Mikromir 144-023 McDonnell Douglas MD-11F

Το McDonnell Douglas MD-11 είναι ένα αεροσκάφος μεταφοράς τριών κινητήρων, ευρείας ατράκτου, μεσαίας και μεγάλης εμβέλειας σε αμερικανική διάταξη χαμηλών πτερύγων. Η κίνηση παρέχεται από τρεις κινητήρες General Electric CF-6-80C2D ή Pratt and Whitney PW4460 ή Pratt and Whitney PW4462. Η πτήση του πρωτότυπου πραγματοποιήθηκε το 1990 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε μέχρι το 2000. Συνολικά κατασκευάστηκαν 200 αεροσκάφη αυτού του τύπου. Το κόστος μονάδας του MD-11 υπολογίστηκε σε 132-148 εκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με Τιμές 1999.

Το McDonnell Douglas MD-11 αναπτύχθηκε ως μια πολύ εκτεταμένη εξέλιξη του αεροσκάφους DC-10. Σε σύγκριση με το πρωτότυπο, διαφέρει στη χρήση τελείως διαφορετικών κινητήρων, σημαντικά αλλαγμένα μεγέθη, ειδικά στο μήκος της ατράκτου, πιο πλούσια αεροηλεκτρονικά ή στη χρήση πτερυγίων στα φτερά. Στην κατασκευή του MD-11 χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα και σύνθετα υλικά, μειώνοντας έτσι το βάρος του μηχανήματος, αλλά και αυξάνοντας την αντοχή του. Ωστόσο, παρά τη συλλογή ενός πακέτου παραγγελιών από πολλές αεροπορικές εταιρείες, οι εργασίες έρευνας και ανάπτυξης οδήγησαν στη δημιουργία ενός αεροσκάφους με μικρότερο βεληνεκές από το δηλωμένο βεληνεκές και δεν εξασφάλισαν τέτοια εξοικονόμηση όπως προβλέπεται από τον κατασκευαστή. Ως αποτέλεσμα, πολλοί υποψήφιοι πελάτες απέσυραν τις παραγγελίες τους και το MD-11 έχασε σαφώς τη δεκαετία του 1990 με τα σχέδια της Boeing και της Airbus ως επιβατικού αεροπλάνου μεγάλης και μεσαίας εμβέλειας. Ωστόσο, δημιουργήθηκαν αρκετές εκδόσεις ανάπτυξης αυτού του αεροσκάφους, όπως: MD-11 (βασική έκδοση επιβατών), MD-11C (έκδοση επιβατών και μεταφοράς) ή MD-11F (έκδοση μεταφοράς - φορτίου). Από αυτές τις εκδόσεις, είναι οι εκδόσεις μεταφοράς που έχουν κερδίσει τη μεγαλύτερη δημοτικότητα στις αγορές.