Ο Joachim Peiper γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1915 και πέθανε τον Ιούλιο του 1976 σε ηλικία 61 ετών. Ήταν ο Γερμανός διοικητής μηχανοκίνητων και μηχανοποιημένων μονάδων στα SS και Waffen-SS. Γεννήθηκε σε μια οικογένεια με συγκεκριμένη στρατιωτική παράδοση, καθώς ο πατέρας του υπηρέτησε ως λοχαγός στη γερμανική Ανατολική Αφρική κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Joachim Peiper εντάχθηκε στα SS σε ηλικία 18 ετών και ένα χρόνο αργότερα, το 1934, προήχθη στον βαθμό του άνδρα των SS και του SS-Sturmmann. Στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ο προσωπικός βοηθός του Χάινριχ Χίμλερ. Τον Μάιο του 1940, έλαβε την άδεια του Χίμλερ να συμμετάσχει στις μάχες στη Γαλλία, όπου υπηρέτησε στο 3ο τάγμα Leibstandarte Adolf Hitler. Κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων έδειξε προσωπικό θάρρος, για το οποίο παρασημοφορήθηκε με τον Σιδηρούν Σταυρό. Στα τέλη του 1941, εντάχθηκε στη μονάδα Leibstandarte Adolf Hitler που πολεμούσε στο Ανατολικό Μέτωπο. Την περίοδο 1941-1943 ο Joachim Peiper συμμετείχε στις μάχες στην ΕΣΣΔ, πολεμώντας μεταξύ Rostov-on-Don, Kharkiv και Kursk Arch. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, έδειξε όχι μόνο προσωπικό θάρρος, επιβλητικά ταλέντα και σημαντική τακτική αίσθηση, αλλά και κτηνωδία απέναντι στον άμαχο πληθυσμό. Μετά την ήττα στο Κουρσκ μεταφέρθηκε στην Ιταλία, όπου κατέσφαξε τον άμαχο πληθυσμό στην πόλη Μπόβες. Στα τέλη του 1943, επέστρεψε στο Ανατολικό Μέτωπο, πολεμώντας κοντά στο ¯ytomierz. Στις αρχές του 1944 μετατέθηκε στη Γαλλία και αργότερα -από τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους- συμμετείχε στις μάχες με τις συμμαχικές δυνάμεις στη Νορμανδία. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στις Αρδέννες στο γύρισμα του 1944-1945, συμμετέχει στην επίθεση στις Αρδέννες, διοικώντας το δικό του Kampfgruppe. Είναι πιθανό ότι γνώριζε για τα εγκλήματα των υφισταμένων του που διέπραξαν εναντίον των Αμερικανών αιχμαλώτων πολέμου στο Μαλμέντι. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου. Αρχικά καταδικάστηκε σε θάνατο, αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, αποφυλακίστηκε το 1956. Εργάστηκε στην εταιρεία Porsche για αρκετά χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισε στη Γαλλία, όπου σε μη πλήρως εξηγημένες συνθήκες πέθανε σε μια πυρκαγιά στο σπίτι του το 1976.
Η πρώτη παραστρατιωτική μονάδα που είχε τη συντομογραφία SS (γερμανικά: Schutz Staffel) στο όνομά της ήταν η προσωπική προστασία του δικτάτορα του Τρίτου Ράιχ που ονομάζεται Leibstandarte Adolf Hitler, η οποία ιδρύθηκε επίσημα το 1933. Από το 1934, τα SS ήταν ένας ανεξάρτητος σχηματισμός με επικεφαλής τον Χάινριχ Χίμλερ. Με τον καιρό, σχηματίστηκαν και άλλες μονάδες SS, συμπεριλαμβανομένων των SS-Totenkopfverbände και των SS-Verfügungstruppe. Αξίζει να προστεθεί ότι ο τελευταίος εκπαιδεύτηκε παρόμοια με τις κανονικές μονάδες πεζικού της Βέρμαχτ. Σε σχετικά μικρή κλίμακα, οι μονάδες των SS χρησιμοποιήθηκαν στη μάχη κατά τη διάρκεια των μαχών στην Πολωνία το 1939 και στη γαλλική εκστρατεία το 1940. Οι πρώτες μονάδες που προορίζονταν από την αρχή να πολεμήσουν στο μέτωπο δημιουργήθηκαν στα μέσα του 1940, δίνοντάς τους το όνομα Waffen SS. Αρχικά προσλαμβάνονταν σε εθελοντική βάση και μεταξύ μη Γερμανών, αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισε να ισχύει η υποχρεωτική πρόσληψη. Μέσα στα Waffen-SS, σχηματίστηκαν πολλές μεραρχίες διαφορετικής μαχητικής αξίας. Ωστόσο, μερικές από αυτές (π.χ. η 1η μεραρχία SS LAH Panzer, η 2η SS Das Reich Division Panzer ή η 12η SS Hitlerjugend Panzer Division) μπορούν να θεωρηθούν ελίτ μονάδες, με πολύ υψηλή αξία μάχης και συχνά εξοπλισμένες με τον καλύτερο διαθέσιμο εξοπλισμό. Έδειξαν τα σημαντικά πλεονεκτήματά τους όχι μόνο στο Ανατολικό Μέτωπο (1941-1945), ειδικά κατά τις μάχες κοντά στο Χάρκοβο το 1943, αλλά και κατά τις μάχες στη Γαλλία το 1944. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι η ποιότητα του διοικητικού επιτελείου αυτών των μονάδων ήταν σε πολλές περιπτώσεις συζητήσιμη, και πολλοί στρατιώτες των Waffen-SS διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.