Pegasus 7273 Russian Mortar Teams Greatcoats WWII

Στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, ο Κόκκινος Στρατός γνώρισε εντατική ανάπτυξη, τόσο από την άποψη της αύξησης του αριθμού των θέσεων εργασίας του όσο και από την άποψη του κορεσμού με τεχνικά όπλα. Εκτός από το πολύ εντατικά αναπτυγμένο πυροβολικό, σημαντική έμφαση δόθηκε επίσης στην εισαγωγή στη δεκαετία του 1930 νέων μοντέλων όλμων, τα οποία θεωρούνταν φθηνά στην παραγωγή, εύχρηστα και αποτελεσματικά όπλα υποστήριξης πεζικού. Εκείνη την εποχή, εισήχθησαν κυρίως δύο μοντέλα του κονιάματος διαμετρήματος 82 mm - 82-PM-36 και 82-PM-37, τα οποία δομικά βασίζονταν σαφώς στο γαλλικό κονίαμα Brandt Mle 27/31. Το 1941, μια τροποποιημένη έκδοση των δύο προηγούμενων όλμων, που ονομάστηκε 82-PM-41, εισήχθη σε επίπεδο τάγματος. Διατήρησε πολλά από τα θετικά του κονιάματος 82-PM-37, αλλά ήταν πολύ πιο εύκολο στη μεταφορά, ελαφρύτερο και φθηνότερο στην παραγωγή. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1939 κατασκευαζόταν ο όλμος 120-PM-39 με διαμέτρημα 120 χλστ., ο οποίος βασιζόταν επίσης στο γαλλικό όλμο - Brandt de 120 mm Models 1935. Ήταν πολύ πιο βαρύ όπλο, με μεγαλύτερο μάζα του βλήματος που εκτοξεύτηκε, και ως εκ τούτου χωρίστηκε σε επίπεδο συντάγματος, πιο σπάνια σε επίπεδο τάγματος. Αξίζει να προστεθεί ότι το 1941 υπήρχαν συνολικά 66 όλμοι διαφόρων διαμετρημάτων στη σοβιετική μεραρχία τυφεκίων. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο ρόλος των όλμων στον Κόκκινο Στρατό αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Παρουσιάστηκαν επίσης νέα μοντέλα όπλων - συμπεριλαμβανομένου του επιτυχημένου διαμετρήματος 120-PM-43 120 mm. Το 1945, υπήρχε ήδη ένα σύνταγμα όλμων στη θέση ενός τμήματος πεζικού.