Ulrich von Jungingen γεννήθηκε γύρω στο 1360 και πέθανε τον Ιούλιο του 1410, σε ηλικία περίπου 50 ετών. Ήταν ο μεγάλος μάγιστρος του Τευτονικού Τάγματος κατά τα έτη 1407-1410. Ο μελλοντικός μεγάλος δάσκαλος μπήκε στο τάγμα πιθανότατα πολύ νωρίς σε ηλικία περίπου 20 ετών. Το 1396, έγινε διοικητής του Ba³ga, και αργότερα ο μεγάλος στρατάρχης και διοικητής του Królewiec. Πιθανώς στη γρήγορη προαγωγή του, ο αδερφός του Konrad, ο οποίος τα έτη 1393-1407 ήταν μεγάλος δάσκαλος του Τάγματος, είχε μεγάλη αξία. Πρέπει να πούμε, ωστόσο, ότι και τα δύο αδέρφια είχαν διαφορετικά οράματα για την εξωτερική πολιτική του μοναστικού κράτους. Ενώ ο Konrad προσπάθησε να ενισχύσει τη θέση του Τάγματος στη Βαλτική Θάλασσα σε αντίθεση με τη Δανία, ή αργότερα - τις χώρες της Ένωσης Kalmar, ο Ulrich εγκατέλειψε γρήγορα αυτήν την πολιτική και επικεντρώθηκε στον αγώνα ενάντια στο πολωνο-λιθουανικό κράτος. Ένα καλό παράδειγμα αυτού ήταν η πώληση του νησιού Gotland το 1409. Προσπάθησε να προετοιμάσει τη χώρα του για τον επερχόμενο πόλεμο με την Πολωνία και τη Λιθουανία, ο οποίος έμεινε στην ιστορία καθώς ο Μεγάλος Πόλεμος (1409-1411) έληξε με την Πρώτη Ειρήνη του Τορούν. Το σημαντικότερο γεγονός αυτού του πολέμου ήταν, φυσικά, η μάχη του Grunwald στις 15 Ιουλίου 1410, κατά την οποία Ο Ulrich von Jungingen σκοτώθηκε στη μάχη. Το σώμα του, που βρέθηκε μετά τη μάχη από τον πολωνικό στρατό, στάλθηκε στο Μάλμπορκ και τέθηκε εκεί στο παρεκκλήσι του Αγ. Η Άννα στο Κάστρο Μάλμπορκ.
Τευτονικό Τάγμα (πλήρες όνομα: Το Τάγμα του Νοσοκομείου της Παναγίας του Γερμανικού Οίκου στην Ιερουσαλήμ) πιθανότατα χρονολογείται από την 3η Σταυροφορία στους Αγίους Τόπους (1189-1192) και η έγκρισή του από τον Πάπα χρονολογείται συχνότερα στο 1198. Αρχικά, το Τάγμα λειτουργούσε κυρίως στους Αγίους Τόπους και φρουρούσε την ασφάλεια των Γερμανών προσκυνητών σε αυτές τις περιοχές. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, ειδικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του μεγάλου δασκάλου Χέρμαν φον Σαλτς, άρχισε να δημιουργεί τα θεμέλια του δικού του κράτους, αρχικά στην Τρανσυλβανία, η οποία απέτυχε εντελώς, και αργότερα στη Γη του Τσέλμνο (από το 1226) και στις περιοχές καταλήφθηκε σε βάρος των ειδωλολατρικών λαών της Βαλτικής, ιδιαίτερα των Προυσάι, με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία. Υποτίθεται ότι η κατάκτηση των Πρώσων ολοκληρώθηκε γύρω στο 1280. Αμέσως μετά (το 1309) η έδρα του Μεγάλου Μαγίστρου μεταφέρθηκε από τη Βενετία στο Μάλμπορκ το 1309. Ήταν επίσης τότε (1308/1309) που το Τάγμα κατέλαβε όλη την Πομερανία του Γκντανσκ σε βάρος της Πολωνίας. Ο στρατιωτικός χαρακτήρας του Τάγματος τον δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο αιώνα βασιζόταν κυρίως σε καλά εκπαιδευμένους και προσκολλημένους στη σιδερένια πειθαρχία θρησκευτικών αδελφών, πιο συχνά οπλισμένους με λόγχες, δίκοπα ξίφη, αλυσιδωτή αλληλογραφία με στοιχεία πανοπλίας πλάκας (αργότερα γεμάτη πανοπλία πλάκας) και κράνη - συχνά σε γλάστρα, λιγότερο συχνά λεγόμενα μεγάλα κράνη ή γείσα. Το εξωτερικό διακριτικό χαρακτηριστικό ενός θρησκευόμενου αδελφού στο πεδίο της μάχης ήταν ένας μαύρος σταυρός σε λευκό φόντο. Ωστόσο, στο πλευρό αυτών των αδελφών, που σπάνια ήταν αρκετές εκατοντάδες σε μια δεδομένη μάχη, υπήρχαν και μονάδες των λεγόμενων φιλοξενούμενοι από τη Δυτική Ευρώπη, δηλαδή ιππότες που ήρθαν στην Πρωσία για να αναζητήσουν μια περιουσία, αλλά και πολεμούσαν (ειδικά τον 13ο αιώνα) για θρησκευτικούς λόγους. Επιπλέον, ο Τευτονικός στρατός σχηματίστηκε από ένα ιπποτικό κοινό κίνημα (14ος και αρχές 15ου αιώνα), και με τον καιρό σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό - μισθοφορικά στρατεύματα. Ο τελευταίος έπαιξε σπουδαίο ρόλο ιδιαίτερα κατά τον Δεκατριετή Πόλεμο (1454-1466). Αναμφίβολα, ο στρατός του Τευτονικού Τάγματος ήταν ένας δύσκολος και απαιτητικός αντίπαλος και η Μάχη του Grunwald (15 Ιουλίου 1410), που έγινε θρύλος του πολωνικού στρατού, έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στην Ευρώπη.