Το E-50 Standardpanzer ήταν ένα πειραματικό γερμανικό Κύριο Τάνκ Μάχης Β' Παγκοσμίου Πολέμου που δεν μπήκε ποτέ σε μαζική παραγωγή. Πιθανότατα ήταν οπλισμένο με πυροβόλο 88mm KwK 43 L / 71 και 1 ή 2 πολυβόλα. MG34 ή MG42 θερμ. 7,92 χλστ.
Οι εργασίες σχεδιασμού για το άρμα E-50 ξεκίνησαν το ως μέρος του προγράμματος Entwicklungsserie, δηλαδή ενός προγράμματος για την ανάπτυξη γερμανικής θωράκισης, το οποίο επρόκειτο να οδηγήσει στη δημιουργία ενός τυποποιημένου σχεδίου για μια σειρά έξι οχημάτων μάχης διαφορετικού βάρους, αλλά χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερα κοινά εξαρτήματα. Η αναλυτική και εννοιολογική εργασία στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος ξεκίνησε στα μέσα του 1943. Το άρμα E-50 σε αυτό το έργο επρόκειτο να είναι το κύριο άρμα του γερμανικού στρατού, εκπληρώνοντας έναν καθολικό ρόλο στο πεδίο της μάχης, δηλαδή έχοντας την κινητικότητα ενός μεσαίου άρματος, αλλά τη δύναμη πυρός ενός βαρέως άρματος. Η γάστρα και το πλαίσιο του E-50 έπρεπε να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που χρησιμοποιείται στο Pz.Kpfw. VI Tiger II, ενώ ο πυργίσκος επρόκειτο να προέλθει από ένα άλλο πειραματικό τανκ - το Panther Ausf. F - το λεγόμενο Schmallturm. Τελικά, το E-50 επρόκειτο να αντικαταστήσει τα άρματα μάχης Pz.Kpfw V Panther και Pz.Kpfw VI Tiger στη γραμμή.
Μια επανδρωμένη έκδοση του πυραύλου V1, Fieseler Fi 103R Reichenberg IV, που προορίζεται για επιθέσεις αυτοκτονίας σε συμμαχικά αεροσκάφη και επιλεγμένους στόχους. Το πρόγραμμα πτήσεων αυτοκτονίας σχεδιάστηκε να εφαρμοστεί στο τέλος του πολέμου το 1945. Επισήμως, οι γερμανικές στρατιωτικές αρχές χρησιμοποίησαν τον όρο «ramming», ωστόσο, η πιθανότητα να βγάλει τον πιλότο από τον πύραυλο ήταν πρακτικά ανύπαρκτη, λόγω της μεγάλης ταχύτητας και του γεγονότος ότι το κάλυμμα του πιλοτηρίου βρισκόταν ακριβώς κάτω από τον κινητήρα τζετ. είσοδος, επιπρόσθετα με κλίση μόνο 45 μοιρών, γεγονός που κατέστησε αδύνατη τη γρήγορη πτώση της καμπίνας του πυραύλου από τον πιλότο και την προσγείωση σε αλεξίπτωτο. Συνολικά, εκπαιδεύτηκαν 70 πιλότοι και κατασκευάστηκαν 175 μηχανές Fieseler Fi 103R Reichenberg IV, αλλά η πρακτική εφαρμογή τους στο πεδίο της μάχης δεν επιτεύχθηκε ποτέ. Ο ίδιος ο πύραυλος Fieseler Fi 103R Reichenberg IV ήταν σχεδόν πανομοιότυπος με τον ιαπωνικό Yokosuka MXY7 Okha, που χρησιμοποιούσαν Ιάπωνες πιλότοι αυτοκτονίας, με τη διαφορά ότι το πιλοτήριο του Ιάπωνα πιλότου βιδώθηκε, εμποδίζοντας τον πύραυλο να φύγει κατά τη διάρκεια της πτήσης, ενώ το πιλοτήριο στο Ο γερμανικός πύραυλος έδωσε μια θεωρητική ευκαιρία διαφυγής, αν και στην πράξη δεν ήταν εφικτή. Προδιαγραφές: Μήκος: 8m, άνοιγμα φτερών: 5,72m, μέγιστη ταχύτητα: 800 km/h, μέγιστη αυτονομία: 330 km.