Κατά τη διάρκεια των επαναστατικών πολέμων (1792-1799) και - ειδικά - στη Ναπολεόντεια περίοδο (1799-1815), η Γαλλία είχε πιθανώς την πιο αποτελεσματική πολεμική μηχανή στη Γηραιά Ήπειρο, η οποία σχεδόν οδήγησε στη διαρκή ηγεμονία της στην Ευρώπη. Θα είναι αληθές να πούμε ότι το βασικό στοιχείο αυτής της μηχανής ήταν ο γαλλικός στρατός. Στον στρατό αυτό, από την άλλη, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε η Φρουρά - αρχικά η Συνταγματική (1791), μετά η Προξενική και τέλος η Αυτοκρατορική (από το 1804). Την εποχή του σχηματισμού της Αυτοκρατορικής Φρουράς, στρατολογήθηκαν σε αυτήν αληθινοί βετεράνοι του γαλλικού στρατού, οι οποίοι είχαν 10 χρόνια υπηρεσίας και συχνά συμμετείχαν σε περισσότερες από μία μάχες. Η ανάθεση στη Φρουρά ήταν ανταμοιβή και μεγάλη τιμή για αυτούς και η ίδια η Φρουρά απολάμβανε μεγάλο σεβασμό και σεβασμό στον γαλλικό στρατό. Ας προσθέσουμε ότι το 1804 αριθμούσε περίπου 11.500 άτομα και αποτελούνταν από γρεναδιέρηδες της φρουράς, ποδοπαίκτες της φρουράς, ιππικό της φρουράς, καθώς και ναύτες και πυροβολητές της Φρουράς. Το 1806, δημιουργήθηκε επίσης ένα σύνταγμα δράκων φρουρών και το 1ο Σύνταγμα Ελαφρών Ιππικών-Λανγκέρ της Αυτοκρατορικής Φρουράς. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας 1805-1807, η Φρουρά αντιμετωπίστηκε από τον Ναπολέοντα ως μια σιδερένια εφεδρεία που θα έμπαινε στον αγώνα ως έσχατη λύση. Το 1809, η Φρουρά χωρίστηκε στη Νεαρή και την Παλιά Φρουρά, η πρώτη από τις οποίες επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί πολύ πιο συχνά στη μάχη από την Παλαιά Φρουρά. Το 1812 εμφανίστηκε και η Medium Guard, η οποία όμως πέρασε στην ιστορία ένα χρόνο αργότερα (1813). Τα στρατεύματα της Φρουράς - τόσο οι Νέοι όσο και οι Παλιοί - χρησιμοποιήθηκαν στη μάχη κατά τις εκστρατείες του 1813, 1814 και 1815. Το τελευταίο επεισόδιο της Παλαιάς Φρουράς ήταν ο σχηματισμός μιας πλατείας από το 1ο σύνταγμα ποδοσφαίρου Φρουρών υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Cambronne, που -σύμφωνα με το μύθο- με πρόταση παράδοσης, απάντησε: «Ο Φρουρός πεθαίνει, αλλά δεν τα παρατάει ποτέ!». Ένα άλλο ανέκδοτο για τη φρουρά ισχυρίζεται ότι όταν ο Ναπολέων συναντήθηκε με τον Τσάρο Αλέξανδρο Α' κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες στο Tilsit (1807), έδειξε τον φρουρό του οποίου το πρόσωπο ήταν σημαδεμένο από παλιά σημάδια και ρώτησε: «Τι πιστεύετε για τους στρατιώτες που θα μπορούσαν να αντέξουν τέτοια πληγές; "Σε αυτό ο τσάρος απάντησε:" Και τι γνώμη έχετε για τους στρατιώτες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τέτοιες πληγές; ". Όταν ο Ναπολέων ντράπηκε από αυτό, ο Φρουρός Γρεναδιέρης, χωρίς βοήθεια, απάντησε: «Είναι όλοι νεκροί τώρα».