Italeri 1235 EF-111 A Raven

Η ιστορία του EF-111 είναι αρκετά ασυνήθιστη. Η Διοίκηση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ συνειδητοποίησε σχετικά αργά ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη να κατασκευαστεί μια μηχανή που θα εκπλήρωνε τις αποστολές που είχε εκτελέσει μέχρι τώρα το EA-6B. Ευτυχώς, αποδείχθηκε ότι τα περισσότερα από τα βασικά συστήματα EA-6B μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στο πλαίσιο F-111A και ως αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ των αεροπορικών γιγάντων - General Dynamics και Grumman, κάθε EF-111A ξεκινά τη ζωή του ως F- 111A, μετά την οποία ανακατασκευάστηκε εκτενώς και βελτιώθηκε από την Grumman στην τελική έκδοση. Χάρη στους κινητήρες Pratt-Whitney TF-P-3, που φθάνουν σε μέγιστη ώθηση περίπου 8.500 kg, η απόδοση του EF-111A είναι παρόμοια με εκείνη ενός F-111A φορτωμένου με 2.750 kg βόμβες. Η πιο ορατή αλλαγή από το F-111A είναι ο τεράστιος κατακόρυφος σταθεροποιητής που φιλοξενεί μερικά από τα ηλεκτρονικά που μεταφέρονται. Τα υπόλοιπα είναι στην άτρακτο, στη θέση των καταπακτών της βόμβας. Παρά την πολυπλοκότητα των μεταφερόμενων συστημάτων, το EF-111A αποδείχθηκε ακόμη πιο εύχρηστο από τον προκάτοχό του EA-6B, απαιτώντας 20 ώρες λειτουργίας από έναν μηχανικό ανά ώρα πτήσης. Μπαίνοντας σε υπηρεσία το 1982, το EF-111A δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη σε συνθήκες μάχης, αλλά η συνεχής εκπαίδευση διατηρεί τα μηχανήματα έτοιμα για μάχη σε οποιοδήποτε μέρος και χρόνο. Τεχνικά στοιχεία: Μέγιστη ταχύτητα: 2.350 km/h, ρυθμός ανάβασης: 55,8 m/s, μέγιστη οροφή 13.700 m, μέγιστη αυτονομία: 6.110 km.