Plus Model AL4034 Pilot F4F Wildcat

Στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Άπω Ανατολή, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διέθετε εννέα αεροπλανοφόρα που εξυπηρετούσαν στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό. Ωστόσο, την περίοδο 1941-1945, χάρη στην αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων παραγωγής των αμερικανικών ναυπηγείων, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ απέκτησε αρκετές δεκάδες αεροπλανοφόρα (κυρίως Essex) και συνοδεία (κυρίως Καζαμπλάνκα), ξεπερνώντας το Ιαπωνικό Ναυτικό σε αυτόν τον τομέα. Φυσικά, το κύριο όπλο των μεταφορέων του UA Navy ήταν η αεροπορία τους. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ παρουσίασε πολλούς επιτυχημένους τύπους αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε: το βομβαρδιστικό κατάδυσης Curtiss SB2C Helldiver, το τορπιλοπλάνο Grumman TBF Avenger ή το πολύ επιτυχημένο μαχητικό Grumman F6F Hellcat, το οποίο αντικατέστησε το 1942-1943. σε αυτόν τον ρόλο.Grumman F4F Wildcat. Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εφάρμοσε ένα αποτελεσματικό Πρόγραμμα Ναυτικής Αεροπορίας Cadet το 1935, το οποίο εκσυγχρονίστηκε κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (ακριβώς το 1940-1945). Αποτελούνταν από τέσσερα στάδια εκπαίδευσης ( πριν από την πτήση, πρωτοβάθμια, βασική και προχωρημένη), με αποτέλεσμα ο καθένας από τους αποφοίτους του να το τελειώσει με περίπου 600 ώρες πτήσης, από τις οποίες οι 200 ώρες αφιερώθηκαν στο μηχάνημα με το οποίο επρόκειτο να πετάξει. Αξίζει να προστεθεί ότι το σύστημα εκπαίδευσης πιλότων του Αμερικανικού Ναυτικού αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματικό και περίπου 61.500 πιλότοι το ολοκλήρωσαν το 1942-1945. Ταυτόχρονα, το Ιαπωνικό Ναυτικό εκπαίδευσε 2,5 φορές λιγότερους πιλότους, κάτι που μεταφράστηκε στην κακή ποιότητα της ιαπωνικής ναυτικής και της αεροπορίας επί του σκάφους το 1944-1945.