Το PzKpfw IV (Panzerkampfwagen IV) ήταν ένα γερμανικό μεσαίο τανκ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος δημιουργήθηκαν το 1936 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε την περίοδο 1938-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή περίπου 8.600 οχημάτων. Το ρεζερβουάρ στην έκδοση D τροφοδοτείτο από έναν κινητήρα Maybach HL 120 TRM με χωρητικότητα 300 HP. Ήταν οπλισμένο με 1 πυροβόλο των 75 mm KwK 37 L / 24 και 2 πολυβόλα MG 34 των 7,92 mm.
Το PzKpfw IV δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα διαγωνισμού που ανακοινώθηκε στα τέλη του 1934 από το Γερμανικό Τμήμα Εξοπλισμών για ένα μεσαίο άρμα βάρους έως 18 τόνων και οπλισμένο με πυροβόλο 75 χλστ. Ο διαγωνισμός κέρδισε η εταιρεία Krupp, το όχημα της οποίας τέθηκε σε μαζική παραγωγή - όπως αποδείχθηκε, ήταν ένα όχημα που μπορεί να ονομαστεί με ασφάλεια το "άλογο εργασίας" των γερμανικών τεθωρακισμένων δυνάμεων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα από τα πιο εντατικά αναπτυγμένα και εκσυγχρονισμένα τανκς της Βέρμαχτ. Πολλές παραλλαγές του PzKpfw IV δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Χρονολογικά, η πρώτη έκδοση ήταν η έκδοση Α, οπλισμένη με κοντόκαννο πυροβόλο 75 χιλιοστών και κινητήρα 230 ίππων. Ωστόσο, οι εκδόσεις B και C εμφανίστηκαν γρήγορα, στις οποίες έγιναν αρκετές σημαντικές αλλαγές: πρώτα απ 'όλα, ισχυρότεροι κινητήρες (265 HP στην έκδοση B και Maybach HL 120 TRM με 300 HP στην έκδοση C - που εγκαταστάθηκαν στο PzKpfw IV μέχρι το 1945 έτος), και η θωράκιση ολόκληρου του αυτοκινήτου βελτιώθηκε. Οι εκδόσεις F1 και F2 αποδείχθηκαν μια πραγματική επανάσταση, στην οποία η μετωπική θωράκιση αυξήθηκε στα 60 mm και ο κύριος οπλισμός άλλαξε στο μεγάλο, μακρόκαννο πυροβόλο 75 mm KwK 40 L / 43, το οποίο το 1942 και το 1943 τους επέτρεψε να πολεμήσουν οποιονδήποτε Συμμάχο ή Σοβιετικό. Οι πιο συχνά παραγόμενες εκδόσεις του PzKpfw IV ήταν οι εκδόσεις G, H και J, οι οποίες ήταν πολύ παρόμοιες με τις εκδόσεις F1 και F2. Ο κύριος οπλισμός δεν έχει αλλάξει σημαντικά (ήταν ακόμα το κανόνι KwK 40), καθώς και ο κινητήρας και το πλαίσιο. Από την άλλη, η θωράκιση ενισχύθηκε ελαφρώς και από τις αρχές του 1943 τοποθετήθηκαν θωρακισμένες οθόνες (Schurzen). Πολλά άλλα οχήματα κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο του PzKpfw IV, όπως το επιθετικό πυροβόλο StuG IV, το αντιτορπιλικό Nashorn ή το αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο Wirbelwind. Τα άρματα μάχης PzKpfw IV χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν σε όλα τα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - από την εκστρατεία του Σεπτεμβρίου του 1939, μέσω της εκστρατείας στη Γαλλία το 1940, τις επιχειρήσεις Barbarossa και Typhoon το 1941, τη μάχη του Κουρσκ το 1943, έως τις τελευταίες επιχειρήσεις του Γερμανικός στρατός εναντίον της ΕΣΣΔ και των Δυτικών Συμμάχων το 1944-1945.
Το Zimmerit είναι μια ειδική μάζα που χρησιμοποιείται σε γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να αποτρέψει την προσάρτηση αντιαρματικών χειροκίνητων οχημάτων σε αυτά. με διαμορφωμένο φορτίο, και προσαρτημένο στην πανοπλία με μαγνήτες. Το Zimmerit χρησιμοποιήθηκε σε γερμανικά αυτοκίνητα από το 1942, στην πραγματικότητα μέχρι το τέλος του πολέμου, αλλά το 1944 η χρήση του μειώθηκε σημαντικά λόγω των πληροφοριών σχετικά με την υποτιθέμενη ευφλεκτότητά του. Η εν λόγω μάζα αποτελείται από διάφορα συστατικά, όπως: οξικό πολυβινύλιο, ρινίσματα ξύλου, θειικό βάριο και θειικό ψευδάργυρο. Πριν την εφαρμογή, η μάζα είχε σύσταση παρόμοια με το μικτό γυψοκονίαμα και στο εργοστάσιο εφαρμόστηκε στις θωράκιση των αυτοκινήτων σε δύο στρώσεις, κάτι που φυσικά επέκτεινε τη διαδικασία κατασκευής τους. Το Zimmerit εφαρμόστηκε σε πολλά γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα, συμπεριλαμβανομένων των αρμάτων μάχης Panzer III, IV, V και VI και των αυτοκινούμενων πυροβόλων StuG III και IV.