Hat 8053 Prussian Volunteer Jager

Το ενδιαφέρον για σχηματισμούς ελαφρού πεζικού στον πρωσικό στρατό, που αυξήθηκε μετά το τέλος του Επταετούς Πολέμου (1756-1763), αυξήθηκε ακόμη περισσότερο μετά την απώλεια του πρωσικού στρατού στη Μάχη του Βάλμι το 1792. Κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης, το τακτικό Πρωσικό πεζικό είχε σημαντικά προβλήματα με την απόκρουση των επιθέσεων του γαλλικού ελαφρού πεζικού που λειτουργούσε με τη μορφή μιας γραμμής επιδρομέων. Μετά από αυτή τη μάχη, ο πρωσικός στρατός άρχισε να σχηματίζει μονάδες jegrs (γερμανικά: Jäger), οι οποίες υποτίθεται ότι πολεμούσαν κατ' αρχάς και δεν υπόκεινται σε τόσο αυστηρό έλεγχο από υπαξιωματικούς και αξιωματικούς όπως το παραδοσιακό πεζικό. Ωστόσο, η πραγματική αναγέννηση αυτών των μονάδων στον πρωσικό στρατό την εποχή του Ναπολέοντα (1799-1815) ήρθε μετά την ήττα του πρωσικού στρατού στην Ιένα και στο Auerstädt το 1806. Κατά τη διάρκεια των μεταρρυθμίσεων που έγιναν από τον August von Gneisenau και τον Gerhard von Scharnhorst, η σωματική τιμωρία εγκαταλείφθηκε εντελώς στις jegric μονάδες και οι προαγωγές δεν εξαρτώνταν από τη γέννηση, αλλά από την αξία στο πεδίο της μάχης. Από την άλλη πλευρά, ένας από τους πιο ταλαντούχους αξιωματικούς του πρωσικού στρατού που μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τόσο αλλαγμένο ελαφρύ πεζικό ήταν ο μετέπειτα στρατάρχης Johan Graf von York. Αξίζει να προστεθεί ότι μετά το 1806, πολλοί στρατιώτες που υπηρέτησαν στις μονάδες των jegrs ήταν εθελοντές προερχόμενοι από αστικές σφαίρες, οι οποίοι χαρακτηρίζονταν από σημαντικό πατριωτισμό και θέληση για μάχη. Οι μονάδες Yehr χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία κατά τη διάρκεια των μαχών το 1813-1815, και νωρίτερα μαζί με τον στρατό του Ναπολέοντα κατά τη ρωσική εκστρατεία του 1812.