Italeri 6042 Cossack Cavalry

Ο ρωσικός στρατός στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν πιθανώς ο μεγαλύτερος και αναμφισβήτητα ένας από τους ισχυρότερους στρατούς στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Αικατερίνης Β' της Μεγάλης (1762-1796), κέρδισε πολλές σημαντικές νίκες κατά τη διάρκεια των πολέμων με την Τουρκία, κέρδισε τον πόλεμο με την Πολωνία το 1792 και συνέβαλε καθοριστικά στην καταστολή της εξέγερσης Kościuszko το 1794. Επίσης στην πορεία των πολέμων με την επαναστατική Γαλλία (1792-1799), δεν έδειξε τη λάθος πλευρά της. Ωστόσο, οι ήττες στο Austerlitz (1805) και στο Iława Pruska και ιδιαίτερα στο Frydland (1807) επέβαλαν αλλαγές στον ρωσικό στρατό, που επηρέασαν και το ιππικό του, συμπεριλαμβανομένων των Κοζάκων. Στην αρχή, αξίζει να επισημανθεί ότι οι μονάδες των Κοζάκων εκείνη την εποχή αντιμετωπίζονταν στον ρωσικό στρατό ως παράτυπες, προοριζόμενες κυρίως για τη διεξαγωγή των ευρέως κατανοητών λεγόμενων «Μικρός πόλεμος», ειδικά ασφάλιση των πορειών του στρατού ή της υπηρεσίας περιπολίας. Ωστόσο, χρησιμοποιήθηκαν και σε μάχες, παράδειγμα των οποίων είναι η μάχη του Borodino το 1812. Ο οπλισμός των στρατιωτών αυτών των μονάδων ήταν ετερογενής και παρουσίαζε σημαντικές διαφορές μεταξύ των σχετικών συνταγμάτων. Γενικά, όμως, οι περισσότεροι Κοζάκοι ήταν οπλισμένοι με λόγχη και σπαθί. Ως πρόσθετα όπλα χρησιμοποιήθηκαν όπλα ιππικού που μεταφέρονταν σε όστρακα, ο αριθμός των οποίων, ωστόσο, δεν ήταν αυστηρά καθορισμένος. Τις περισσότερες φορές, το σύνταγμα των Κοζάκων χωρίστηκε σε πέντε σοτνίες. Για παράδειγμα, το σύνταγμα των Κοζάκων του Ντον είχε 591 άτομα σε βάση «πλήρους απασχόλησης». Από την άλλη, δύο ή τρία συντάγματα συγκροτήθηκαν σε ταξιαρχία, τα οποία με τη σειρά τους συχνά ανατέθηκαν σε τακτικά στρατεύματα.