Οι πρώτες προσπάθειες χρήσης αερομεταφερόμενων μονάδων έγιναν στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αλλά αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Μόνο το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη επιτάχυνε την ανάπτυξη αυτού του σχηματισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και η πρώτη μονάδα αλεξίπτωτου στην ιστορία του στρατού των ΗΠΑ ήταν μια από τις διμοιρίες του 29ου Συντάγματος Πεζικού, το οποίο το 1940 υποβλήθηκε σε κατάλληλη εκπαίδευση. Μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ανάπτυξη των αμερικανικών αερομεταφερόμενων μονάδων ήταν ο στρατηγός William C. Lee, γνωστός και ως πατέρας αυτού του σχηματισμού. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σχηματίστηκαν δύο αερομεταφερόμενες μεραρχίες: η 82η ("All American") και η 101η ("Screaming Eagle"). Αμερικανικά στρατεύματα αυτού του τύπου έπαιξαν τεράστιο ρόλο στις πρώτες μέρες της επιχείρησης στη Νορμανδία (Ιούνιος 1944), αλλά πολέμησαν αργότερα ως μέρος της επιχείρησης Market-Garden (1944) ή Varsity (1945).
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η στάση των χωρών του Άξονα, ιδιαίτερα της Γερμανίας, απέναντι στον άμαχο πληθυσμό που ζούσε στις κατακτημένες περιοχές της Ευρώπης ήταν πολύ διαφορετική. Μπορεί να υποτεθεί ότι όσο πιο δυτικά, αυτή η πολιτική ήταν λιγότερο γενοκτονική και λιγότερο βάναυση. Ένα παράδειγμα είναι η Γαλλία, η οποία το 1940 χωρίστηκε σε δύο μέρη - κατέχονταν από γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα και τα λεγόμενα Το κράτος του Βισύ, το οποίο διατήρησε την όψη της ανεξαρτησίας και το οποίο, επιπλέον, συνεργάστηκε στενά με το Τρίτο Ράιχ. Στην κατεχόμενη Γαλλία, οι Γερμανοί ανέλαβαν την εξουσία, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη βιομηχανική βάση εκεί στη δική τους πολεμική προσπάθεια, ανάγκασαν την προμήθεια στρατευμάτων καταναγκαστικών εργατών και κατέστειλαν ανελέητα το αντιστασιακό κίνημα, αλλά δεν συνέχισαν τη δολοφονία και την εξόντωση του το γαλλικό έθνος. Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν τη δημιουργία κυβερνήσεων σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό που συνεργάζονται με τη Γερμανία στην Ολλανδία ή τη Νορβηγία. Από την άλλη, όσο πιο ανατολικά πηγαίναμε, τόσο περισσότερο η γερμανική πολιτική αποδεικνυόταν πιο γενοκτονική. Ένα παράδειγμα είναι η γερμανική πολιτική στην Πολωνία, όπου ο εισβολέας επεδίωξε να γερμανοποιήσει μέρος του πληθυσμού και αντιμετώπιζε τη Γενική Κυβέρνηση ως δεξαμενή δωρεάν εργασίας. Με την εισαγωγή του λεγόμενου Generalplan Ost από το 1941, το Τρίτο Ράιχ υπέθεσε ότι ένα μεγάλο μέρος της πολωνικής κοινωνίας είτε θα δολοφονηθεί είτε θα επανεγκατασταθεί με τη βία. Το Τρίτο Ράιχ εφάρμοσε παρόμοια γενοκτονική πολιτική στα δυτικά εδάφη της ΕΣΣΔ, που κατείχαν από το 1941. Ο μακάβριος, κοινός παρονομαστής της γερμανικής κατοχικής πολιτικής στη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη ήταν η επιθυμία δολοφονίας του εβραϊκού πληθυσμού που ζούσε σε αυτές τις περιοχές. Το έγκλημα έμεινε στην ιστορία ως Ολοκαύτωμα ή Σόα (Εβραϊκά, το Ολοκαύτωμα). Ασφαλείς και πιθανώς υποτιμημένες εκτιμήσεις δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια ολόκληρου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, περίπου 23,7 εκατομμύρια άμαχοι πέθαναν ή δολοφονήθηκαν….