Το Bergepanzer Panther ή Bergepanther (Sd.Kfz 179) ήταν γερμανικό άρμα τεχνικής υποστήριξης και εκκένωσης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν το 1944 και η σειριακή παραγωγή ξεκίνησε την ίδια χρονιά, οδηγώντας στη δημιουργία περίπου 300 οχημάτων αυτού του τύπου. Το όχημα κινούνταν με κινητήρα Maybach HL230 P30 με 700 ίππους. Το τανκ ήταν οπλισμένο με ένα μονοβόλο MG34 των 7,92 χλστ. και - σε ορισμένα παραδείγματα - ένα πυροβόλο των 20 χλστ.
Λόγω της εισαγωγής των οχημάτων Pz.Kpfw V και Pz.Kpfw VI στη γραμμή, η διοίκηση της Wehrmacht αντιμετώπισε το πρόβλημα της εκκένωσης κατεστραμμένων οχημάτων αυτού του τύπου από το πεδίο της μάχης. Για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό το πρόβλημα επιλύθηκε με την αποστολή σε τέτοια οχήματα ελαφρύτερων οχημάτων τεχνικής υποστήριξης (π.χ. Sd.Kfz 7 ή 9), αλλά 2-3 οχημάτων ανά δεξαμενή. Το 1944, ωστόσο, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα όχημα εκκένωσης με βάση το σασί της δεξαμενής Pz.Kpfw V σε εκδόσεις Α και G. Η ανακατασκευή συνίστατο στην αφαίρεση του πυργίσκου και στην αντικατάστασή του με γερανό. Εγκαταστάθηκε επίσης ένα πολύ πιο ανθεκτικό σύστημα μετάδοσης κίνησης. Ορισμένα αυτοκίνητα αυτού του τύπου ήταν επίσης εξοπλισμένα με βαρούλκο με ανυψωτική ικανότητα έως και 40 τόνων. Για την παραγωγή καροτσιών Η Bergepanther ήταν υπεύθυνη για τα εργοστάσια MAN, Henschel, Daimler-Benz και Demag.
Το Pz.Kpfw V (SD.Kfz 171) Panther είναι ένα γερμανικό μεσαίο τανκ, που θεωρείται ένα από τα καλύτερα άρματα μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό το όχημα ήταν μια απάντηση στο σοβιετικό T-34. Οι πρώτες εκδόσεις παραγωγής εμφανίστηκαν ήδη από το 1942, αλλά οι Πάνθηρες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην πρώτη γραμμή το καλοκαίρι του 1943, στη μάχη του Κουρσκ. Λόγω του πολύ υψηλού ποσοστού αστοχίας και των πολυάριθμων «παιδικών» προβλημάτων του οχήματος, χάθηκαν 150 από τα 204 μεταχειρισμένα οχήματα. Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, ότι μόνο μερικά από αυτά τα 150 αυτοκίνητα χάθηκαν ως αποτέλεσμα του σοβιετικού βομβαρδισμού. Μετά την εξάλειψη αυτών των ελλείψεων, το Panther έγινε διάσημο ως ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό τανκ. Το χρωστούσε στην καλοσχηματισμένη μετωπική θωράκιση και στο εξαιρετικό αντιαρματικό πυροβόλο. KwK 42 / L70 cal 75 mm. Η βασική έκδοση του T34 / 76 δεν είχε καμία ευκαιρία με το Panther. Μόνο η εμφάνιση των αρμάτων μάχης T34 / 85 και IS-2 άλλαξε αυτή την κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, τα τανκς των Συμμαχικών Σέρμαν μπορούσαν να ανταγωνιστούν τον Πάνθηρα μόνο αφού ήταν οπλισμένα με ένα πυροβόλο όπλο 17 λιβρών (Sherman Firefly). Ωστόσο, δεν πρέπει να λησμονείται ότι η αχίλλειος πτέρνα αυτής της επιτυχημένης σχεδίασης ήταν η αδύναμη πλαϊνή θωράκιση και η υψηλή τεχνική πολυπλοκότητα ολόκληρης της δομής, άρα και ο υψηλός χρόνος παραγωγής. Καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, παρήχθησαν περίπου 6.000 οχήματα Panther όλων των εκδόσεων (Ausf. D, A, G). Η πρώτη έκδοση μαζικής παραγωγής ήταν η έκδοση «D», με μετωπική θωράκιση πάχους 80 χιλιοστών και κινητήρα Maybach 230 P30 με 700 ίππους. Από το δεύτερο μισό του 1943, τα άρματα μάχης αυτής της έκδοσης είχαν θωρακισμένες ποδιές. Το Panther Ausf μπήκε στην παραγωγή τον Σεπτέμβριο του 1943. Α. Είχε μια σφαιρική βάση για το τουφέκι MG-34 στην άτρακτο. Κατασκευαζόταν μέχρι τον Μάρτιο του 1944. Η έκδοση "G" ήταν η πιο παραγόμενη έκδοση. Πάνω από 3.700 τανκς αυτού του μοντέλου κατασκευάστηκαν. Κατασκευάστηκε από τον Μάρτιο του 1944 έως τον Ιανουάριο του 1945. Αύξησε κυρίως τη γωνία της μετωπικής θωράκισης και την έκανε πιο χοντρή. Ο μανδύας του όπλου έχει επίσης τροποποιηθεί. Το αντιτορπιλικό Jagdpanther (Sd.Kfz 179) κατασκευάστηκε επίσης πάνω στο σασί του Panther. Κατά την αξιολόγηση του Pz.Kpfw V, θα πρέπει να θυμάστε όχι μόνο τη μεγάλη μετωπική θωράκιση ή το όπλο, αλλά και να δώσετε προσοχή στα μειονεκτήματα του όπλου - μεγάλες συνολικές διαστάσεις, λεπτή ανάρτηση, θωράκιση όλο και πιο κακής ποιότητας που προκαλείται από έλλειψη μολυβδαίνιο ή αδύναμη πλαϊνή θωράκιση. Τεχνικά στοιχεία: μήκος (με κάννη): 8,66 m, πλάτος: 3,42 m, ύψος: 2,99 m, ισχύς κινητήρα: 700 km, αυτονομία (στο δρόμο): 200 km, μέγιστη ταχύτητα (στο δρόμο): 46 km/h, όπλα : 1 κανόνι. 75 mm KwK 42 / L70, 2 πολυβόλα MG-34 των 7,92 mm.
Τα πρώτα τανκς του γερμανικού στρατού εμφανίστηκαν στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου - αυτά ήταν τα μηχανήματα A7V. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις απαγορεύτηκε να αναπτύξουν τεθωρακισμένα όπλα, αλλά η γερμανική πλευρά δεν τήρησε αυτούς τους περιορισμούς και ανέπτυξε κρυφά τεθωρακισμένα όπλα. Ωστόσο, μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία το 1933, αυτή η εξέλιξη έγινε πλήρως επίσημη και το 1935 σχηματίστηκε η 1η Μεραρχία Τεθωρακισμένων. Την περίοδο 1935-1939 σχηματίστηκαν περαιτέρω τμήματα και ο κύριος εξοπλισμός τους ήταν τα αυτοκίνητα Pz.Kpfw: I, II, III και IV. Ένα ενιαίο τμήμα τεθωρακισμένων την εποχή εκείνη αποτελούνταν από μια ταξιαρχία αρμάτων μάχης χωρισμένη σε δύο τεθωρακισμένα συντάγματα, μια μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού και μονάδες υποστήριξης, μεταξύ άλλων: αναγνώριση, πυροβολικό, αντιαεροπορικά και ξιφομάχους. Αποτελούνταν από περίπου 300 τανκς σε πλήρη απασχόληση. Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι οι γερμανικές τεθωρακισμένες δυνάμεις (γερμανικά: Panzerwaffe) εκπαιδεύτηκαν και προετοιμάστηκαν για να εφαρμόσουν το δόγμα του αστραπιαίου πολέμου και όχι - όπως σε πολλούς στρατούς της εποχής - για να υποστηρίξουν δραστηριότητες πεζικού. Ως εκ τούτου, δόθηκε έμφαση στην εκπαίδευση "pancerniaków" στην εναλλαξιμότητα των λειτουργιών, την ανεξαρτησία στη λήψη αποφάσεων από αξιωματικούς και υπαξιωματικούς και την καλύτερη τεχνική γνώση των αρμάτων μάχης που ανήκουν. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα μεγάλες επιτυχίες των γερμανικών τεθωρακισμένων όπλων στην Πολωνία το 1939, αλλά ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη το 1940. Επίσης στην πορεία των μαχών στη Βόρεια Αφρική -ιδιαίτερα την περίοδο 1941-1942- τα γερμανικά τεθωρακισμένα αποδείχθηκαν πολύ δύσκολος αντίπαλος. Πριν από την εισβολή στην ΕΣΣΔ, ο αριθμός των γερμανικών τεθωρακισμένων μεραρχιών σχεδόν διπλασιάστηκε, αλλά ο αριθμός των αρμάτων μάχης σε αυτές τις μονάδες μειώθηκε σε περίπου 150-200 οχήματα. Επίσης στην πορεία των μαχών στο Ανατολικό Μέτωπο -ιδιαίτερα το 1941-1942- τα γερμανικά τεθωρακισμένα ήταν ανώτερα σε εκπαίδευση και οργάνωση από τον σοβιετικό αντίπαλό τους. Ωστόσο, η επαφή με οχήματα όπως το T-34 ή το KW-1 ανάγκασε την εισαγωγή των αρμάτων μάχης Pz.Kpfw V και VI στη γραμμή το 1942 και το 1943. Οι αυξανόμενες απώλειες στο Ανατολικό Μέτωπο, καθώς και οι χαμένες μάχες -στο Στάλινγκραντ ή στο Κουρσκ- έκαναν το γερμανικό Panzerwaffe να αποδυναμωθεί. Η δομή του περιελάμβανε τάγματα βαρέων αρμάτων (με 3 λόχους αρμάτων μάχης) και το 1943 ιδρύθηκαν τμήματα τεθωρακισμένων γρεναδιέρων. Υπήρχε επίσης ένα ολοένα και πιο σαφές πλεονέκτημα της σοβιετικής πλευράς, και από το 1944 - η ανάγκη να πολεμήσει ταυτόχρονα τα σοβιετικά στρατεύματα στα ανατολικά και τους συμμάχους στη δύση. Υποτίθεται επίσης ότι τότε (τα έτη 1944-1945) η εκπαίδευση των γερμανικών τεθωρακισμένων ήταν πιο αδύναμη από την προηγούμενη περίοδο και δεν αποτελούσε τόσο σημαντικό πλεονέκτημα για τη γερμανική πλευρά από πριν. Οι τελευταίες μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις της γερμανικής Panzerwaffe ήταν οι επιθέσεις στις Αρδέννες (1944-1945) και στην Ουγγαρία (1945).
Kfz.4 (πλήρες όνομα: Kfz. 4 Truppenluftschutzkraftwagen) είναι ένα γερμανικό, ελαφρύ, στρατιωτικό όχημα εκτός δρόμου από την περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το αυτοκίνητο τέθηκε σε λειτουργία το 1938. Η κίνηση -τις περισσότερες φορές- γινόταν από έναν μονό 4κύλινδρο κινητήρα Stöewer χωρητικότητας 2 λίτρων και 50 HP. Το αυτοκίνητο είχε μήκος περίπου 3,9 μέτρα με μεταξόνιο 2,4 μέτρα. Ο οπλισμός αποτελούνταν από δύο συζευγμένα πολυβόλα MG34. Το Kfz.4 σχεδιάστηκε και παρήχθη από τον Stöewer, αλλά αργότερα η BMW και η Hanomag άρχισαν επίσης να αδειοδοτούν την παραγωγή. Ο σχεδιασμός του οχήματος βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα αυτοκίνητα Kfz.1 και Kfz.3. Για παράδειγμα, και τα τρία οχήματα είχαν σχεδόν ίδιο αμάξωμα. Το αυτοκίνητο Kfz.4 σχεδιάστηκε για να παρέχει άμεση κοντή και πολύ σύντομη αντιαεροπορική άμυνα σε γερμανικές μηχανοκίνητες και μηχανοποιημένες μονάδες. Ο οπλισμός του ήταν τοποθετημένος σε περιστρεφόμενο ρυμουλκούμενο (γερμανικό Zwilingslafette 36). Κατά τη διάρκεια του σέρβις, το Kfz.4 αποδείχθηκε πολύ βαρύ, με ανεπαρκή αναλογία ισχύος προς βάρος, πολύ περίπλοκο στη λειτουργία του και δημιουργώντας προβλήματα στο πεδίο.
Τα προϊόντα ICM καλύπτονται από εγγύηση εφ' όρου ζωής και άμεση εξυπηρέτηση του κατασκευαστή.
Ακόμα κι αν καταστρέψετε μόνοι σας το αντικείμενο, μπορείτε να υποβάλετε αίτημα για να λάβετε ένα νέο!
Απλώς συμπληρώστε τη φόρμα που είναι διαθέσιμη στην ακόλουθη διεύθυνση:
https://icm.com.ua/contacts/