Italeri 0301 German Artillery

Η γερμανική εμπειρία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έδειξε ξεκάθαρα τον μεγάλο ρόλο του πυροβολικού στο πεδίο της μάχης και συχνά την καθοριστική επιρροή που είχε το πυροβολικό στο πεζικό. Ταυτόχρονα, ωστόσο, οι περιορισμοί της Συνθήκης των Βερσαλλιών του 1919 εμπόδισαν την ανάπτυξη αυτού του τύπου όπλων στη Γερμανία τη δεκαετία του 1920, και ειδικότερα - την εισαγωγή βαρέος πυροβολικού σε μονάδες γραμμής. Αυτή η κατάσταση άλλαξε μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί το 1933, όταν ξεκίνησε η διαδικασία των ουσιαστικά απεριόριστων εξοπλισμών. Πολλά από τα μοντέλα όπλων που αναπτύχθηκαν νωρίτερα μπήκαν σε ευρεία παραγωγή. Στη συνέχεια (μετά το 1933) τέθηκαν σε λειτουργία αρκετοί νέοι τύποι όπλων σε πραγματικά μεγάλη κλίμακα, όπως: 10,5 cm leFH 18 ή 15 εκ. SIG 33, δηλαδή το βασικό ελαφρύ και βαρύ οβιδοβόλο του γερμανικού πεζικού κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αξίζει να προστεθεί ότι ο γερμανικός στρατός έδωσε μεγάλη σημασία στον ρόλο του πυροβολικού (ιδιαίτερα του βαρέως πυροβολικού) στο πεδίο της μάχης. Για παράδειγμα, στο ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η γερμανική μεραρχία πεζικού διέθετε σε απόθεμα 20 ελαφρά πυροβόλα πεζικού των 75 mm, 6 βαριά πυροβόλα των 150 mm, 36 ελαφρά οβιδοβόλα των 105 mm και 12 βαριά οβιδοβόλα των 150 mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι η γερμανική τακτική χρήσης πυροβολικού έδινε έμφαση κυρίως στην ακρίβεια της βολής, η οποία με τη σειρά της είχε αρνητικό αντίκτυπο στην ταχύτητα εισόδου στη δράση.