Το SPAD SA2 ήταν γαλλικό αναγνωριστικό και μαχητικό αεροσκάφος από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μηχάνημα κατασκευάστηκε σε σύστημα διπλάνου, είχε ένα κλασικό σταθερό πλαίσιο και μια κυρίως ξύλινη κατασκευή. Η πτήση του πρωτοτύπου πραγματοποιήθηκε το 1915 και μια σύντομη σειρά παραγωγής πραγματοποιήθηκε στα έτη 1915-1916. Συνολικά, κατασκευάστηκαν περίπου 110 αντίγραφα αυτού του αεροσκάφους. Η κίνηση παρείχε έναν μόνο κινητήρα Le Rhone 9J με 110 HP. Το μηχάνημα είχε μήκος 7,3 μέτρα με άνοιγμα φτερών 9,55 μέτρα. Ο οπλισμός καταστρώματος αποτελούνταν από ένα μονοβόλο των 7,7 χλστ.
Το SPAD SA2 χαρακτηριζόταν από ένα πολύ ασυνήθιστο σχέδιο στο οποίο η προπέλα ήταν τοποθετημένη ανάμεσα στα μέρη της ατράκτου και ήταν μια έλικα ώθησης. Μια τέτοια άτυπη διάταξη προέκυψε από την επιθυμία να αξιοποιηθεί στο έπακρο ο ενσωματωμένος οπλισμός σε μια εποχή που οι συγχρονιστές πολυβόλων δεν ήταν ακόμη γνωστοί. Ως αποτέλεσμα, ο πυροβολητής βρισκόταν στη μύτη του μηχανήματος και ο πιλότος ήταν πίσω του και η προπέλα. Αν και το μηχάνημα παρείχε απεριόριστο πεδίο πυρκαγιάς από το κέλυφος του καταστρώματος, δεν ήταν πολύ ευέλικτο και ο σχεδιασμός του έκανε δύσκολο για τον πιλότο να δει μπροστά. Το μηχάνημα επίσης δεν άρεσε στα πληρώματα και το 1916 αποσύρθηκε από την υπηρεσία. Μηχανήματα αυτού του τύπου χρησιμοποιήθηκαν στη γαλλική και ρωσική αεροπορία.
Το Dufaux C.2 ήταν ένα γαλλικό πρωτότυπο μαχητικό διπλάνου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μια πρωτότυπη πτήση πραγματοποιήθηκε το 1916, αλλά το μηχάνημα δεν μπήκε ποτέ στη μαζική παραγωγή. Η κίνηση παρέχεται από έναν μόνο κινητήρα Le Rhone 9J με 110 HP. Ο οπλισμός του καταστρώματος αποτελούνταν από ένα μονοβόλο 7,7 χιλιοστών Lewis. Το Dufaux C.2 αναπτύχθηκε από τον Γάλλο μηχανικό Armand Dufaux (εξ ου και το όνομα του αεροσκάφους), και την παραγωγή του ανέλαβαν εργοστάσια της CEA με έδρα την πόλη Chateaufort. Το μηχάνημα χαρακτηριζόταν από ένα ασυνήθιστο σύστημα σχεδίασης με τη μονάδα ισχύος να βρίσκεται στη μέση της ατράκτου και με μια έλικα ώθησης, αντί για τη συνήθη έλξη. Η σχεδιαστική λύση ήταν επομένως ανάλογη με το βρετανικό Airco DH.2 ή το εγχώριο SPAD A.2. Ωστόσο, το μηχάνημα αντιμετώπισε πολλά προβλήματα κατά τις πτητικές δοκιμές, το πιο σοβαρό από τα οποία ήταν η αντοχή ολόκληρης της δομής. Αυτή η σπανιότητα οδήγησε επίσης στη συντριβή του μοναδικού πρωτότυπου που κατασκευάστηκε, μετά την οποία εγκαταλείφθηκαν περαιτέρω εργασίες για το Dufaux C.2.