Το ΝΑΤΟ, δηλαδή ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου ή η Βορειοατλαντική Συμμαχία, είναι μια στρατιωτική συμμαχία των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, που συνήφθη το 1949 ως απάντηση στην επιθετική εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή. Ανέλαβε τη συλλογική άμυνα όλων των κρατών μελών σε περίπτωση πιθανής επίθεσης από τα σοβιετικά στρατεύματα, και από το 1955 - από τα στρατεύματα του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το ΝΑΤΟ περιλαμβάνει χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Δυτική Γερμανία (τώρα Δυτική Γερμανία) και -από το 1999- επίσης η Πολωνία. Υπολογίζεται ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο συνολικός αριθμός πολεμικών αεροσκαφών στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ανερχόταν σε περίπου 11.300 μηχανές, εκ των οποίων περίπου 7.300 ήταν μέρος των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Φυσικά, αυτός ο τεράστιος αριθμός μηχανών απαιτούσε ένα κατάλληλα εκπαιδευμένο πλήρωμα εδάφους. Στις περισσότερες χώρες του ΝΑΤΟ τη δεκαετία του 1980, αποτελούνταν από επαγγελματίες στρατιώτες και καλά αμειβόμενους πολίτες, κάτι που με τη σειρά του μεταφράστηκε σε υψηλό βαθμό επαγγελματισμού και καλή ή πολύ καλή εκπαίδευση. Πολύ συχνά, το προσωπικό εδάφους στις βάσεις του ΝΑΤΟ διέθετε σύγχρονο τεχνικό και διαγνωστικό εξοπλισμό, που επέτρεπε την αποτελεσματική λειτουργία του αεροσκάφους. Υποτίθεται ότι ο μέσος χρόνος προετοιμασίας μιας μηχανής για πτήση τη δεκαετία του 1980 ήταν μικρότερος ή πολύ μικρότερος στις αεροπορικές βάσεις του ΝΑΤΟ από ό,τι στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Τα ηλεκτρονικά ηλεκτρονικά, τα οποία ήταν συχνά πολύ καλύτερης ποιότητας από ό,τι στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, χρησιμοποιήθηκαν επίσης σε μεγαλύτερη κλίμακα. Οι μεγαλύτερες αεροπορικές βάσεις του ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη εκείνη την εποχή ήταν, μεταξύ άλλων, το Rammstein στη Γερμανία και το Waddington στη Μεγάλη Βρετανία.
Το ΝΑΤΟ, δηλαδή ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου ή η Βορειοατλαντική Συμμαχία, είναι μια στρατιωτική συμμαχία των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, που συνήφθη το 1949 ως απάντηση στην επιθετική εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή. Ανέλαβε τη συλλογική άμυνα όλων των κρατών μελών σε περίπτωση πιθανής επίθεσης από τα σοβιετικά στρατεύματα, και από το 1955 - από τα στρατεύματα του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το ΝΑΤΟ περιλαμβάνει χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Δυτική Γερμανία (τώρα Δυτική Γερμανία) και -από το 1999- επίσης η Πολωνία. Υπολογίζεται ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο συνολικός αριθμός πολεμικών αεροσκαφών στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ανερχόταν σε περίπου 11.300 μηχανές, εκ των οποίων περίπου 7.300 ήταν μέρος των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι, σε αντίθεση με τις αεροπορικές δυνάμεις του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, η αεροπορία του ΝΑΤΟ δεν ήταν τόσο ενοποιημένη όσον αφορά τους τύπους αεροσκαφών που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, χρησιμοποίησαν διάφορους τύπους αναχαιτιστών, πχ F-15 στις ΗΠΑ, αλλά και PANAVIA Tornado στη Μεγάλη Βρετανία και Γερμανία ή Mirage 2000 στη Γαλλία. Τα κύρια καθήκοντα της αεροπορίας του ΝΑΤΟ ήταν να διασφαλίσει την αεροπορική υπεροχή σε ένα δεδομένο θέατρο εχθροπραξιών (σιωπηρά - πάνω από τον Ατλαντικό και τη Δυτική Ευρώπη), να πραγματοποιήσει χτυπήματα με συμβατικά όπλα σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο και πυρηνικά όπλα σε επιχειρησιακό και στρατηγικού επιπέδου (π.χ. βρετανικά βομβαρδιστικά με σειρά «V»). Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι τα αεροσκάφη των χωρών του ΝΑΤΟ -κυρίως στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 και του 1980- διέθεταν σημαντικά καλύτερα ηλεκτρονικά συστήματα, ειδικά ραντάρ.