Η πρώτη παραστρατιωτική μονάδα που είχε τη συντομογραφία SS (γερμανικά: Schutz Staffel) στο όνομά της ήταν η προσωπική προστασία του δικτάτορα του Τρίτου Ράιχ που ονομάζεται Leibstandarte Adolf Hitler, η οποία ιδρύθηκε επίσημα το 1933. Από το 1934, τα SS ήταν ένας ανεξάρτητος σχηματισμός με επικεφαλής τον Χάινριχ Χίμλερ. Με τον καιρό, σχηματίστηκαν και άλλες μονάδες SS, συμπεριλαμβανομένων των SS-Totenkopfverbände και των SS-Verfügungstruppe. Αξίζει να προστεθεί ότι ο τελευταίος εκπαιδεύτηκε παρόμοια με τις κανονικές μονάδες πεζικού της Βέρμαχτ. Σε σχετικά μικρή κλίμακα, οι μονάδες των SS χρησιμοποιήθηκαν στη μάχη κατά τη διάρκεια των μαχών στην Πολωνία το 1939 και στη γαλλική εκστρατεία το 1940. Οι πρώτες μονάδες που προορίζονταν από την αρχή να πολεμήσουν στο μέτωπο δημιουργήθηκαν στα μέσα του 1940, δίνοντάς τους το όνομα Waffen SS. Αρχικά προσλαμβάνονταν σε εθελοντική βάση και μεταξύ μη Γερμανών, αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισε να ισχύει η υποχρεωτική πρόσληψη. Μέσα στα Waffen-SS, σχηματίστηκαν πολλές μεραρχίες διαφορετικής μαχητικής αξίας. Ωστόσο, μερικές από αυτές (π.χ. η 1η μεραρχία SS LAH Panzer, η 2η SS Das Reich Division Panzer ή η 12η SS Hitlerjugend Panzer Division) μπορούν να θεωρηθούν ελίτ μονάδες, με πολύ υψηλή αξία μάχης και συχνά εξοπλισμένες με τον καλύτερο διαθέσιμο εξοπλισμό. Έδειξαν τα σημαντικά πλεονεκτήματά τους όχι μόνο στο Ανατολικό Μέτωπο (1941-1945), ειδικά κατά τις μάχες κοντά στο Χάρκοβο το 1943, αλλά και κατά τις μάχες στη Γαλλία το 1944. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι η ποιότητα του διοικητικού επιτελείου αυτών των μονάδων ήταν σε πολλές περιπτώσεις συζητήσιμη, και πολλοί στρατιώτες των Waffen-SS διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Max Wünsche γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1914 και πέθανε τον Απρίλιο του 1995 σε ηλικία 81 ετών. Ήταν ο Γερμανός διοικητής μηχανοποιημένων και τεθωρακισμένων μονάδων ως μέρος των Waffen-SS κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Max Wünsche εντάχθηκε στα SS σε ηλικία 20 ετών, το 1934, και πήρε το πτυχίο του δύο χρόνια αργότερα SS-Untersturmführer. Αμέσως μετά, έγινε δεκτός στη μονάδα Leibstandarte Adolf Hitler. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Σεπτεμβρίου το 1939, υπηρέτησε ως βοηθός του δικτάτορα του Τρίτου Ράιχ. Την πρώτη του στρατιωτική εμπειρία την απέκτησε κατά την εκστρατεία στη Γαλλία το καλοκαίρι του 1940. Στην πορεία αυτής της εκστρατείας, έδειξε θάρρος και τραυματίστηκε. Για αυτό του απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός Ι και ΙΙ τάξη. Το 1941 πολέμησε στα Βαλκάνια και αργότερα στο Ανατολικό Μέτωπο στον πόλεμο με την ΕΣΣΔ ως μέρος της Ομάδας Στρατιών Νότος. Το 1942, ήταν ήδη διοικητής ενός τάγματος όπλων εφόδου. Τον χειμώνα του 1943 διακρίθηκε κατά την Τρίτη Μάχη του Χάρκοβο. Για τα επιτεύγματά του στη μάχη αυτή, παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό του Ιππότη του Σιδερένιου Σταυρού. Το καλοκαίρι του 1943 ανέλαβε τη διοίκηση του 12ου Συντάγματος Τεθωρακισμένων της 12ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας SS «Hitlerjugend». Ως μέρος αυτής της μεραρχίας, πολέμησε στη Νορμανδία τον Ιούνιο-Αύγουστο του 1944, συμπεριλαμβανομένης της Μάχης του Φαλαίζε. Κατάφερε να βγει από το λέβητα στην περιοχή αυτής της πόλης, αλλά λίγο αργότερα πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Συμμάχους, όπου έμεινε μέχρι το 1948. Αφού απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία, επέστρεψε στη Δυτική Γερμανία.