Σύγχρονες Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, με συντομογραφία IDF) ιδρύθηκαν το 1948. Επί του παρόντος, θεωρούνται μία από τις πιο αποτελεσματικές ένοπλες δυνάμεις στον κόσμο και απέκτησαν τη φήμη τους κατά τη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ (1956), του πολέμου των έξι ημερών (1967) ή στα τελευταία στάδια του πολέμου του Γιομ Κιπούρ (1973) . Πολύ σημαντικό στοιχείο τους είναι φυσικά οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις, οι οποίες έχουν τη δική τους διοίκηση από το 1983. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σε αντίθεση με την Πολωνία, το Ισραήλ υπόκειται σε στράτευση -τόσο γυναίκες όσο και άνδρες- στον στρατό και η βασική στρατιωτική θητεία διαρκεί 3 χρόνια (για τους άνδρες) και 2 χρόνια (για τις γυναίκες). Αξίζει να προστεθεί ότι στην πορεία του επιλέγονται υποψήφιοι για ειδικές μονάδες. Αριθμητικά, το σημαντικότερο στοιχείο του Ισραηλινού Στρατού είναι φυσικά το πεζικό, το οποίο διαμορφώνεται σε τμήματα. Αυτή, με τη σειρά της, χωρίζεται σε 2-3 ταξιαρχίες, που αποτελούνται από 2.000 έως 5.000 άτομα. Κάθε ταξιαρχία με τη σειρά της χωρίζεται σε 2 έως 5 τάγματα.Από το 2002, ένα μόνο τάγμα αποτελείται κυρίως από δύο λόχους πεζικού και μια διμοιρία όπλων υποστήριξης. Τα κύρια μικρά όπλα του ισραηλινού πεζικού είναι τα τουφέκια εφόδου από την οικογένεια M16, καθώς και τα M4 και CAR-15. Σε υπηρεσία βρίσκεται και το τουφέκι Tavor ισραηλινής παραγωγής. Τα βασικά χειροκίνητα πολυβόλα είναι τα Negev και τα FN MAG. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μηχανοκίνητες και μηχανοποιημένες μονάδες πεζικού του IDF χρησιμοποιούν πολύ καλά θωρακισμένα ιχνηλατούμενα μεταφορικά Achzarit, Namer και Nagmachon.
Ο πόλεμος του Ιουλίου ή ο δεύτερος πόλεμος του Λιβάνου είναι μια σύγκρουση που διήρκεσε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2006 μεταξύ του Κράτους του Ισραήλ και της οργάνωσης Χεζμπολάχ, που είχε τις βάσεις της στο νότιο Λίβανο. Το υπόβαθρο αυτής της σύγκρουσης είναι περίπλοκο και de facto χρονολογείται από τον Πρώτο Πόλεμο του Λιβάνου του 1982-1985 και την επακόλουθη κατοχή μεγάλου τμήματος της χώρας από το Ισραήλ, η οποία διήρκεσε μέχρι το 2000. Υποτίθεται ότι μετά το 2000 στον Λίβανο, η επιρροή της ήδη ισχυρής οργάνωσης της Χεζμπολάχ, η οποία εκτόξευε πυραύλους στο έδαφος του Ισραήλ από το εσωτερικό αυτής της χώρας, αυξήθηκε. Αυτές οι ενέργειες, που σχετίζονται με πολλές απαγωγές στρατιωτών IDF (Ισραηλινές Άμυνας), οδήγησαν σε ένοπλη απάντηση από το Ισραήλ με τη μορφή χερσαίων στρατευμάτων και αεροπορικών δυνάμεων. Αυτές οι ενέργειες, σε συνδυασμό με ναυτικό και αεροπορικό αποκλεισμό του Λιβάνου, είχαν σκοπό να καταστρέψουν τις υποδομές της χώρας και να αποδυναμώσουν σοβαρά τη Χεζμπολάχ. Υπολογίζεται ότι περίπου 750 στρατιώτες του IDF και περίπου 500 μαχητές της Χεζμπολάχ τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Επιπλέον, τουλάχιστον 1.100 Λιβανέζοι πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Αξίζει να προστεθεί ότι οι εκτιμήσεις για τη σύγκρουση στο Λίβανο το 2006 δεν είναι μονοσήμαντες και κυμαίνονται από την αντίληψή της ως σχεδόν ευθύνη των ισραηλινών στρατευμάτων έως την εξύμνηση της στάσης τους. Παρόμοιες εκτιμήσεις γίνονται και για τους μαχητές της Χεζμπολάχ.