Heller 80272 Grumman F6F-5 Hellcat

Το Grumman F6 Hellcat είναι ένα αμερικανικό, μονοκινητήριο, μαχητικό του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου με δομή ημι-κελύφους σε διαμόρφωση χαμηλής πτέρυγας. Το F6 Hellcat αναπτύχθηκε ως εξέλιξη της επιτυχημένης σχεδίασης F4F. Κατά τον σχεδιασμό του χρησιμοποιήθηκαν 18μηνη εμπειρία λειτουργίας F4F στον Ειρηνικό και πολυάριθμα σχόλια πιλότων που πολεμούσαν σε αεροπλάνα Wildcat. Δομικά, το F6 Hellcat έμοιαζε με τον προκάτοχό του με μια σημαντική αλλαγή. Χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα χαμηλών πτερυγίων, το οποίο επέτρεψε στο σύστημα προσγείωσης να ανασυρθεί στο κάτω κεντρικό φτερό αντί στην άτρακτο. Αυτό αύξησε το πλάτος της διαδρομής και τη σταθερότητα στην κίνηση στο έδαφος. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε η θωράκιση του πιλοτηρίου και αυξήθηκαν τα πυρομαχικά. Η αξιολόγηση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ για την πρόταση Grumman κατέληξε σε παραγγελία τον Ιούνιο του 1941 για τέσσερα πρωτότυπα - από το XF6F-1 έως το XF6F-4 - το καθένα με διαφορετικό σύστημα μετάδοσης κίνησης. Η πτήση XF6F-1 πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο μετά την υπογραφή της σύμβασης, αλλά λόγω της επείγουσας ανάγκης ενίσχυσης των Wildcats (F4F), το ίδιο πλαίσιο αεροσκάφους ήταν εξοπλισμένο με τους πιο ισχυρούς από τους διαθέσιμους κινητήρες Pratt-Whitney R-2800-10, χάρη στην οποία το αεροπλάνο έκανε την επόμενη πρώτη του πτήση, αυτή τη φορά ως XF6F-3. Πριν ακόμη πραγματοποιηθεί αυτή η δεύτερη πτήση, ο Grumman ανατέθηκε να εφαρμόσει το F6F-3 στην παραγωγή ως Hellcat. Σε αυτό το στάδιο, η ομοιότητα των F4F και F6F είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση του χρόνου που απαιτείται για την εφαρμογή του μηχανήματος στη σειρά παραγωγής. Η πτήση του πρώτου τέτοιου μηχανήματος έγινε στα τέλη του 1942 και οι αποστολές στο USS Essex ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1943. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, η μοίρα VF-5 από το USS Yorktown ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε τα Hellcats της εναντίον οι Ιάπωνες. Η δομή του αεροπλάνου ήταν εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από μέταλλο, συνδεδεμένο με χωνευτά πριτσίνια και τα φτερά ήταν διπλωμένα με άκρες για να διευκολύνουν το υπόστεγο στο κατάστρωμα των αεροπλανοφόρων. Ο τυπικός οπλισμός αποτελούνταν από έξι πολυβόλα των 12,7 χλστ. τοποθετημένα στη μύτη του πτερυγίου. Η γάστρα και η ουρά ήταν κλασικού σχεδιασμού, που διέφεραν από το F4F μόνο σε διαστάσεις. Το υπόστρωμα τριών στηρίξεων ήταν πλήρως αναδιπλούμενο μέσω ενός υδραυλικού συστήματος, όπως και το άγκιστρο για τη συντόμευση της διαδρομής προσγείωσης. Η ευρύχωρη καμπίνα του πιλότου ήταν υψωμένη ψηλά πάνω από το επίπεδο των φτερών. Η παραγωγή όλων των εκδόσεων του F6 ξεπέρασε τα 12.200 αντίτυπα και η έντασή του ήταν τόσο υψηλή που ήταν δυνατή η γρήγορη αντικατάσταση των F4F που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τώρα. Τεχνικά στοιχεία (για την έκδοση F6F-5): Τελική ταχύτητα: 620 km/h, ταχύτητα ανάβασης: 14 m/s, πρακτική οροφή 11.400 m, μέγιστη εμβέλεια: 1.755 km, οπλισμός: σταθερός - έξι πολυβόλα Browning 12,7 mm Αναρτημένα - έως 1800 κιλά βόμβες ή πρόσθετη δεξαμενή καυσίμου.