Το Hiryu (Ιαπωνικός Ιπτάμενος Δράκος) ήταν ένα ιαπωνικό αεροπλανοφόρο, η καρίνα του οποίου τοποθετήθηκε το 1936, καθελκύστηκε τον Νοέμβριο του 1937 και τέθηκε σε λειτουργία στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό τον Ιούλιο του 1939. Το πλοίο είχε μήκος 227,4 μέτρα, πλάτος 22,3 μέτρα και πλήρες εκτόπισμα 21.900 τόνων. Η μέγιστη ταχύτητα του αεροπλανοφόρου Hiryu κυμαινόταν γύρω στους 33-34 κόμβους και ο κύριος οπλισμός του αποτελούνταν από 73 εποχούμενα αεροπλάνα.
Οι πολυάριθμες σχεδιαστικές λύσεις στο Hiryu ήταν το αποτέλεσμα της εμπειρίας που απέκτησαν οι Ιάπωνες κατά τη λειτουργία άλλων αεροπλανοφόρων - κυρίως των Hosho, Kaga και Akagi. Ως αποτέλεσμα, ήδη κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, δόθηκε μεγάλη έμφαση στη μέγιστη ταχύτητα του νέου αεροπλανοφόρου και στη μέγιστη δυνατή δύναμη πρόσκρουσής του, που εκφράζεται σε μεγάλο αριθμό εποχούμενων αεροσκαφών. Από την άλλη, η θωράκιση του πλοίου αντιμετωπίστηκε ως δευτερεύουσα, καθώς ήταν εντελώς ανεπαρκής για την προστασία του πλοίου από αεροπορική επίθεση. Παράλληλα με τον Hiryu, κατασκευαζόταν η αδελφή του μονάδα - Soryu - αλλά τα δύο πλοία διέφεραν αρκετά σημαντικά, π.χ. στη θέση της υπερκατασκευής. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Hiryu συμμετείχε στην επίθεση στο Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβριο του 1941, και στις αρχές του 1942, τα αεροπλάνα του που επέβαιναν συμμετείχαν σε μια επιδρομή στο λιμάνι του Ντάργουιν στην Αυστραλία. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, ο Hiryu συμμετείχε επίσης στο περίφημο ράλι του ιαπωνικού στόλου προς τον Ινδικό Ωκεανό. Πήρε επίσης μέρος στη μάχη του Μίντγουεϊ (Ιούνιος 1942) όπου βυθίστηκε από αμερικανικά αεροπλάνα, μαζί με τον διοικητή του - Αντιναύαρχο Γιαμαγκούτσι