Hat 8310 Prussian Landwehr Action

Την εποχή του ξεσπάσματος των πολέμων με την επαναστατική Γαλλία (1792-1799), ο πρωσικός στρατός εξακολουθούσε να ακτινοβολεί με τη φήμη των μεγάλων επιτυχιών κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου (1756-1763) και τη μνήμη τέτοιων νικών όπως η Μάχη του Rossbach (1757) ή της Lutynia (1757) ήταν ακόμη ζωντανός. Θεωρήθηκε επίσης ευρέως ως ίσως το καλύτερο στην Ευρώπη. Ωστόσο, ήδη από τη δεκαετία του 1770, άρχισε να υφίσταται ένα είδος διάβρωσης και οστεοποίησης. Η μαχητική του αξία γινόταν όλο και πιο συζητήσιμη. Ο πρωσικός στρατός ήταν ακόμη σε θέση να διεξάγει μια εκστρατεία κατά της Γαλλίας με κάποια επιτυχία το 1792-1795, αλλά ήδη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1806 υπέστη μια καταστροφική ήττα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μάχες της Ιένας και του Άουερσταντ έγιναν συνώνυμες με την ήττα στον πρωσικό στρατό, και ταυτόχρονα ξεκίνησε μια διαδικασία εκτεταμένων αλλαγών. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις επηρέασαν επίσης -όχι παραδόξως- το πρωσικό πεζικό. Στο κύμα αυτών των μεταρρυθμίσεων, τον Μάρτιο του 1813, η Landwera (Γερ. Landwehr ), δηλαδή σχηματισμός αποτελούμενος από άνδρες ηλικίας μεταξύ 18 και 40 ετών που δεν ήταν σωματικά ικανοί να υπηρετήσουν σε κανονικούς σχηματισμούς πεζικού ή ιππικού. Είναι ενδιαφέρον ότι οι μονάδες Landwer δεν ήταν εξοπλισμένες κεντρικά, αλλά επαρχιακά - δηλαδή οι στολές και τα όπλα τους έπρεπε να παρέχονται από μεμονωμένες επαρχίες του πρωσικού κράτους και όχι από το Βερολίνο. Ωστόσο, κάθε πρώτο σύνταγμα αυτού του σχηματισμού αποτελούνταν από 3 τάγματα, 4 λόχους σε κάθε τάγμα. Το καλοκαίρι του 1815, η Πρωσία δημιούργησε 64-65 συντάγματα Landwera. Φυσικά, η ποιότητα μάχης του ήταν χαμηλότερη από αυτή του κανονικού πεζικού, αλλά συχνά οι μονάδες του είχαν πολύ υψηλό ηθικό και χρησιμοποιούνταν σε γενικές μάχες, όπως η Μάχη του Λιγνύ το 1815.