Heller 80229 Messerschmitt Bf 109 K-4

Το Messerschmitt Bf-109 είναι ένα γερμανικό μονοκινητήριο μαχητικό μεταλλικής κατασκευής σε διαμόρφωση χαμηλής πτέρυγας με κλασική ουρά. Αποδείχθηκε ότι ήταν το βασικό και πιο παραγόμενο μαχητικό της Luftwaffe κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η πτήση του πρωτότυπου έγινε στις 29 Μαΐου 1935 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε τα έτη 1936-1945. Συνολικά, υπολογίζεται ότι παρήχθησαν συνολικά περίπου 35.000 μαχητικά Messerschmitt Bf-109 όλων των ποικιλιών, πολλά από τα οποία κατέληξαν μετά τον πόλεμο στην τσεχική και ισραηλινή αεροπορία. Οι ρίζες του Bf-109 πηγαίνουν πίσω στον διαγωνισμό που ανακοινώθηκε το 1933 από τη Luftwaffe για ένα νέο μαχητικό αεροπλάνο. Σε ανταγωνισμό με το He-112, το έργο Bf-109 αρχικά έχασε, αλλά χάρη στις ίντριγκες του Willie Messerschmitt, το έργο μπορούσε να συνεχιστεί και τελικά ήταν ο νικητής του διαγωνισμού, και έγινε το κύριο μαχητικό της Luftwaffe. Πολλές κύριες παραλλαγές του Bf-109 αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Η πρώτη σειρά προπαραγωγής ήταν το Bf-109B (Berta) με διαφορετικές εκδόσεις του κινητήρα Junkers Jumo 210 (A ή Da). Δοκιμάστηκαν στην Ισπανία από το 1937 κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Η επόμενη έκδοση είναι το Bf-109C (Caesar). Είχαν διαφορετικό κινητήρα από την έκδοση Β και εκτεταμένο οπλισμό αποτελούμενο από δύο πυροβόλα των 20mm και 2 HP 7,92mm. Αυτά τα μηχανήματα πολέμησαν και στον ουρανό της Ισπανίας. Η τρίτη έκδοση είναι το Bf-109D (Dora) με τον κινητήρα Junkers Jumo 210 Da ή Daimler-Benz DB 600. Πολέμησε στην εκστρατεία του Σεπτεμβρίου, αλλά στο γύρισμα του 1939/1940 αντικαταστάθηκε από την έκδοση E. Το πιο διάσημο μοντέλο ήταν το Bf-109E (Emil) με κινητήρα Daimler-Benz 601A ή N. Ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε έλικα με τρεις λεπίδες και όχι δύο λεπίδες. Το Bf-109E πολέμησε στη γαλλική εκστρατεία, πάνω από την Αγγλία, και στη Βόρεια Αφρική και στο Ανατολικό Μέτωπο. Ο άσος που ξεκίνησε την καριέρα του στο Bf-109E ήταν ο διάσημος Adolf Galland. Η επόμενη έκδοση είναι η Bf-109F (Friedrich), η οποία, σύμφωνα με τους Γερμανούς πιλότους, ήταν η πιο τέλεια αεροδυναμικά. Έσπειρε το αλλαγμένο σχήμα της ατράκτου, των φτερών, των φέρινγκ καμπίνας, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε νέος κινητήρας. Τέθηκε σε λειτουργία στις αρχές του 1940/1941. Ως μέρος της ανάπτυξης του σχεδιασμού, αναπτύχθηκαν περαιτέρω προδιαγραφές Bf-109, εκ των οποίων η έκδοση G (Gustav) παρήχθη στον μεγαλύτερο αριθμό αντιγράφων. Η πιο σημαντική αλλαγή που αυξάνει την απόδοση του μηχανήματος ήταν η εγκατάσταση ενός νέου 12κύλινδρου κινητήρα Daimler-Benz DB605A με 1475HP. Ο οπλισμός του Bf-109G αποτελούνταν από ένα ζεύγος πολυβόλων των 13 χιλιοστών που βρίσκονταν στην άτρακτο μπροστά από το φέρινγκ του πιλοτηρίου και ένα πυροβόλο MG151 20 χιλιοστών ή βαρύτερο MK108 30 χιλιοστών. Η τελευταία έκδοση μαζικής παραγωγής ήταν το Bf-109K (Kurfirst), η παραγωγή του οποίου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1944. Ως κινητήρας χρησιμοποιήθηκε μια μονάδα Daimler-Benz DB 605DB ή DC. Το Bf-109K ήταν η ταχύτερη έκδοση που παρήχθη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνοντας μέχρι και τα 730 km/h. Εκτός από αυτό, δημιουργήθηκαν δύο εκδόσεις - H και Z, αλλά ήταν μάλλον πειραματικές εκδόσεις και η μαζική παραγωγή τους δεν ξεκίνησε. Οι επακόλουθες βελτιώσεις στην πρόωση και τον οπλισμό έκαναν το Messerschmitt Bf-109 ένα από τα πιο επικίνδυνα μαχητικά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα έδειξε τις τεράστιες δυνατότητες του ελαφρώς γωνιακού πλαισίου που δημιούργησε ο Willi Messerschmitt. Τεχνικά στοιχεία (έκδοση Bf-109 G-6): μήκος: 8,95 m, άνοιγμα φτερών: 9,92 m, ύψος: 2,6 m, μέγιστη ταχύτητα: 640 km/h, ρυθμός ανάβασης: 17 m/s, μέγιστη εμβέλεια: 850 km, μέγιστη οροφή 12000m, οπλισμός: σταθερός - 2 πολυβόλα MG131 13mm και 1 πυροβόλο MG151 20mm, κρεμαστά - βόμβες 250 kg, ή 2 εκτοξευτές βλημάτων Wfr. Γρ. 21.