Η 1η Μεραρχία Πάντσερ (γερμανικά: 1st Panzer-Division) σχηματίστηκε τον Οκτώβριο του 1935 στη Βαϊμάρη στη βάση της 3ης Μεραρχίας Ιππικού. Ο πρώτος διοικητής του ήταν ο μετέπειτα στρατάρχης Maksymilian von Weichs. Η μονάδα ξεκίνησε τη μάχη της κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Σεπτεμβρίου το 1939, πολεμώντας στη νότια Πολωνία. Η μονάδα συμμετείχε στην έφοδο της Βαρσοβίας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι στρατιώτες της μεραρχίας κατά τη διάρκεια των μαχών το 1939 ήταν υπεύθυνοι για τη δολοφονία του άμαχου πληθυσμού. Η 1η Μεραρχία Τεθωρακισμένων συμμετείχε πολύ ενεργά στην εκστρατεία στη Γαλλία το καλοκαίρι του 1940 ως μέρος του 19ου Σώματος με διοικητή τον στρατηγό Heinz Guderian, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εκστρατεία. Μετά το τέλος αυτής της εκστρατείας, το 2ο σύνταγμα τεθωρακισμένων αποκλείστηκε από τη δομή του τμήματος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της 16ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Η μονάδα έλαβε μέρος στην Επιχείρηση Barbarossa, πολεμώντας αρχικά ως μέρος της Ομάδας Στρατού «Βορράς» και αργότερα Ομάδα Στρατού «Κέντρο». Από βαριές απώλειες, στα τέλη του 1942, αποσύρθηκε από το Ανατολικό Μέτωπο και πήγε στη Γαλλία, και στη συνέχεια στην ... Ελλάδα, όπου παρέμεινε μέχρι τον Νοέμβριο του 1943! Αυτόν τον μήνα στέλνεται πίσω στο Ανατολικό Μέτωπο και πολεμά στην Ουκρανία μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944. Τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς μετατέθηκε στην Ουγγαρία και τον χειμώνα του 1944 πολέμησε στις περιοχές της Τρανσυλβανίας. Μέχρι τον Απρίλιο του 1945, πολέμησε στην Ουγγαρία για να αποσυρθεί στην Αυστρία τον Μάιο του τρέχοντος έτους.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι γερμανικές μονάδες σκαπανέων (γερμανικά: Pioniere) ανατέθηκαν στη δύναμη του τάγματος σε κάθε τμήμα πεζικού, τεθωρακισμένων, βουνών, γρεναδιέρων και γρεναδιέρων πάντζερ. Στο τέλος του πολέμου, τοποθετήθηκαν επίσης στο τμήμα Volkssturm. Το τάγμα πλήρους απασχόλησης σκαπανέων αποτελούνταν μεταξύ άλλων από ένα επιτελείο, δύο λόχους σκαπανέων, έναν λόχο μηχανοκίνητων σκαπανέων και μια κολόνα μηχανοκίνητης γέφυρας. Αξίζει να προστεθεί ότι οι μονάδες σκαπανέων (πρωτοπόροι) στη Wehrmacht, αλλά και στο Waffen SS, ήταν άφθονα εξοπλισμένες με πολυβόλα και άλλα όπλα υποστήριξης και οι στρατιώτες που υπηρετούσαν σε αυτά είχαν καλή, και συχνά πολύ καλή, εκπαίδευση. Εκτός από την εκτέλεση τυπικών καθηκόντων μηχανικής και σκαπανέων, θεωρήθηκαν επίσης ως μονάδες επίθεσης (γερμανικά: Sturmpioniere) που προορίζονταν να επιτεθούν σε βαριά οχυρωμένα αντικείμενα και μόνιμα σημεία αντίστασης. Αξίζει να προστεθεί ότι οι μονάδες Sturmpioniere πολύ συχνά συνεργάζονταν με άλλους τύπους ενόπλων δυνάμεων στο απλό πεζικό και τελειώνοντας με την αεροπορία.