτος 1,57 μέτρα. Η κίνηση παρείχε έναν μόνο κινητήρα ισχύος 60 HP. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν έως και 105 km / h.
Το Jeep Willys αναπτύχθηκε κατά παραγγελία και απαίτηση από τον στρατό των ΗΠΑ, ο οποίος το 1940, αντιμέτωπος με τον πόλεμο, ζήτησε ένα εντελώς νέο επιβατικό αυτοκίνητο 4x4 με χωρητικότητα φορτίου έως 250 κιλά, το οποίο θα μπορούσε να παραχθεί μαζικά. Αξίζει να προστεθεί ότι αρχικά το αμερικανικό Bantam Car με το Bantam BRC ήταν το ξεκάθαρο φαβορί στον διαγωνισμό. Ωστόσο, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την καλύτερη δυνατή σχεδίαση αυτοκινήτου και προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη σειρά παραγωγής χωρίς προβλήματα, παρέδωσε τα σχέδια για το Bantam BRC στα εργοστάσια Willys και Ford. Με βάση αυτά τα σχέδια, η Willys ανέπτυξε ένα Jeep που είχε πολύ καλύτερη μονάδα ισχύος από το αρχικό Bantam BRC, καθώς και μηχανικά πιο τέλειο. Τελικά, ήταν αυτό το αυτοκίνητο, το Willys Jeep, που κέρδισε τον διαγωνισμό για τον αμερικανικό στρατό. Το αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε ήταν στην πραγματικότητα μαζικής παραγωγής και πήγε σε όλους σχεδόν τους αγγλοσαξονικούς στρατούς που πολεμούσαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και χάρη στο πρόγραμμα Lend-and-Lease, επίσης στη Σοβιετική Ένωση. Πήρε μέρος σε εχθροπραξίες στη Βόρεια Αφρική, την Ιταλία, τη Βορειοδυτική Ευρώπη και τον Ειρηνικό. Συχνά θεωρείται ότι το Jeep Willys είναι ένα από τα σύμβολα του αμερικανικού θριάμβου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.