Το Mitsubishi A6M Reisen (γνωστό και ως Zero ή Zeke) είναι ένα ιαπωνικό μονοκινητήριο, πλήρως μεταλλικό μαχητικό χαμηλών πτερύγων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πτήση του πρωτότυπου έγινε την 1η Απριλίου 1939 και τέθηκε σε λειτουργία το καλοκαίρι του 1940. Τα πρώτα πρωτότυπα τροφοδοτούνταν από κινητήρα Mitsubishi Zuisei 13, αλλά από το A6M2 Model 11 και μετά, το Nakajima NK1B Sakae 12 χρησιμοποιήθηκε κινητήρας 950 HP, γεγονός που έκανε το αεροσκάφος ένα από τα καλύτερα μαχητικά της πρώιμης περιόδου του πολέμου. Νέες εκδόσεις δημιουργήθηκαν λίγο πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ένα από τα πιο διάσημα ήταν το A6M2 Model 21, μια ειδική έκδοση με πτυσσόμενα φτερά σχεδιασμένη για αεροπλανοφόρα, που παρασκευάστηκε στις αρχές του Πολέμου του Ειρηνικού, που έγινε το βασικό ιαπωνικό μαχητικό αεροσκάφους. Οι επόμενες εκδόσεις είναι οι A6M3 και A6M5, καθεμία από τις οποίες είχε πολλές εκδόσεις. Το πρώτο χρησιμοποιούσε τον κινητήρα Nakajima Sakae 21 των 1130 HP με συμπιεστή, κάτι που όμως σήμαινε αύξηση βάρους και μείωση εμβέλειας και ευελιξίας. Αυτό το πρόβλημα επιχειρήθηκε να λυθεί στην έκδοση A6M5 αλλάζοντας το σύστημα εξάτμισης, αλλάζοντας το σχήμα των φτερών και παραιτούμενοι από την αναδίπλωση, γεγονός που αύξησε την τελική ταχύτητα. Η πτήση αυτής της έκδοσης έγινε το 1943 και ήταν σε παραγωγή μέχρι το τέλος του πολέμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι μία από τις πιο ευρέως παραγόμενες εκδόσεις του A6M5 ήταν το αεροσκάφος A6M5C Model 52C «Hei», από το οποίο κατασκευάστηκαν σχεδόν 5.000. Αεροπλάνα «Zero» συμμετείχαν σε ολόκληρο τον πόλεμο στον Ειρηνικό, υπηρετώντας κυρίως ως μαχητικά καταστρώματος, αλλά και σε μεγάλο βαθμό ως μαχητικά του Στρατού. Ο «πατέρας» αυτού του διάσημου αεροσκάφους ήταν ο μηχανικός Jiro Horikoshi, ο οποίος βασίστηκε στην εμπειρία που αποκτήθηκε από την εργασία στο αεροσκάφος M5A. Κατάφερε να αναπτύξει ένα πολύ ευέλικτο αεροπλάνο, με εξαιρετικές αεροδυναμικές ιδιότητες, τέλειο για μάχη και με μεγάλη εμβέλεια. Ωστόσο, αυτό επιτεύχθηκε σε βάρος της θωράκισης και της έλλειψης αυτοσφραγιζόμενων δεξαμενών καυσίμου. Επιπλέον, λόγω της έλλειψης κινητήρων αεροσκαφών με ισχύ συγκρίσιμη με τις αμερικανικές μηχανές, κάθε χρόνο του πολέμου, το "Zero" από το "supercar", από το 1943, εξελίσσονταν προς το ασθενέστερο αντίπαλο P-51, P-47 ή F. -4 ή F-6. Αποδείχθηκε επίσης ότι ήταν ένα μηχάνημα ευάλωτο σε ζημιές και πολύ ευάλωτο στη φωτιά. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι Σύμμαχοι, μέχρι το 1943, δεν είχαν αεροσκάφος που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το A6M Zero. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση A6M2 μοντέλο 21): μήκος: 9,06m, άνοιγμα φτερών: 12m, ύψος: 3,05m, μέγιστη ταχύτητα: 533km/h, ρυθμός ανάβασης: 15,7m/s, μέγιστη εμβέλεια: 3105km, μέγιστη οροφή 10000m οπλισμός: σταθερός - 2 πυροβόλα τύπου 99-1 των 20 χιλιοστών και 2 πολυβόλα τύπου 97 των 7,7 χιλιοστών, αναρτημένα - έως 250 κιλά βομβών.
Το Focke-Wulf Fw-190 είναι ένα γερμανικό, μονοκινητήριο, πλήρως μεταλλικό μαχητικό αεροσκάφος με καλυμμένη καμπίνα στο σχέδιο της χαμηλής πτέρυγας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πιλότοι θεωρούσαν το Fw-190 καλύτερο αεροσκάφος από το Messerschmitt Bf-109. Ένα αυτοφερόμενο χαμηλό φτερό με λειτουργική επίστρωση Fw-190 παραγγέλθηκε από το Luftfahrtministerium, το οποίο συναρμολογήθηκε το φθινόπωρο του 1937. Ο Kurt Tank υπέβαλε δύο προτάσεις πρόωσης - η πρώτη με υγρόψυκτο κινητήρα Daimler-Benz DB 601 και η δεύτερη με τον νέο ακτινωτό κινητήρα BMW 139. Ο τελευταίος επιλέχθηκε και η εργασία που ξεκίνησε την άνοιξη του 1938 είχε επικεφαλής τον Obering R. Blaser. Το πρώτο πρωτότυπο του Fw-190V1 ήταν έτοιμο τον Μάιο του 1939 και πέταξε στη Βρέμη την 1η Ιουνίου 1939 από τον καπετάνιο Χανς Σάντερ. Το δεύτερο πρωτότυπο, το FW-190V2, οπλισμένο με δύο πολυβόλα MG131 και δύο MG17 - όλα διαμετρήματος 7,92 mm, πέταξε τον Οκτώβριο του 1939. Για τη μείωση της αεροδυναμικής οπισθέλκουσας, και τα δύο ήταν εξοπλισμένα με είσοδο αέρα σήραγγας στο καπάκι της προπέλας, αλλά τα προβλήματα με την υπερθέρμανση του κινητήρα είχαν ως αποτέλεσμα την επιστροφή στον αποδεδειγμένο σχεδιασμό ασπίδας NACA. Πριν ξεκινήσουν οριστικά οι δοκιμές αυτών των πρωτοτύπων, είχε ήδη ληφθεί η απόφαση να αντικατασταθεί ο κινητήρας BMW 139 με μια ισχυρότερη, αλλά μεγαλύτερης διάρκειας και βαρύτερη BMW 810. Χρειάστηκαν πολλές αλλαγές, ενίσχυση της δομής και μετακίνηση της καμπίνας πίσω, η οποία αργότερα έγινε πηγή προβλημάτων με το κέντρο βάρους. Το πλεονέκτημα ήταν η εξάλειψη των προβλημάτων με τη διείσδυση καυσαερίων και την υπερθέρμανση του εσωτερικού της καμπίνας λόγω της άμεσης γειτνίασής του με τον κινητήρα BMW 139. Το τρίτο και τέταρτο πρωτότυπο εγκαταλείφθηκαν και το Fw-190V5 με τον νέο κινητήρα ολοκληρώθηκε στην αρχή του 1940. Αργότερα, έλαβε φτερά με άνοιγμα φτερών διευρυμένο κατά ένα μέτρο (από το αρχικό 9,5 m), γεγονός που το έκανε 10 km/h πιο αργό, αλλά αύξησε τον ρυθμό αναρρίχησης και βελτίωσε την ικανότητα ελιγμών. Είχε την σήμανση Fw-190V5g και η παραλλαγή με το μικρότερο φτερό ήταν Fw-190V5k. Οι πρώτες επτά μηχανές της σειράς πληροφοριών Fw-190A-0 είχαν κοντό φτερό, οι υπόλοιπες - μακρύτερο. Η πρώτη επιχειρησιακή μονάδα εξοπλισμένη με το Fw-190 - 6./JG 26 που στάθμευε στο Le Bourget, δήλωσε επιχειρησιακή ετοιμότητα τον Αύγουστο του 1941 και από την πρώτη συνάντηση του νέου μαχητικού με το βρετανικό Supermarine Spitfire φάνηκε το πλεονέκτημά του έναντι αυτών. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, δημιουργήθηκαν περίπου δώδεκα εκδόσεις αυτού του μεγάλου αεροπλάνου. Τα μηχανήματα της έκδοσης «Α», μαζί με καμιά δεκαριά εκσυγχρονισμούς, χρησίμευαν ως μαχητικά αεροπλάνα. Οι εκδόσεις με την ένδειξη "B" και "C" ήταν μόνο πρωτότυπα μαχητικών υψηλού ύψους που προορίζονταν για την καταπολέμηση στρατηγικών βομβαρδιστικών, αλλά δεν μπήκαν σε σειριακή παραγωγή. Η παραλλαγή "D", ως η μοναδική από τα Fw-190, τροφοδοτήθηκε από τον νέο κινητήρα Jumo 213A 1750HP και ήταν η γερμανική απάντηση στο P-51 Mustang. Ο νέος κινητήρας επέκτεινε την άτρακτο κατά αρκετές δεκάδες εκατοστά. Αυτή η παραλλαγή εκτελούσε επίσης καθήκοντα κυνηγιού και μαχητών μεγάλου υψόμετρου. Πολλές παραλλαγές της έκδοσης "F" χρησιμοποιήθηκαν ως μαχητικά-βομβαρδιστικά ως άμεση υποστήριξη του πεδίου μάχης. Η έκδοση "G" έπαιξε τον ίδιο ρόλο με την έκδοση "F", αλλά είχε μεγαλύτερη εμβέλεια. Κατά τη διάρκεια ολόκληρου του πολέμου, δημιουργήθηκαν πάνω από 20.000 αντίγραφα αυτού του ενός από τους καλύτερους μαχητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση Fw-190A-8): μήκος: 9m, άνοιγμα φτερών: 10,51m, ύψος: 3,95m, μέγιστη ταχύτητα: 656km/h, ρυθμός ανάβασης: 15m/s, μέγιστη εμβέλεια: 800km, μέγιστη οροφή 11410m, οπλισμός : σταθερά-2 πολυβόλα MG131 13mm και 4 πυροβόλα MG151 20mm (2 πυροβόλα MG 151 / 20E για την έκδοση D-9).