Το Jagdtiger ήταν ένα γερμανικό βαρύ αντιτορπιλικό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος κατασκευάστηκαν το 1943 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε την περίοδο 1944-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή μόνο 88 αυτοκινήτων. Το Jagdtiger κινούνταν από έναν μονό κινητήρα Maybach HL 230 P30 700 ίππων. Ο κύριος οπλισμός του ήταν το ισχυρό πυροβόλο PaK 44 L / 55 των 128 mm και ένα πολυβόλο MG34 ή MG 42 των 7,92 mm.
Το Jagdtiger δημιουργήθηκε στο εργοστάσιο Henschel σε σχέση με μια παραγγελία από το Γραφείο Εξοπλισμών του Ράιχ τον Αύγουστο του 1943 για ένα όχημα που θα μπορούσε να οπλιστεί με ένα νέο πυροβόλο 128 χλστ. Το νέο όχημα βασίστηκε στο τροποποιημένο πλαίσιο της δεξαμενής Pzkpfw VI Ausf. Β (Τίγρης ΙΙ). Τελικά, δημιουργήθηκε το βαρύτερο τεθωρακισμένο όχημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, βάρους έως και 75 τόνων, με όπλα που μπορούσαν να καταστρέψουν εχθρικά άρματα μάχης σε αποστάσεις έως και 3500-4000 μέτρα και καλά θωρακισμένα. Ταυτόχρονα, χαρακτηριζόταν από τρομερούς ελιγμούς, πολύ χαμηλή τελική ταχύτητα, σίγουρα πολύ αδύναμο κινητήρα και υψηλή ευαισθησία σε βλάβες - ειδικά το κιβώτιο ταχυτήτων. Τα αντιτορπιλικά Jagdtiger υπηρέτησαν σε δύο βαρέα τάγματα καταστροφέων αρμάτων, 512 και 653, από τον Σεπτέμβριο του 1944, πολεμώντας κυρίως στο Δυτικό Μέτωπο.
PzKpfw VI Ausf. Το B Tiger II ή στην καθομιλουμένη Konigstiger (Πολωνική βασιλική τίγρη) ήταν ένα γερμανικό βαρύ τανκ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος κατασκευάστηκαν το 1943 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε το 1944-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή 487 οχημάτων. Το Tiger II κινούνταν από έναν κινητήρα Maybach HL 230 P30 που απέδιδε 700 ίππους. Ήταν οπλισμένο με 1 πυροβόλο PaK 43 L / 71 των 88 mm και 2 πολυβόλα MG34 των 7,92 mm.
PzKpfw VI Ausf. Το B Tiger II δημιουργήθηκε σε σχέση με την εντολή από τον Albert Speer τον Ιανουάριο του 1943 των εργοστασίων Henschel και Porsche να σχεδιάσουν ένα νέο βαρύ τανκ για τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Τα πρώτα πρωτότυπα ήταν έτοιμα τον Οκτώβριο του τρέχοντος έτους και ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε από την εταιρεία Henschel μπήκε στη μαζική παραγωγή, με 50 μονάδες του νέου τανκ να έχουν έναν πύργο σχεδιασμένο από την Porsche (ο λεγόμενος πύργος της Porsche). Η βασιλική τίγρη είχε ένα μεγάλο αντιαρματικό όπλο, ικανό να καταστρέψει οποιοδήποτε τεθωρακισμένο όχημα του Κόκκινου Στρατού ή των Συμμάχων της εποχής σε απόσταση 1500-2000 μ. Ήταν επίσης πολύ καλά θωρακισμένο και η πανοπλία του ήταν προσεκτικά διαμορφωμένη. Στην πραγματικότητα, το νέο γερμανικό τανκ ήταν απρόσιτο για τα περισσότερα εχθρικά οχήματα σε αποστάσεις πάνω από 1000-1200 μ. Αναμφίβολα, το Tiger II είχε πολλά μειονεκτήματα: πρώτα απ 'όλα, ο κινητήρας ήταν σίγουρα πολύ αδύναμος, ο οποίος ήταν ο ίδιος με τον ελαφρύτερο κατά 11 τόνους. Tiger I. Το κιβώτιο ταχυτήτων υπέστη επίσης ζημιά και ολόκληρο το σύστημα μετάδοσης κίνησης, το οποίο ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργικό και επιρρεπές σε βλάβη. Το Tiger II ήταν επίσης απίστευτα χρονοβόρο και ακριβό στην παραγωγή, κάτι που, λαμβάνοντας υπόψη τη δύσκολη κατάσταση της Γερμανίας στα μέτωπα την περίοδο 1944-1945, ήταν επίσης ένα μεγάλο μείον. Ο Βασιλικός Τίγρης έλαβε το βάπτισμα του πυρός κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στη Νορμανδία το καλοκαίρι του 1944 ως μέρος του 503ου Τάγματος Βαρέων Αρμάτων και του 101ου Τάγματος Βαρέων Αρμάτων SS. Αργότερα, μονάδες εξοπλισμένες με αυτά τα τανκς πολέμησαν επίσης στο Ανατολικό Μέτωπο το 1944-1945 και ίσως ο μεγαλύτερος αριθμός αρμάτων μάχης Tiger II σε μία επιχείρηση χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση στις Αρδέννες στο γύρισμα του 1944-1945.
Το Pz.Kpfw VI (Sd.Kfz.181) Tiger είναι ένα γερμανικό βαρύ τανκ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα από τα πιο διάσημα οχήματα μάχης εκείνης της εποχής. Η διοίκηση του γερμανικού Panzerwaffe είχε την ιδέα να δημιουργήσει ένα βαρύ άρμα από την αρχή του πολέμου, αλλά οι πρώτες προσπάθειες με τη μορφή του αιωνόβιου τανκ Neubaufahrzeuge αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς. Το 1939 και το 1940 διεξήχθησαν αναποτελεσματικά, αλλά μετά τη σύγκρουση με τα T-34 και KW-1 στο ανατολικό μέτωπο, οι εργασίες για το νέο βαρύ τανκ επιταχύνθηκαν. Στις 20 Απριλίου 1942, το πρωτότυπο της νέας δεξαμενής, με την ονομασία VK 4501 (H), υποβλήθηκε σε δοκιμές πεδίου παρουσία του Αδόλφου Χίτλερ και τέθηκε σε μαζική παραγωγή λίγο αργότερα. Οι πρώτες εκδόσεις παραγωγής ονομάστηκαν Pz.Kpfw VI Ausf.H1 (αργότερα Ausf.E). Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, τα έτη 1942-1945, η δεξαμενή τροποποιήθηκε συστηματικά με, για παράδειγμα, προσθήκη φίλτρων σκόνης Feifell, διαφορετική τοποθέτηση προβολέων, εκσυγχρονισμό οπτικού εξοπλισμού, αλλαγές στον πυργίσκο του διοικητή κ.λπ. από έναν 12κύλινδρο κινητήρα καρμπυρατέρ Maybach HL230 P45 με χωρητικότητα 700 HP. Το άρμα Pz.Kpfw VI, αν και δεν είχε τέτοιο περιγραμμένο μπροστινό κύτος όπως το T-34 ή το Pantera, ήταν ένα βαριά θωρακισμένο όχημα (μετωπική θωράκιση έως 120 mm), οπλισμένο με ένα πολύ αποτελεσματικό πυροβόλο KwK 36 L / 56 88 mm , το οποίο κέρδισε τη φήμη του πιο αποτελεσματικού τανκ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν ένα όχημα πολύ καλύτερο από το Συμμαχικό Μ4 ή τον Τσόρτσιλ και το Σοβιετικό T-34/76. Θα μπορούσε επίσης εύκολα να πολεμήσει τα IS-2 ή M-26, ξεπερνώντας τα με την αποτελεσματικότητα του κύριου οπλισμού. Από την άλλη πλευρά, το Pz.Kpfw VI είχε κάποια μειονεκτήματα - πρώτα απ 'όλα, ήταν εξαιρετικά χρονοβόρα στην παραγωγή του και είχε μια πολύ περίπλοκη ανάρτηση. Στην μεταγενέστερη περίοδο του πολέμου, η ποιότητα της πανοπλίας του Τίγρη επιδεινώθηκε επίσης, γεγονός που προέκυψε από την έλλειψη πρόσβασης στα κοιτάσματα μολυβδαινίου από τη γερμανική οικονομία. Παρά αυτά τα μειονεκτήματα, η Τίγρη στα πεδία των μαχών αποδείχθηκε ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο. Πολέμησε με επιτυχία στην Τυνησία, στην Αψίδα του Κουρσκ, στη Νορμανδία και στο Ανατολικό Μέτωπο. Τεχνικά στοιχεία: μήκος (με κάννη): 8,45 m, πλάτος: 3,7 m, ύψος: 2,93 m, ισχύς κινητήρα: 700 km, βάρος: 56,9 t, αυτονομία (στο δρόμο): 100 km, μέγιστη ταχύτητα (στο δρόμο) : 38 km/h, οπλισμός: 1 πυροβόλο 88 mm KwK 36 L / 56, 3 πολυβόλα MG 34 των 7,92 mm.
Το PzKpfw IV (Panzerkampfwagen IV) ήταν ένα γερμανικό μεσαίο τανκ από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα πρώτα πρωτότυπα του οχήματος δημιουργήθηκαν το 1936 και η σειριακή παραγωγή συνεχίστηκε την περίοδο 1938-1945, τελειώνοντας με την παραγωγή περίπου 8.600 οχημάτων. Το ρεζερβουάρ στην έκδοση D τροφοδοτείτο από έναν κινητήρα Maybach HL 120 TRM με χωρητικότητα 300 HP. Ήταν οπλισμένο με 1 πυροβόλο των 75 mm KwK 37 L / 24 και 2 πολυβόλα MG 34 των 7,92 mm.
Το PzKpfw IV δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα διαγωνισμού που ανακοινώθηκε στα τέλη του 1934 από το Γερμανικό Τμήμα Εξοπλισμών για ένα μεσαίο άρμα βάρους έως 18 τόνων και οπλισμένο με πυροβόλο 75 χλστ. Ο διαγωνισμός κέρδισε η εταιρεία Krupp, το όχημα της οποίας τέθηκε σε μαζική παραγωγή - όπως αποδείχθηκε, ήταν ένα όχημα που μπορεί να ονομαστεί με ασφάλεια το "άλογο εργασίας" των γερμανικών τεθωρακισμένων δυνάμεων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα από τα πιο εντατικά αναπτυγμένα και εκσυγχρονισμένα τανκς της Βέρμαχτ. Πολλές παραλλαγές του PzKpfw IV δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Χρονολογικά, η πρώτη έκδοση ήταν η έκδοση Α, οπλισμένη με κοντόκαννο πυροβόλο 75 χιλιοστών και κινητήρα 230 ίππων. Ωστόσο, οι εκδόσεις B και C εμφανίστηκαν γρήγορα, στις οποίες έγιναν αρκετές σημαντικές αλλαγές: πρώτα απ 'όλα, ισχυρότεροι κινητήρες (265 HP στην έκδοση B και Maybach HL 120 TRM με 300 HP στην έκδοση C - που εγκαταστάθηκαν στο PzKpfw IV μέχρι το 1945 έτος), και η θωράκιση ολόκληρου του αυτοκινήτου βελτιώθηκε. Οι εκδόσεις F1 και F2 αποδείχθηκαν μια πραγματική επανάσταση, στην οποία η μετωπική θωράκιση αυξήθηκε στα 60 mm και ο κύριος οπλισμός άλλαξε στο μεγάλο, μακρόκαννο πυροβόλο 75 mm KwK 40 L / 43, το οποίο το 1942 και το 1943 τους επέτρεψε να πολεμήσουν οποιονδήποτε Συμμάχο ή Σοβιετικό. Οι πιο συχνά παραγόμενες εκδόσεις του PzKpfw IV ήταν οι εκδόσεις G, H και J, οι οποίες ήταν πολύ παρόμοιες με τις εκδόσεις F1 και F2. Ο κύριος οπλισμός δεν έχει αλλάξει σημαντικά (ήταν ακόμα το κανόνι KwK 40), καθώς και ο κινητήρας και το πλαίσιο. Από την άλλη, η θωράκιση ενισχύθηκε ελαφρώς και από τις αρχές του 1943 τοποθετήθηκαν θωρακισμένες οθόνες (Schurzen). Πολλά άλλα οχήματα κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο του PzKpfw IV, όπως το επιθετικό πυροβόλο StuG IV, το αντιτορπιλικό Nashorn ή το αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό πυροβόλο Wirbelwind. Τα άρματα μάχης PzKpfw IV χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν σε όλα τα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - από την εκστρατεία του Σεπτεμβρίου του 1939, μέσω της εκστρατείας στη Γαλλία το 1940, τις επιχειρήσεις Barbarossa και Typhoon το 1941, τη μάχη του Κουρσκ το 1943, έως τις τελευταίες επιχειρήσεις του Γερμανικός στρατός εναντίον της ΕΣΣΔ και των Δυτικών Συμμάχων το 1944-1945.