Το Horch 1A (ή: Horch 108) ήταν ένα γερμανικό επιβατικό αυτοκίνητο εκτός δρόμου από την περίοδο του Μεσοπολέμου και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα αυτού του αυτοκινήτου κατασκευάστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1930 και η σειριακή παραγωγή ξεκίνησε το 1938 και διήρκεσε μέχρι το 1941. Το όχημα είχε μήκος 4,85 μέτρα, ύψος 2,04 μέτρα και πλάτος 2 μέτρα, ενώ το απόλυτο βάρος έφτασε τα 3600 κιλά. Η κίνηση παρείχε έναν μονοκύλινδρο 8κύλινδρο κινητήρα Auto-Union, χωρητικότητας 3,8 λίτρων και ισχύος έως 81 HP. Με τον καιρό, όμως, χρησιμοποιήθηκε ο κινητήρας Ford (που παράγεται στη Γερμανία) με ισχύ 78 HP. Το Horch 1A αναπτύχθηκε για τις ανάγκες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες, με την ταχεία επέκτασή του μετά το 1933, στόχευαν στην απόκτηση ενός καθολικού, ελαφρού και πιθανώς αξιόπιστου επιβατικού οχήματος εκτός δρόμου. Το εργοστάσιο του Horch κάλυψε αυτές τις ανάγκες αναπτύσσοντας το όχημα που παρουσιάζεται παρακάτω. Το όχημα χρησιμοποιεί λύσεις όπως, για παράδειγμα, τετρακίνηση, ανεξάρτητη ανάρτηση κάθε τροχού ή δυνατότητα περιστροφής όλων των τροχών. Ούτως ή άλλως, η τελευταία λύση αποδείχθηκε άκρως ανεπιτυχής στην πορεία της λειτουργίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο σχεδιασμός του αυτοκινήτου απλοποιήθηκε, γεγονός που εκδηλώθηκε, για παράδειγμα, με την εγκατάλειψη των εσοχών στην άτρακτο για εφεδρικούς τροχούς. Ο Horch 1A υπηρέτησε στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις σχεδόν σε όλα τα μέτωπα μέχρι το 1945.
Το Kfz.15 είναι ένα γερμανικό, μεσαίο, εκτός δρόμου όχημα από τον Μεσοπόλεμο και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το αυτοκίνητο κατασκευάστηκε τα έτη 1937-1943. Την κίνηση παρείχε ένας μονοκύλινδρος κινητήρας με ισχύ από 80 έως 90 HP και χωρητικότητα από 3,5 έως 3,8 λίτρα, ανάλογα με την έκδοση. Στη στάνταρ έκδοση, το αυτοκίνητο είχε μήκος 4,7 μέτρα και πλάτος 1,86 μέτρα. Το αυτοκίνητο δεν είχε μόνιμο οπλισμό. Περίπου 12.000 οχήματα αυτού του τύπου κατασκευάστηκαν κατά τη διαδικασία παραγωγής.
Το Kfz.15 αναπτύχθηκε από την εταιρεία Horch για τις ανάγκες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, κυρίως για χρήση σε μονάδες επικοινωνίας. Το αυτοκίνητο, αν και είχε κινητήρα σχετικά μεγάλης ισχύος, δεν τα πήγαινε καλά εκτός δρόμου λόγω του υπερβολικού βάρους και του μεγάλου μεταξονίου του. Παρόλα αυτά, έγινε δεκτό σε υπηρεσία και χρησιμοποιήθηκε στη Βέρμαχτ ως αυτοκίνητο μεταφοράς, αυτοκίνητο επιτελείου, αλλά και όχημα που χρησιμοποιούσαν ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί. Φυσικά, έπαιξε και τον ρόλο ενός εξειδικευμένου οχήματος ραδιοεπικοινωνίας (γερμανικά: Funkkraftwagen). Οχήματα αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν εντατικά, ιδιαίτερα στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων: κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στη Γαλλία (1940), στη Βόρεια Αφρική (1941-1943) ή στο Ανατολικό Μέτωπο (από το 1941).