Το Avro Lancaster είναι ένα βρετανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό τεσσάρων κινητήρων με μεταλλική κατασκευή σε διάταξη μεσαίου πτερυγίου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρωτότυπη πτήση πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1941 και η μαζική παραγωγή ξεκίνησε την ίδια χρονιά. Η βάση για τη δημιουργία του Lancaster ήταν το αεροπλάνο Avro Manchester. Ως μονάδα δίσκου σερβίρεται ελάχ. τέσσερις κινητήρες Rolls-Royce Merlin XX V με ισχύ 1280 HP έκαστος (Mk.I) ή κινητήρες Bristol Hercules VI με ισχύ 1737 HP έκαστος, αν και χρησιμοποιήθηκαν και άλλοι κινητήρες. Η σειριακή παραγωγή πραγματοποιήθηκε στα εργοστάσια Avro, Metropolitan-Vickers, Armstrong Whitworth, Vickers Armstrong και Victoria Aircraft και μέχρι τις αρχές του 1946 κατασκευάστηκαν 7377 αεροσκάφη. Υπήρχαν τέσσερις κύριες εκδόσεις του Avro Lancaster (Mk.I, Mk.II, Mk.III και Mk.X) που έμοιαζαν εξωτερικά μεταξύ τους. Το Avro Lancaster ήταν το κύριο στρατηγικό βομβαρδιστικό της RAF και ταυτόχρονα κέρδισε τη φήμη του καλύτερου. Ήταν εύκολο να πιλοτάρει, είχε υψηλή ανυψωτική ικανότητα και χαρακτηριζόταν από μεγάλη αντοχή της κατασκευής. Συνέβη το βομβαρδιστικό να μπορέσει να ολοκληρώσει την αποστολή και να επιστρέψει στη βάση, ακόμη και παρά την αστοχία ενός κινητήρα. Τα αεροπλάνα τέθηκαν σε υπηρεσία τον Δεκέμβριο του 1941 και υπηρέτησαν στο τέλος του πολέμου, εκτελώντας πρωτίστως καθήκοντα στρατηγικού βομβαρδισμού. Ήταν τα Lancaster της Μοίρας βομβαρδιστικών RAF 617 που χρησιμοποιήθηκαν τον Μάιο του 1943 για να καταστρέψουν τα φράγματα νερού του Ρουρ. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση Mk.I): μήκος: 21,11m, άνοιγμα φτερών: 31,09m, ύψος: 6,25m, μέγιστη ταχύτητα: 456km/h, μέγιστη εμβέλεια: 4073km, μέγιστη οροφή 6500m, οπλισμός: σταθερή - 8 τυφέκια 7,7mm Browning machine όπλα, τοποθετημένα - έως 6300 κιλά βομβών ή μία βόμβα Grand Slam (10000 κιλά) μετά την τροποποίηση του θαλάμου βόμβας.Το Hawker Hurricane είναι ένα βρετανικό μονοκινητήριο μονοκινητήριο μαχητικό με μεταλλική κατασκευή με στοιχεία από καμβά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενεργώντας σε όλα τα μέτωπα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Hawker Hurricane κέρδισε το όνομα ενός από τα καλύτερα και πιο πανταχού παρόντα αεροπλάνα εκείνης της εποχής, τόσο ως μαχητικό όσο και ως επιθετικό. Αναμφίβολα, ωστόσο, η πιο σημαντική κάρτα στην ιστορία αυτής της μηχανής ήταν η συμβολή της στη νίκη των Βρετανών στη Μάχη της Βρετανίας το 1940. Το αεροπλάνο που κατασκεύασε η Sydney Camm κατόπιν αιτήματος του Υπουργείου Άμυνας έπρεπε να γίνει η κύρια δύναμη του βρετανικού εναέριου στόλου. Για πρώτη φορά, ένα πρωτότυπο αεροσκάφους με κινητήρα Rolls-Royce Merlin Mk.II απογειώθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1935, με πιλότο τον Georg Bulman. Οι δοκιμές ήταν εξαιρετικές και γρήγορα αποφασίστηκε να παραγγείλουν 600 μηχανές, η πρώτη από τις οποίες τέθηκε σε υπηρεσία με την 111η μοίρα της RAF τον Δεκέμβριο του 1937. Όταν η Μεγάλη Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στη Ναζιστική Γερμανία στις 3 Σεπτεμβρίου 1939, η RAF είχε 19 έτοιμες για μάχη μοίρες Hurricane, οι οποίες ξεκίνησαν τη στρατιωτική τους καριέρα με επιχειρήσεις στη Γαλλία και τη Νορβηγία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, δημιουργήθηκαν αρκετές εκδόσεις αυτού του πολύ επιτυχημένου αεροπλάνου. Η πρώτη έκδοση μαζικής παραγωγής ήταν η Mk.I με τον κινητήρα Merlin III. Από το 1940 άρχισαν να παραδίδονται στις μονάδες οι εκδόσεις Mk.II με τον νέο κινητήρα Merlin XX χωρητικότητας 1280 HP. Ήταν αυτή η έκδοση, ως η πρώτη παραλλαγή του Hurricane, που εκτελούσε κυρίως εργασίες υποστήριξης επίθεσης και μάχης. Η καλύτερη παραλλαγή του ήταν το Hurricane Mk.IID, που χρησιμοποιήθηκε από τον min. στην εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική το 1942. Η τρίτη έκδοση είναι το Hurricane Mk.IV με τον νέο κινητήρα Merlin 24/27, 1620HP. Χρησιμοποίησε ως επιθετική μηχανή οπλισμένη με βόμβες, ακατευθυνόμενους πυραύλους και κανόνια Vickers S μέχρι το 1944. Παρήχθη επίσης μια θαλάσσια παραλλαγή (Sea Hurricane), η οποία εξυπηρετούσε σε αεροπλανοφόρα και σε ειδικά προσαρμοσμένα εμπορικά πλοία (Sea Hurricane Mk.IA). Τεχνικά στοιχεία (έκδοση Mk.IIC): μήκος: 9,84m, άνοιγμα φτερών: 12,19m, ύψος: 4m, μέγιστη ταχύτητα: 547km/h, ρυθμός ανάβασης: 14,1m/s, μέγιστο βεληνεκές: 965km, μέγιστη οροφή 10.970m Οπλισμός: σταθερά - 4 κανόνια Hispano Mk.II 20mm, σφεντόνα - βόμβες έως 460 κιλά.
Το Supermarine Spitfire είναι ίσως το πιο διάσημο βρετανικό μαχητικό από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν ένα εξ ολοκλήρου μεταλλικό μηχάνημα με διαμόρφωση χαμηλής πτέρυγας, χαρακτηριστικά ελλειπτικά φτερά, κλασική ουρά και ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Η πρωτότυπη πτήση πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαρτίου 1936. Το Spitfire αποδείχθηκε ότι ήταν το βασικό στοιχείο του πολέμου της RAF, το οποίο συνέχισε να τα πηγαίνει καλά μετά τον πόλεμο, παραμένοντας στην παραγωγή για 10 χρόνια. Η ιστορία του Spitfire ξεκίνησε στο γραφείο σχεδίασης του RJ Mitchell, του επικεφαλής σχεδιαστή της Supermarine. Τα πρώτα μηχανήματα πήγαν στις μονάδες της RAF το 1938, αλλά όταν ξεκίνησε η Μάχη της Βρετανίας το καλοκαίρι του 1940, υπήρχαν ήδη 19 μοίρες σύγχρονων μαχητικών στα αεροδρόμια - μαζί με τους λίγο παλαιότερους Hurricanes των νησιών, αμύνονταν 600 αεροσκάφη. Με την επέκταση των εχθροπραξιών, το Spitfire εξυπηρέτησε οπουδήποτε η RAF επιχειρούσε στην Άπω Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Ιταλία, κατά την απόβαση στη Νορμανδία και τις μάχες στη Γαλλία και τελικά κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στη Γερμανία το 1945. Για πολλούς Βρετανούς έγινε σύμβολο νίκης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό το υπέροχο μηχάνημα έχει τουλάχιστον μια ντουζίνα εκδόσεις παραγωγής. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι, μεταξύ άλλων το πρώτο Spitfire Mk.I μαζικής παραγωγής με κινητήρα Rolls-Royce Merlin II 1030 ίππων. Ήταν πάνω από όλα αυτό το μηχάνημα που συνέβαλε τόσο εξαιρετική στη Μάχη της Βρετανίας. Πολλές εκδόσεις αυτού του μοντέλου έχουν αναπτυχθεί, μεταξύ των οποίων PR Mk IA (έκδοση αναγνώρισης) ή PR.IG (έκδοση ένοπλης αναγνώρισης). Μια άλλη ενδιαφέρουσα έκδοση ήταν το Spitfire Mk.V με κινητήρα Rolls-Royce Merlin 45 με 1440HP. Αργότερα, συναρμολογήθηκαν και κινητήρες Merlin 50. Η σειριακή παραγωγή αυτής της έκδοσης ξεκίνησε το 1941 και ήταν η απάντηση της RAF στην εμφάνιση του Messerschmitt Bf-109F. Μια άλλη πολύ επιτυχημένη έκδοση είναι το Spitfire Mk.IX, που τροφοδοτείται από κινητήρα Merlin 61 με έλικα 4 λεπίδων. Δημιουργήθηκε ως αντίπαλος του Focke-Wulf Fw-190 και τέθηκε σε παραγωγή στα τέλη του 1941. Αυτή η έκδοση τροποποιήθηκε πολλές φορές και, για παράδειγμα, το 1944 απέκτησε ένα νέο γυροσκόπιο, ένα διευρυμένο πηδάλιο ή ένα διαφορετικό σύστημα πτερυγίων. Μια άλλη σημαντική έκδοση είναι το Spitfire Mk.XIV με κινητήρα Rolls-Royce Griffon 61 και έλικα με πέντε λεπίδες. Η σειριακή παραγωγή ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1943. Μία από τις τελευταίες σειρές που παράγονται ήταν η έκδοση Mk.21. Αυτή η έκδοση είχε κινητήρα Griffon 61, ισχυρά ενισχυμένη δομή και περίβλημα, τα φτερά επεκτάθηκαν, αυξάνοντας την επιφάνεια πτήσης τους. Η μαζική παραγωγή ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1945. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση Mk.XIV): μήκος: 9,14 m, άνοιγμα φτερών: 11,23 m, ύψος: 3,05 m, μέγιστη ταχύτητα: 717 km/h, ρυθμός ανάβασης: 18,5 m/s, πρακτική οροφή: 13.200 m, μέγιστη εμβέλεια: 1815 km, οπλισμός: σταθερός - 4 πολυβόλα των 7,7 mm και 2 κανόνια Hispano Mk II των 20 mm, αναρτημένα - έως 225 κιλά βομβών.