Το Flak 40 είναι ένα γερμανικό βαρύ αντιαεροπορικό πυροβόλο των 128 χλστ. από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα των όπλων δημιουργήθηκαν το 1937 και το 1942 ξεκίνησε η σειριακή παραγωγή, που ολοκληρώθηκε με την παραγωγή περίπου 600 όπλων αυτού του τύπου. Η μέγιστη κατακόρυφη εμβέλεια ήταν 14.800 m και η αρχική ταχύτητα του βλήματος ήταν 880 m / s.
Το Flak 40 αναπτύχθηκε ως μέρος του έργου Rheinmetall, το οποίο χρονολογείται από το 1936, ενός νέου βαριού αντιαεροπορικού πυροβόλου. Καθώς οι βομβαρδισμοί σε γερμανικές πόλεις δεν έγιναν αντιληπτοί κατά τα έτη 1937-1941, η εργασία στο Flak 40 ήταν πολύ χαμηλής προτεραιότητας. Αυτό το γεγονός άλλαξε το 1942, γεγονός που οδήγησε στην εφαρμογή ενός νέου όπλου στην παραγωγή. Αρχικά, σχεδιαζόταν να δημιουργηθεί μια φορητή έκδοση του Flak 40, αλλά γρήγορα μετατράπηκε στην παραγωγή μόνο μιας σταθερής έκδοσης, η οποία ήταν τοποθετημένη σε οχυρωμένες τοποθεσίες ή στα λεγόμενα "Flakturm Zoo". Έγινε επίσης προσπάθεια παραγωγής ενός διπλού πυροβόλου Flak 40 (το λεγόμενο Flakzwilling 40/2 των 12,8 cm), αλλά η παραγωγή έληξε με την παραγωγή περίπου 40-50 τεμαχίων αυτού του όπλου.
Το E-100 ήταν ένα πειραματικό γερμανικό υπερβαρύ τανκ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το μοναδικό πρωτότυπο κύτος αυτής της δεξαμενής κατασκευάστηκε το 1943 ή το 1944. Το αυτοκίνητο δεν μπήκε ποτέ στη μαζική παραγωγή. Το E-100 επρόκειτο να κινείται από έναν μόνο κινητήρα Maybach HL 230 P30 ή Maybach HL 234 με 700hp και 800hp αντίστοιχα. Πιθανότατα ήταν οπλισμένο με ένα πυροβόλο όπλο 128 mm KwK 44 L / 55 και 2 πολυβόλα MG34 θερμ. 7,92 χλστ.
Πρωτότυπο τανκ Το E-100 δημιουργήθηκε ως μέρος του προγράμματος Entwicklungsserie, ενός προγράμματος για την ανάπτυξη γερμανικής θωράκισης, το οποίο επρόκειτο να οδηγήσει σε έναν τυποποιημένο σχεδιασμό μιας σειράς έξι δεξαμενών διαφορετικού βάρους, αλλά χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερα κοινά εξαρτήματα. Το άρμα E-100 σε αυτό το έργο επρόκειτο να είναι το βαρύτερο τανκ, βασισμένο στο σασί του Pz.Kpfw VI Tiger II Ausf. Β. Η έμφαση δόθηκε στον ισχυρότερο πρωταρχικό οπλισμό και στην ισχυρή θωράκιση - ιδιαίτερα στο μπροστινό μέρος του πυργίσκου και του κύτους. Ωστόσο, το έργο, παρά τη μεγάλη πρόοδο, εγκαταλείφθηκε το 1944 και το E-100 δεν μπήκε ποτέ στη μαζική παραγωγή.