Σημείωση: Το Mistercraft αλλάζει συχνά τις χαλκομανίες που συνοδεύουν το μοντέλο χωρίς προειδοποίηση και ενδέχεται να διαφέρουν από τις φωτογραφίες και τις περιγραφές στον ιστότοπό μας. Εάν θέλετε μια συγκεκριμένη έκδοση, ενημερώστε μας εισάγοντας το κατάλληλο σχόλιο στο πεδίο σχολίων κατά την υποβολή της παραγγελίας.
Τα U-boats Type VII ήταν γερμανικά υποβρύχια η κατασκευή των οποίων ξεκίνησε το 1936. Το μήκος των μονάδων Τύπου VII, ανάλογα με τον υποτύπο, κυμαινόταν από 64,5 m έως 77,6 m, πλάτος από 5,85 m έως 7,3 m και η υποβρύχια μετατόπιση - από 725 τόνους έως 1181 τόνους. Η μέγιστη επιφανειακή ταχύτητα των U-boat Type VII ήταν περίπου 17 κόμβοι και η μέγιστη υποβρύχια ταχύτητα ήταν περίπου 8 κόμβοι. Ο κύριος οπλισμός ήταν 5 τορπιλοσωλήνες των 533 mm με συνολικά 11-16 τορπίλες που μεταφέρονταν στο πλοίο. Ο δευτερεύων οπλισμός αποτελείται από 1 πυροβόλο των 88 χιλιοστών, 1 αντιαεροπορικό πυροβόλο των 20 χιλιοστών ή 1 πυροβόλο των 37 χιλιοστών και 2 διπλά πυροβόλα των 20 χιλιοστών στα VII D και VII F.
Τα U-boats Type VII ήταν το βασικό στοιχείο του γερμανικού όπλου στη Μάχη του Ατλαντικού και δημιούργησαν τη σειρά από τα περισσότερα υποβρύχια που παράγονται στη ναυτική ιστορία! Αρκετοί υποτύποι αυτής της κατηγορίας πλοίων δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της σειριακής παραγωγής. Χρονολογικά, το πρώτο ήταν το Type VII A, το οποίο δημιουργήθηκε με βάση το U-boot Type III που χρονολογείται από τις ρίζες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχικά, είχε μόνο 4 τορπιλοσωλήνες, αλλά τα σχεδιαστικά του χαρακτηριστικά ήταν πολύ καλά - για παράδειγμα, μπορούσε να βυθιστεί πολύ γρήγορα. Ένας άλλος τύπος ήταν ο Type VII B, που έφερε περισσότερες εφεδρικές τορπίλες και είχε μικρότερη ακτίνα στροφής κάτω από το νερό. Είχε επίσης αλλαγμένο σύστημα πηδαλίου. Το πιο συχνά παραγόμενο ήταν το Type VII C, το οποίο ήταν εξοπλισμένο με ενεργό σόναρ, αλλά είχε επίσης μεγαλύτερο μέγιστο βάθος βύθισης και στις πρώτες εκδόσεις αυτού του υποτύπου - μια σημαντικά αυξημένη εμβέλεια (στην επιφάνεια έως περίπου 16.300 km ). Η επόμενη έκδοση ήταν το Type VII D, το οποίο λειτουργούσε ως υποβρύχιο σκάφος ορυχείων. Το τελευταίο που μπήκε σε υπηρεσία ήταν το Type VII F, το οποίο σχεδιάστηκε ως υποβρύχιο τορπιλοφόρο προσθέτοντας ένα ειδικό τμήμα πίσω από τον πύργο σύνδεσης. Ωστόσο, λόγω των αλλαγών στην πραγματικότητα της μάχης στον Ατλαντικό και της συντόμευσης της εμβέλειας περιπολίας άλλων U-boat, το Type VII F χρησιμοποιήθηκε ως υποβρύχια μεταφορά. Την περίοδο από το 1936 έως το 1945 κατασκευάστηκαν περίπου 700 υποβρύχια αυτού του τύπου.