Το HMS Vindictive (αρχικά: HMS Cavendish) ήταν ένα βρετανικό βαρύ καταδρομικό, που ανακατασκευάστηκε αργότερα και το πλοίο, το οποίο κατασκευάστηκε τον Ιούνιο του 1916, καθελκύστηκε τον Ιανουάριο του 1918 και τέθηκε σε υπηρεσία με το Βασιλικό Ναυτικό τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το συνολικό μήκος του πλοίου τη στιγμή της καθέλκυσης ήταν 184,4 m, πλάτος 19,8 m, με τυπικό εκτόπισμα περίπου 9.500 τόνους. Με τη σειρά του, η μέγιστη ταχύτητα έφτασε τους 30-31 κόμβους. Ο οπλισμός του πλοίου περιελάμβανε: 4 πυροβόλα των 190 mm, 4 πυροβόλα AA των 76 mm και 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm.
Το HMS Vindictive ήταν το πέμπτο και τελευταίο πλοίο της κλάσης Hawkins. Ο σχεδιασμός αυτών των μονάδων γεννήθηκε πριν από το ξέσπασμα του Μεγάλου Πολέμου, αλλά η εφαρμογή τους ήταν ήδη σε εξέλιξη. Το κύριο καθήκον των μονάδων της κλάσης Hawkins ήταν να δράσουν εναντίον γερμανικών βοηθητικών καταδρομικών και να εμπλακούν σε τουλάχιστον ισοδύναμες μάχες. Για το λόγο αυτό κατά τον σχεδιασμό τους δόθηκε έμφαση σε σχετικά υψηλή μέγιστη ταχύτητα, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία και μεγάλη εμβέλεια. Το HMS Vindictive, που αρχικά ονομαζόταν HMS Cavendish, κατασκευάστηκε στο ναυπηγείο Harland and Wolff στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας. Ενώ ήταν ακόμη υπό κατασκευή, έγιναν αλλαγές σε αυτό που το μετέτρεψαν από καταδρομικό σε ελαφρύ αεροπλανοφόρο. Η μονάδα δεν συμμετείχε στον Μεγάλο Πόλεμο, αλλά το 1919 υποστήριξε τις ενέργειες του βρετανικού στόλου κατά των Ερυθρών στον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο. Μετά την επιστροφή από τη Ρωσία, το πλοίο τοποθετήθηκε στο αποθεματικό του στόλου, στο οποίο παρέμεινε, με ένα μικρό διάλειμμα το 1926-1928, μέχρι το 1936. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έπαιξε το ρόλο ενός πλοίου μεταφοράς και επισκευής. Σε αυτόν τον ρόλο, πήρε μέρος στην εκστρατεία της Νορβηγίας το 1940. Το 1940-1944 υπηρέτησε στον Νότιο Ατλαντικό και κυρίως στη Μεσόγειο. Τον Ιούνιο του 1944 υποστήριξε τις επιχειρήσεις απόβασης στη Νορμανδία, κατά τις οποίες υπέστη ζημιές. Παρά τις ζημιές, επέζησε του πολέμου και διαλύθηκε μέχρι το 1946.